วันนี้ผมพึ่งผ่านเหตุการณ์นึงมาครับ คือว่าผมนั้นอยากจะมาเล่าเรื่องเรื่องราวที่ผมเจอ ในความรักของผม
เรื่องมีอยู่ว่าผมนั้นเเอบชอบน้องa มานานมากๆครับ
เเละผมก็คิดว่าน้องaก็คงมีความคิดคล้ายๆกับผม หรืออาจจะชอบผมเหมือนกัน จนช่วงเดือน8ได้มีกิจกรรมกีฬาสี ผมเเละน้องลงเเข่งกีฬาวอลเลย์บอล ตอนที่เราซ้อมด้วยกัน ผมเห็นได้เลยว่าน้องเล่นไม่เป็น เเต่ลงเเข่งเพราะตามรุ่นพี่มา ตอนที่น้องฝึกเสิร์ฟบอล น้องก็ทำไม่ได้เเละมีท่าทีที่ดูคิดมาก วิตกกังวล
ตกเย็นวันนั้นถึงผมจะเเอบชอบน้องเเต่ตอนนั้นผมมีความคิดเเค่อยากจะไปปลอบน้องเชยๆ เลยทักไปปลอบครับ จนน้องก็ระบายความในใจออกมาหมดเลย ว่าจริงๆเเล้วน้องอยากลงเเข่งเเบตมินตัน เเต่ว่าคนเต็ม ผมก็เลยพูดคุยกับน้องไปว่า ไหนๆก็ลงวอลเลย์เเล้วก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องซ้อมมากขึ้น ซึ่งหลังจากวันนั้น ก็คือว่าผมก็ทำให้น้องดีขึ้นได้ เเล้วเราก็เหมือนจะได้คุยกันมากขึ้นเเต่ผมก็ไม่ได้คิดที่จะอยากจะบอกชอบน้อง เพราะว่าน้องเขามีฐานะที่ดีบุคลิกภาพดี คือผมเจียมตัวมากๆ จนสิ้นเดือน8 ก็มีน้องB มาบอกชอบผม เเละน้องBก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับน้องA เเต่ว่าผมก็ปฏิเสธไป เเต่ฝากบอกผ่านน้องaไป ก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไรมากครับเเต่น้องBคือตัวละครหลักเลยครับ
ต่อมา เมื่อช่วงเวลาหลังจบกีฬาสี ผมเเละน้องก็ไม่ได้คุยอะไรกันนะครับ เเค่ช่วงทุกวันที่1 น้องจะทักมาอวรพรในเเต่ละเดือนๆ ว่าขอให้เป็นเดือนที่ดีประมาณนี้ครับ คือผมคิดว่า น้องaอยู่ม.3เเล้วกำลังจะจบ ผมก็เลยคิดว่ายังไงก็บอกชอบไปเลยดีกว่า ถึงผลลัพธ์จะไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร เเต่ว่าตอนที่เราอยู่ที่โรงเรียน ผมก็สัมผัสได้จริงๆว่าน้องก็มองผมบ่อยเหมือนที่ผมมองน้องเหมือนกัน จนต้นเดือน12ผมก็รอให้น้องทักมาอวยพรเหมือนเดือนก่อนๆ เเละน้องก็ทักมาตามปกติครับ ผมก็เลยขอเวลาคุย เเละก็ได้บอกตรงๆไปว่า
'พี่รู้สึกว่าพี่ชอบน้องอะ"ตอนนั้นผมก็รู้สึกไม่ได้เขินมากเพราะลึกผมก็ยังเจียมตัวเเละก็พร้อมกับคำตอบเชิงลบ
น้องก็ตอบกลับมาว่าน้องไม่ได้ชอบผมครับ เเละหลังจากที่ผมเห็นคำตอบผมก็ไม่ได้เศร้าอะไรเลย เเละผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ
จนเวลาผ่านไปเเค่7วัน น้องก็ทักมาครับ เเล้วก็ได้สรุปมาว่า จริงๆน้องก็ชอบผม เเต่ว่าที่ปฏิเสธไป เพราะน้องBก็ยังชอบผม เเม้ผมจะเคยปฏิเสธน้องBไปเเล้ว ตอนนั้นผมก็ทำตัวไม่ถูก เเละสับสนมากๆว่าต้องทำตัวยังไง จนผมได้มีเวลานั่งคิด เเละก็คิดได้ว่าถ้าเเบบนั้นเราก็ไม่ควรที่จะคุยกันต่อ เพราะถ้าน้องBรู้ขึ้นมา น้องAจะมีปัญหากับเพื่อนๆได้ เเต่ว่าสุดท้าย น้องกับผมก็ต่างคนต่างชอบกัน ทำให้ใช้ความรู้สึก เหนือความจริง คือเราก็ไปกันต่อโดยการเป็นคนคุยกันครับ
