ผมชื่อAครับหลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อวานไปผมจะมาพูดเรื่องราวที่เกิดขึ้มาตลอด17ปีที่ผมเคยเจอมา

ต้องย้อนกลับไปตอนผมขึ้นป.1ใหม่ๆเลยครับวันนั้นเป็นวันสังสรรค์ของครอบครัวผมครับตามฉบับครอบครัวชนบทก็จะมีเหล้ายาปลาปิ้งทั่วๆไป่ครอบครัวผมเข้าก็พากันไปซื้อนั้นซื้อนี้มาทำอาหารตั้งแต่เช้าเลยครับทำอะไรเสร็จก็บ่ายโมงพอดีพวกพ่อเฒ่าและลุงๆก็เริ่มตั้งวงแล้วครับพวกท่านก็นั่งคุยสาระทุกสุกดิบกันไปเรื่อยครับส่วนผมที่เป็นเด็กก็ไม่รู้จะทำอะไรเพื่อนก็ไม่ค่อยมีเลยเลือกที่จะออกไปเดินเล่นต้องบอกก่อนนะครับว่าบ่นผมไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านแต่บ้านผมอยู่ทุ่งนาที่หาจากหมูบ้านประมาน700เมตรครับทีนี้ผมก็เลยออกไปหาเดินเล่นตามประสาของผมและครับเวลานั้นน่าจะประมาน17:00ครับที่ผมออกไปเดินเล่นตามทุ่งนาผมก็เดินลัดเลาะไปเรื่อยเปื่อยครับจนไปสดุดเห็นเถียงนาที่ดูเหมือนจะไม่ได้ร้างมากแต่ผไม่เคยรู้เลยนะว่ามีเถียงนาตรงนี้ด้วยด้วยความที่ผมอยากรู้อยากเห็นผมเลยเลือกที่จะเดินเข้าไปสำรวจผมเดินเข้าไป(และถ้าถามว่าผมกลัวมั้ยก็คงต้องตอบว่าไม่รู้ครับ)ผมเดินเข้าตอนแรกผมคิดว่าไม้น่าจะยังไม่เก่ามากแต่พอมองดีๆมันเป็นไม่ที่ถ้านั่งไปมีหวังพังแน่ผมเลยเลือกที่จะไม่นั่งดีกว่าผมแอบคิดในใจนิดนึงครับว่า(ใครมาทำไว้ว่ะมีแต่ต้นอ้อยรอมรอบ)ก็ได้แต่คิดแหละครับแต่ผมรู้สึกถึงลมเย็นๆที่มากระทบแผ่นหลังของผมหันหลังกลับไปดูพบว่ามีผู้หญิงที่ใส่ชุดคล้ายคนโบราณยืนประจันหน้าผมอยู่สิ่งแรกที่ผมได้ยินเลยคือ(อย่าพึ่งไป-อย่าพึ่งออกไป)ผู้หญิงคนนี้สวยมากครับไม่ว่าจะผิวหรือปากแต่ผมมองไม่เห็นหน้าเขานี้สิผมที่กำลังจะพูดกลับแต่กลับพูดไม่ได้ผมอยากตอบมากครับแต่ผมตอบผู้หญิตรงหน้าไม่ได้แต่ร่างกายผมขยับได้นะครับตอนนั้นผมไม่ได้กลัวแต่อยากรู้ว่าเขาคือใครผู้หญิงคนนี้เขาพูดคำนึงครับแต่ผมฟังไม่เข้าใจแต่ได้ยินแค่คำแรก(ข่อย-ฉัน)ผมก็ไม่แน่ใจครับแต่พอรู้ตัวอีกทีผมก็มานอนอยู่ที่ที่นอนบ้านตัวเองแล้ว

#ผมเป็นผู้หญิงนะครับ