เริ่มยังไงดีครับ ปีนี้อายุ29แล้วครับ พอดีผมมีแฟนมาแล้วทั้งหมด4 คนครับ
ทุกครั้งที่มีแฟน ภายในใจมักจะโหยหาอะไรบางอย่างที่หายไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอะไรกันแน่ที่มันหายไป ซึ่งก็ไม่เคยได้รู้คำตอบนั้นเลย มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่หายไปมันมีอะไรบางอย่างที่พูดไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่มันคาอยู่ในใจซึ่งอาการนี้จะมีตอนมีแฟนเท่านั้นครับ
แฟนคนแรก คบ2ปีครับ ทำใจ2ปี คนนี้น่ารักดูแลซัพพอตดีมากเลยครับ
แต่สุดท้ายก็เลิกกัน แฟนคนที่2 คนนนี้สวยเรียบร้อยน่ารักตรงตามสเปกที่สุด เหล้าเบียร์ไม่เคยแตะไม่เคยเที่ยวกลางคืน เป็นคนที่ฝันมาโดยตลอดว่า นิยามของคำว่าภรรยาต้องคนๆนี้เท่านั้น แต่เชื่อไหม ภายในใจก็ยังโหยหาอะไรบางอย่างที่หายไปเหมือนเดิมซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรหาคำตอบยังไงก็ไม่เคยเจอ
อยู่มาวันหนึ่งเธอก็เริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงานและสร้างครอบครัว ก็เลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเลยพาไปไหว้พระที่พม่าที่หมู่บ้านๆหนึ่ง ผมก็เดินทางไปไหว้กับเพื่อน ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ไกลมากๆ จากตัวเมืองสงบสุขไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ซึ่งก็ได้ไปไหว้ขอพรให้ผมได้ค้นหาอะไรบางอย่างที่มันขาดหายไปในใจที่ไม่ว่าหายังไงก็ไม่เจอ ช่วงอยู่ทางพม่า ซึ่งใกล้กับวันสงกรานต์ ก็เลยตัดสินใจไปนั่งกับเพื่อนที่เป็นแม่น้ำสายหนึ่งซึ่งจะเป็นร้านค้าสามารถนั้งดื่มเครื่องดื่มได้ ซึ่งทางนั้นเค้าจะจัดงานสงกรานต์เร็วมาก ก็นั่งดื่มชิวๆ ในใจก็แอบคิดนะว่าที่นี่สงบสุขจังเลยเนาะ ไม่ว่ามองไปทางไหนก็สวยไปหมด น้ำใส คลองน้ำไหลผ่านหน้าบ้านยังใส่มากขนาดนี้ ถ้าได้มีโอกาสได้สร้างครอบครัวหรือว่ามีแฟนที่นี่ก็คงดี ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรแค่คิดในใจเพราะว่ามันสงบมากจริงๆ ซึ่งตรงจุดนั้นช่วงที่นั่งดื่มกันอยู่ ก็จะมีเด็กผู้หญิง3คนเดินผ่านลำน้ำไปอีกฝั่งไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ ซึ่งผมก็มองและก็คิดในใจ เด็กพวกนี้มีความสุขจังเลยนะ
หลังจากนั้นก็เดินทางกลับไทย ก็เลยขอแฟนย้ายไปทำงานต่างประเทศเวลาก็ผ่านไป1ปีผมก็เลิกกับเธอแล้วก็เจอคนใหม่คนที่2แทบไม่ได้ทำใจเลยครับ
แฟนคนที่3 เป็นคนสวยถือว่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะกล้าจีบหรือว่าจะมีโอกาสได้คุยแต่สุดท้ายก็ได้คบกันเพราะว่าทางเธอเป็นคนเข้าหาเอง คนนี้คบเกือบปีระหว่างที่คบกันก็ยังเป็นผมที่ออกห่างตลอดไม่ได้มีความรักมากมายให้กับเธอคนนี้เลย เพราะว่าอะไรบางอย่างที่ตามหาหรือว่าบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงตามหาอยู่ภายในใจก็ยังไม่สามารถค้นหาได้ เธอเริ่มพูดคุยถึงเรื่องสร้างอนาคตและเรื่องแต่งงานแต่ผมก็ออกห่างแล้วเลิกกัน ใช้เวลาทำใจอยู่ 3ปีครับ แล้วก็ตัดสินใจกลับไทย กลับมาไทยผมมาเจอผู้หญิงคนๆหนึ่ง ซึ่งเธอเป็นคนหนึ่งที่เป็นเป็นคนที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเข้าหาคนแบบนี้ เป็นขั่วตรงข้ามที่ผมไม่เคยชอบเลยสักนิด แต่แวบแรกที่เจอก็รู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมานานมากๆ เลยได้ตกลงคบกัน ซึ่งเป็นความรักที่ให้ความรู้สึกว่าเราสองคนเคยรักกันมาก่อน เหมือนคนๆนี้ไม่ใช่แค่เราพึ่งคบกันหรือว่าพึ่งรักกันเมื่อเร็วๆนี้เอง มันทำให้ความรักเดินทางเร็วมากๆ เจอครั้งที่2 ผมก็พาเธอกลับบ้านไปเจอผู้ใหญ่ได้เลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้คนก่อนหน้า2คน พยายามขอไปพบเจอผู้ใหญ่ผมก็ปฏิเสธตลอด แต่คนนี้พากลับบ้านครับอยู่ๆ ก็พากลับ แม่ถึงขั้นมอบแหวนแต่งงานของแม่ให้เลย แต่คนนี้แปลกครับอะไรที่ตามหามาโดยตลอดที่มันค้างคาอยู่ภายในใจมันหายไปครับ หายไปแบบไม่ค้นหาอะไรมันอีกเลย ไม่ได้รู้สึกชีวิตนี้มันขาดหรือว่าอะไรหายไปเลย แต่จะมีอาการแปลกๆเข้ามาแทนที่ครับ ผมเหมือนจะรับรู้ความรู้สึกของเธอตลอดครับ เวลาเธอเศร้าผมอยู่ๆ ก็จะเศร้าตาม เวลาเธอมีความสุขอยู่ๆ ภายในใจผมก็จะสุขตามไปโดยไม่เข้าใจตัวเอง แม้จะห่างกันก็ตาม ยิ่งถ้าเธอผมป่วยซึ่งผมที่ป่วยยากมากๆ ก็จะป่วยตามแกครับ ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันหรือว่าไกลกันผมก็จะป่วยตามเธอ ยิ่งเวลาห่างกันนี้ยิ่งเห็นได้ชัดมากเลยครับ ไม่ว่าแกจะอะไร ไปไหนมาไหนผมจะรู้ตลอดโดยที่เธอไม่ต้องบอก หรือว่าผมหลับๆ อยู่แกจะไปไหนทำไร ผมก็จะตื่นขึ้นมาแล้วดูแชท ก็จะเห็นแชทส่งมาเมื่อ10นาทีที่แล้วมั้งละว่ากำลังทำนี้นะ ออกไปนี้นะ ไปเที่ยวนี้นะ อะไรประมาณนี้ จะมีอะไรบางอย่างมาสือให้ผมรู้ตลอดครับ แต่สุดท้าายเราคบกันได้11เดือนครับ เธอขอเลิกครับ แต่ผมก็ง้อนะ ถึงเเม้ว่าภายในใจที่คบกันมาจะรู้มาโดยตลอดว่าคนนี้ไม่ใช่แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกหรือว่าตัดเลยได้แต่ยอมรับว่า อืมนี้เหละมั้งความรัก ความก็คงไม่ได้มีสุขอย่างเดียวหรอก เธอขอเลิกผมก็ง้อนะ แล้วตอนเลิกกันนี้อาการพวกนี้ยิ่งหนักมากเลยครับ ช่วงที่ง้อกันอยู่ ผมที่เป็นคนที่หลับพักผ่อนตอนกลางวัน ถ้าวันไหนเธอไปเที่ยว ผมที่นอนๆ อยู่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะสดุ้งตื่น ผมก็จะกดเข้าเฟสเพื่อดูการเคลื่อนไหวของเธอคือ ลงรูปหรือว่าอัพสตอรี่ว่าพึ่ง อัพเมื่อ10-15นาทีที่แล้วว่าเที่ยวนะ หรือว่ารูปไฮไลต์ที่เธอใส่ไว้ มีอยู่วันหนึ่งผมพึ่งหลับไปชั่วโมงเดียวสดุ้งตื่นแล้วผมก็เหมือนเดิมครับ กดเข้าเฟสเธอและก็พบว่า ออเธอพึ่งรูปไฮไลต์รูปวีดีโอที่เกียวกับผมไป ซึ่งอาการพวกนี้มันชัดเจนมากครับ ผมเป็นแบบนี้หนักๆ อยู่2เดือนกว่า น้ำหนักจาก 70ลดเหลือ60 ผมเลยตัดสินใจบล็อกช่องทางการติดต่อของเธอทุกช่องทางซึ่งมันก็พอช่วยได้ แต่ทีนี้กลับมีอาการที่เรากำลังสุขอยู่ อยู่ๆก็จะเศร้าดิ่งแบบไม่รู้ตัว อยู่ๆก็จะเศร้า อยู่ๆก็จะมีความสุขซึ่งผมก็แปลกใจมากๆครับ เพราะว่าผมเชื่อว่าความรู้สึกพวกนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกที่มาจากความรู้สึกของผม จนมีวันหนึ่งผมก็มีความสุขกับการเที่ยวแล้วอยู่ๆก็ดิ่งครับ เลยตัดสินใจกลับห้องผมซึ่งที่เป็นคนไม่ค่อยดื่มครับ ปกติเบียร์1กระป๋องสามารถทำให้ผมเมาได้เลยครับ วันนั้นเป็นไรไม่รู้ผมสามารถดื่มได้มากถึง7กระป๋องแต่แล้วผมก็ร้องไห้ออกมาร้องไห้พร้อมกับเสียงที่มันเปล่งออกมาไม่ได้เลยติดสินใจโทรไปหาพ่อแม่ พ่อกับแม่ก็ให้กำลังใจ ก็เลยพยายามทำตามคำแนะนำต่างๆที่พ่อแม่ได้ให้คำแนะนำมา ผ่านไปสองวันอยู่ๆ อยู่ๆ ความทรงจำเก่าๆมันก็ผุดขึ้นมาในหัว มันทำให้ผมตกใจจนนั่งเงียบๆกับตัวเองเป็นเวลานานมากๆ ผมเริ่มจำได้ครับเมื่อ5ปีที่แล้วผมเคยเจอเธอคนนี้ครับ ผมเคยเจอเธอที่ประเทศพม่า ณ หมู่บ้านที่ผมเคยไปไหว้พระมาครับ เธอคือ1ใน3 ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ในวันนั้นครับ ซึ่งผมก็รู้มาตลอดว่าเธอเป็นคนที่เข้ามาทำงานที่ไทย เธอเคยบอกครับว่าบ้านเธออยู่ที่ไหนและชื่อหมู่บ้านด้วย แต่ผมก็ไม่เคยแอะใจ เธอกับผมซึ่งมีอายุห่างกัน8ปีครับ แล้วพอผมเริ่มจำสิ่งต่างๆ ผมเริ่มมีคำถามเกิดขึ้นมาภายในหัวเยอะมากๆ ผมนี้ไม่สมควรที่จะมีความรักเลยหรอครับ แล้วสิ่งที่ผมตามหาและสิ่งที่ผมพบเจอมันคืออะไรครับ ซึ่งผ่านมา3เดือนแล้วครับที่ผมไม่สามารถเอาเธอออกจากหัวได้เลย แล้วมันยิ่งเจ็บปวดไปมากกว่านั้นก็คือ แฟนคนแรกจนถึงคนที่3 พวกเธอทั้ง3คนก็ยังพยายามเข้ามาอยู่ในชีวิตผมตลอดเวลา ซึ่งแต่ละคนก็ยังรอผมเพื่อให้ผมกลับไปอยู่เคียงข้างพวกเธอเหมือนเดิม พวกเธอก็ยังพยายามตามง้อตามคุยกับผมมาโดยตลอด ซึ่งผมตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดมากครับ คนที่ผมรักเค้าก็เดินจากผมไปแล้ว คนที่ผมหมดรัก พวกเธอก็ทำดีกับผมมาตลอดพยายามปลอบใจผมมาโดยตลอด แล้วทุกครั้งที่คุยกันกับคนเก่าๆ ทั้ง3คนผมรับรู้ความเจ็บปวดของพวกเธออยู่เสมอ แฟนคนที่2 ผมเป็นคนแรกของเธอจนตอนนี้เข้าปีที่4แล้วที่ผมทิ้งเธอไป แต่เธอก็ยังไม่มีใครไม่คุยใครก็ยังพยายามง้อผมมาโดยตลอด ผมคิดย้ำกับตัวเองตลอดขนาดผมยังเจ็บขนาดนี้ จนต้องเป็นซึมเศร้า แล้วพวกเธอละที่ ซึมเศร้าเจ็บปวดจนเข้าโรงบาล มันทำให้ผมตอนนี้ ยืนอยู่ตรงกลางคนเก่าก็อยากง้อแต่ก็ตัดสินใจง้อไม่ได้ ส่วนคนที่ยังรอและพยายามกลับเข้ามา ผมก็กลับไปไม่ได้ เพราะว่าไม่ได้รัก ซึ่งตอนนี้ความรู้สึกพวกนี้มักจะพาผมคิดแต่เรื่องไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าโลกใบนี้ต้องการที่จะสอนอะไรผมกันแน่ ต้องการให้ผมพบเจออะไรกันแน่
โลกใบนี้ต้องการสอนอะไรกับผม เกี่ยวกับความรักกันแน่ ช่วยหาคำตอบให้ผมทีครับ
ทุกครั้งที่มีแฟน ภายในใจมักจะโหยหาอะไรบางอย่างที่หายไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอะไรกันแน่ที่มันหายไป ซึ่งก็ไม่เคยได้รู้คำตอบนั้นเลย มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่หายไปมันมีอะไรบางอย่างที่พูดไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่มันคาอยู่ในใจซึ่งอาการนี้จะมีตอนมีแฟนเท่านั้นครับ
แฟนคนแรก คบ2ปีครับ ทำใจ2ปี คนนี้น่ารักดูแลซัพพอตดีมากเลยครับ
แต่สุดท้ายก็เลิกกัน แฟนคนที่2 คนนนี้สวยเรียบร้อยน่ารักตรงตามสเปกที่สุด เหล้าเบียร์ไม่เคยแตะไม่เคยเที่ยวกลางคืน เป็นคนที่ฝันมาโดยตลอดว่า นิยามของคำว่าภรรยาต้องคนๆนี้เท่านั้น แต่เชื่อไหม ภายในใจก็ยังโหยหาอะไรบางอย่างที่หายไปเหมือนเดิมซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรหาคำตอบยังไงก็ไม่เคยเจอ
อยู่มาวันหนึ่งเธอก็เริ่มพูดถึงเรื่องแต่งงานและสร้างครอบครัว ก็เลยไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเลยพาไปไหว้พระที่พม่าที่หมู่บ้านๆหนึ่ง ผมก็เดินทางไปไหว้กับเพื่อน ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ไกลมากๆ จากตัวเมืองสงบสุขไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ซึ่งก็ได้ไปไหว้ขอพรให้ผมได้ค้นหาอะไรบางอย่างที่มันขาดหายไปในใจที่ไม่ว่าหายังไงก็ไม่เจอ ช่วงอยู่ทางพม่า ซึ่งใกล้กับวันสงกรานต์ ก็เลยตัดสินใจไปนั่งกับเพื่อนที่เป็นแม่น้ำสายหนึ่งซึ่งจะเป็นร้านค้าสามารถนั้งดื่มเครื่องดื่มได้ ซึ่งทางนั้นเค้าจะจัดงานสงกรานต์เร็วมาก ก็นั่งดื่มชิวๆ ในใจก็แอบคิดนะว่าที่นี่สงบสุขจังเลยเนาะ ไม่ว่ามองไปทางไหนก็สวยไปหมด น้ำใส คลองน้ำไหลผ่านหน้าบ้านยังใส่มากขนาดนี้ ถ้าได้มีโอกาสได้สร้างครอบครัวหรือว่ามีแฟนที่นี่ก็คงดี ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรแค่คิดในใจเพราะว่ามันสงบมากจริงๆ ซึ่งตรงจุดนั้นช่วงที่นั่งดื่มกันอยู่ ก็จะมีเด็กผู้หญิง3คนเดินผ่านลำน้ำไปอีกฝั่งไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ ซึ่งผมก็มองและก็คิดในใจ เด็กพวกนี้มีความสุขจังเลยนะ
หลังจากนั้นก็เดินทางกลับไทย ก็เลยขอแฟนย้ายไปทำงานต่างประเทศเวลาก็ผ่านไป1ปีผมก็เลิกกับเธอแล้วก็เจอคนใหม่คนที่2แทบไม่ได้ทำใจเลยครับ
แฟนคนที่3 เป็นคนสวยถือว่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะกล้าจีบหรือว่าจะมีโอกาสได้คุยแต่สุดท้ายก็ได้คบกันเพราะว่าทางเธอเป็นคนเข้าหาเอง คนนี้คบเกือบปีระหว่างที่คบกันก็ยังเป็นผมที่ออกห่างตลอดไม่ได้มีความรักมากมายให้กับเธอคนนี้เลย เพราะว่าอะไรบางอย่างที่ตามหาหรือว่าบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงตามหาอยู่ภายในใจก็ยังไม่สามารถค้นหาได้ เธอเริ่มพูดคุยถึงเรื่องสร้างอนาคตและเรื่องแต่งงานแต่ผมก็ออกห่างแล้วเลิกกัน ใช้เวลาทำใจอยู่ 3ปีครับ แล้วก็ตัดสินใจกลับไทย กลับมาไทยผมมาเจอผู้หญิงคนๆหนึ่ง ซึ่งเธอเป็นคนหนึ่งที่เป็นเป็นคนที่ผมไม่เคยคิดว่าจะเข้าหาคนแบบนี้ เป็นขั่วตรงข้ามที่ผมไม่เคยชอบเลยสักนิด แต่แวบแรกที่เจอก็รู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมานานมากๆ เลยได้ตกลงคบกัน ซึ่งเป็นความรักที่ให้ความรู้สึกว่าเราสองคนเคยรักกันมาก่อน เหมือนคนๆนี้ไม่ใช่แค่เราพึ่งคบกันหรือว่าพึ่งรักกันเมื่อเร็วๆนี้เอง มันทำให้ความรักเดินทางเร็วมากๆ เจอครั้งที่2 ผมก็พาเธอกลับบ้านไปเจอผู้ใหญ่ได้เลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้คนก่อนหน้า2คน พยายามขอไปพบเจอผู้ใหญ่ผมก็ปฏิเสธตลอด แต่คนนี้พากลับบ้านครับอยู่ๆ ก็พากลับ แม่ถึงขั้นมอบแหวนแต่งงานของแม่ให้เลย แต่คนนี้แปลกครับอะไรที่ตามหามาโดยตลอดที่มันค้างคาอยู่ภายในใจมันหายไปครับ หายไปแบบไม่ค้นหาอะไรมันอีกเลย ไม่ได้รู้สึกชีวิตนี้มันขาดหรือว่าอะไรหายไปเลย แต่จะมีอาการแปลกๆเข้ามาแทนที่ครับ ผมเหมือนจะรับรู้ความรู้สึกของเธอตลอดครับ เวลาเธอเศร้าผมอยู่ๆ ก็จะเศร้าตาม เวลาเธอมีความสุขอยู่ๆ ภายในใจผมก็จะสุขตามไปโดยไม่เข้าใจตัวเอง แม้จะห่างกันก็ตาม ยิ่งถ้าเธอผมป่วยซึ่งผมที่ป่วยยากมากๆ ก็จะป่วยตามแกครับ ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันหรือว่าไกลกันผมก็จะป่วยตามเธอ ยิ่งเวลาห่างกันนี้ยิ่งเห็นได้ชัดมากเลยครับ ไม่ว่าแกจะอะไร ไปไหนมาไหนผมจะรู้ตลอดโดยที่เธอไม่ต้องบอก หรือว่าผมหลับๆ อยู่แกจะไปไหนทำไร ผมก็จะตื่นขึ้นมาแล้วดูแชท ก็จะเห็นแชทส่งมาเมื่อ10นาทีที่แล้วมั้งละว่ากำลังทำนี้นะ ออกไปนี้นะ ไปเที่ยวนี้นะ อะไรประมาณนี้ จะมีอะไรบางอย่างมาสือให้ผมรู้ตลอดครับ แต่สุดท้าายเราคบกันได้11เดือนครับ เธอขอเลิกครับ แต่ผมก็ง้อนะ ถึงเเม้ว่าภายในใจที่คบกันมาจะรู้มาโดยตลอดว่าคนนี้ไม่ใช่แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกหรือว่าตัดเลยได้แต่ยอมรับว่า อืมนี้เหละมั้งความรัก ความก็คงไม่ได้มีสุขอย่างเดียวหรอก เธอขอเลิกผมก็ง้อนะ แล้วตอนเลิกกันนี้อาการพวกนี้ยิ่งหนักมากเลยครับ ช่วงที่ง้อกันอยู่ ผมที่เป็นคนที่หลับพักผ่อนตอนกลางวัน ถ้าวันไหนเธอไปเที่ยว ผมที่นอนๆ อยู่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะสดุ้งตื่น ผมก็จะกดเข้าเฟสเพื่อดูการเคลื่อนไหวของเธอคือ ลงรูปหรือว่าอัพสตอรี่ว่าพึ่ง อัพเมื่อ10-15นาทีที่แล้วว่าเที่ยวนะ หรือว่ารูปไฮไลต์ที่เธอใส่ไว้ มีอยู่วันหนึ่งผมพึ่งหลับไปชั่วโมงเดียวสดุ้งตื่นแล้วผมก็เหมือนเดิมครับ กดเข้าเฟสเธอและก็พบว่า ออเธอพึ่งรูปไฮไลต์รูปวีดีโอที่เกียวกับผมไป ซึ่งอาการพวกนี้มันชัดเจนมากครับ ผมเป็นแบบนี้หนักๆ อยู่2เดือนกว่า น้ำหนักจาก 70ลดเหลือ60 ผมเลยตัดสินใจบล็อกช่องทางการติดต่อของเธอทุกช่องทางซึ่งมันก็พอช่วยได้ แต่ทีนี้กลับมีอาการที่เรากำลังสุขอยู่ อยู่ๆก็จะเศร้าดิ่งแบบไม่รู้ตัว อยู่ๆก็จะเศร้า อยู่ๆก็จะมีความสุขซึ่งผมก็แปลกใจมากๆครับ เพราะว่าผมเชื่อว่าความรู้สึกพวกนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกที่มาจากความรู้สึกของผม จนมีวันหนึ่งผมก็มีความสุขกับการเที่ยวแล้วอยู่ๆก็ดิ่งครับ เลยตัดสินใจกลับห้องผมซึ่งที่เป็นคนไม่ค่อยดื่มครับ ปกติเบียร์1กระป๋องสามารถทำให้ผมเมาได้เลยครับ วันนั้นเป็นไรไม่รู้ผมสามารถดื่มได้มากถึง7กระป๋องแต่แล้วผมก็ร้องไห้ออกมาร้องไห้พร้อมกับเสียงที่มันเปล่งออกมาไม่ได้เลยติดสินใจโทรไปหาพ่อแม่ พ่อกับแม่ก็ให้กำลังใจ ก็เลยพยายามทำตามคำแนะนำต่างๆที่พ่อแม่ได้ให้คำแนะนำมา ผ่านไปสองวันอยู่ๆ อยู่ๆ ความทรงจำเก่าๆมันก็ผุดขึ้นมาในหัว มันทำให้ผมตกใจจนนั่งเงียบๆกับตัวเองเป็นเวลานานมากๆ ผมเริ่มจำได้ครับเมื่อ5ปีที่แล้วผมเคยเจอเธอคนนี้ครับ ผมเคยเจอเธอที่ประเทศพม่า ณ หมู่บ้านที่ผมเคยไปไหว้พระมาครับ เธอคือ1ใน3 ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ในวันนั้นครับ ซึ่งผมก็รู้มาตลอดว่าเธอเป็นคนที่เข้ามาทำงานที่ไทย เธอเคยบอกครับว่าบ้านเธออยู่ที่ไหนและชื่อหมู่บ้านด้วย แต่ผมก็ไม่เคยแอะใจ เธอกับผมซึ่งมีอายุห่างกัน8ปีครับ แล้วพอผมเริ่มจำสิ่งต่างๆ ผมเริ่มมีคำถามเกิดขึ้นมาภายในหัวเยอะมากๆ ผมนี้ไม่สมควรที่จะมีความรักเลยหรอครับ แล้วสิ่งที่ผมตามหาและสิ่งที่ผมพบเจอมันคืออะไรครับ ซึ่งผ่านมา3เดือนแล้วครับที่ผมไม่สามารถเอาเธอออกจากหัวได้เลย แล้วมันยิ่งเจ็บปวดไปมากกว่านั้นก็คือ แฟนคนแรกจนถึงคนที่3 พวกเธอทั้ง3คนก็ยังพยายามเข้ามาอยู่ในชีวิตผมตลอดเวลา ซึ่งแต่ละคนก็ยังรอผมเพื่อให้ผมกลับไปอยู่เคียงข้างพวกเธอเหมือนเดิม พวกเธอก็ยังพยายามตามง้อตามคุยกับผมมาโดยตลอด ซึ่งผมตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดมากครับ คนที่ผมรักเค้าก็เดินจากผมไปแล้ว คนที่ผมหมดรัก พวกเธอก็ทำดีกับผมมาตลอดพยายามปลอบใจผมมาโดยตลอด แล้วทุกครั้งที่คุยกันกับคนเก่าๆ ทั้ง3คนผมรับรู้ความเจ็บปวดของพวกเธออยู่เสมอ แฟนคนที่2 ผมเป็นคนแรกของเธอจนตอนนี้เข้าปีที่4แล้วที่ผมทิ้งเธอไป แต่เธอก็ยังไม่มีใครไม่คุยใครก็ยังพยายามง้อผมมาโดยตลอด ผมคิดย้ำกับตัวเองตลอดขนาดผมยังเจ็บขนาดนี้ จนต้องเป็นซึมเศร้า แล้วพวกเธอละที่ ซึมเศร้าเจ็บปวดจนเข้าโรงบาล มันทำให้ผมตอนนี้ ยืนอยู่ตรงกลางคนเก่าก็อยากง้อแต่ก็ตัดสินใจง้อไม่ได้ ส่วนคนที่ยังรอและพยายามกลับเข้ามา ผมก็กลับไปไม่ได้ เพราะว่าไม่ได้รัก ซึ่งตอนนี้ความรู้สึกพวกนี้มักจะพาผมคิดแต่เรื่องไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ ผมแค่อยากรู้ว่าโลกใบนี้ต้องการที่จะสอนอะไรผมกันแน่ ต้องการให้ผมพบเจออะไรกันแน่