เเต่ว่าก็จะต้องเเอบคุย ไม่สามารถเปิดเผยได้เลย เเต่ว่าทุกช่วงเวลาที่เราได้คุยกันพวกเราก็ต่างคนต่างมีความสุขมากๆครับ จนเวลาผ่านไปเพียง45วัน กลางเดือนมกรานี้ เป็นช่วงที่ผม มีอาการน้อยใจบ่อย เพราะน้องก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ผม พออยู่โรงเรียนก็ต้องเเอบคุยหรือคุยเเทบไม่ได้ เเละด้วยความสัมพันธ์ที่มันดีมากๆ เเต่เเลกมากับความอึดอัด จนเราก็เลยคุยกันว่าจะตัดความสัมพันธ์ไว้ที่ตรงนั้นครับ
เรื่องราวก็ประมาณนี้เลยครับ
จบกันด้วยดี เราก็ยังคงรักกันอยู่
เเต่ผมก็น้อยใจชีวิตตัวเองเลยครับ ทำไมเรื่องเเบบนี้ต้องเกิดกับผม ผมรู้ตัวเองเลยว่า ผมรักคนนี้มากๆ เเละผมก็รู้ตัวเองว่าคงไม่มีวันลืมเขาคนนั้นเเน่ๆ เพราะช่วงเวลาที่เป็นเเค่คนคุย เขาไม่เคยทำให้ผมเสียใจสักครั้ง
ขอบคุณพี่ๆที่อ่านเรื่องราวของผมนะครับ
ผมเเค่อยากจะมาเล่าให้พี่ๆฟัง เพราะผมก็พึ่งเคยสัมผัสความรักที่ไม่ได้ครอบครองเป็นครั้งเเรกเลยย
ใส่โค้ด
รักที่ไม่มีวันลืม ในรั้วโรงเรียน
เรื่องมีอยู่ว่าผมนั้นเเอบชอบน้องa มานานมากๆครับ
เเละผมก็คิดว่าน้องaก็คงมีความคิดคล้ายๆกับผม หรืออาจจะชอบผมเหมือนกัน จนช่วงเดือน8ได้มีกิจกรรมกีฬาสี ผมเเละน้องลงเเข่งกีฬาวอลเลย์บอล ตอนที่เราซ้อมด้วยกัน ผมเห็นได้เลยว่าน้องเล่นไม่เป็น เเต่ลงเเข่งเพราะตามรุ่นพี่มา ตอนที่น้องฝึกเสิร์ฟบอล น้องก็ทำไม่ได้เเละมีท่าทีที่ดูคิดมาก วิตกกังวล
ตกเย็นวันนั้นถึงผมจะเเอบชอบน้องเเต่ตอนนั้นผมมีความคิดเเค่อยากจะไปปลอบน้องเชยๆ เลยทักไปปลอบครับ จนน้องก็ระบายความในใจออกมาหมดเลย ว่าจริงๆเเล้วน้องอยากลงเเข่งเเบตมินตัน เเต่ว่าคนเต็ม ผมก็เลยพูดคุยกับน้องไปว่า ไหนๆก็ลงวอลเลย์เเล้วก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องซ้อมมากขึ้น ซึ่งหลังจากวันนั้น ก็คือว่าผมก็ทำให้น้องดีขึ้นได้ เเล้วเราก็เหมือนจะได้คุยกันมากขึ้นเเต่ผมก็ไม่ได้คิดที่จะอยากจะบอกชอบน้อง เพราะว่าน้องเขามีฐานะที่ดีบุคลิกภาพดี คือผมเจียมตัวมากๆ จนสิ้นเดือน8 ก็มีน้องB มาบอกชอบผม เเละน้องBก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับน้องA เเต่ว่าผมก็ปฏิเสธไป เเต่ฝากบอกผ่านน้องaไป ก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไรมากครับเเต่น้องBคือตัวละครหลักเลยครับ
ต่อมา เมื่อช่วงเวลาหลังจบกีฬาสี ผมเเละน้องก็ไม่ได้คุยอะไรกันนะครับ เเค่ช่วงทุกวันที่1 น้องจะทักมาอวรพรในเเต่ละเดือนๆ ว่าขอให้เป็นเดือนที่ดีประมาณนี้ครับ คือผมคิดว่า น้องaอยู่ม.3เเล้วกำลังจะจบ ผมก็เลยคิดว่ายังไงก็บอกชอบไปเลยดีกว่า ถึงผลลัพธ์จะไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร เเต่ว่าตอนที่เราอยู่ที่โรงเรียน ผมก็สัมผัสได้จริงๆว่าน้องก็มองผมบ่อยเหมือนที่ผมมองน้องเหมือนกัน จนต้นเดือน12ผมก็รอให้น้องทักมาอวยพรเหมือนเดือนก่อนๆ เเละน้องก็ทักมาตามปกติครับ ผมก็เลยขอเวลาคุย เเละก็ได้บอกตรงๆไปว่า
'พี่รู้สึกว่าพี่ชอบน้องอะ"ตอนนั้นผมก็รู้สึกไม่ได้เขินมากเพราะลึกผมก็ยังเจียมตัวเเละก็พร้อมกับคำตอบเชิงลบ
น้องก็ตอบกลับมาว่าน้องไม่ได้ชอบผมครับ เเละหลังจากที่ผมเห็นคำตอบผมก็ไม่ได้เศร้าอะไรเลย เเละผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ
จนเวลาผ่านไปเเค่7วัน น้องก็ทักมาครับ เเล้วก็ได้สรุปมาว่า จริงๆน้องก็ชอบผม เเต่ว่าที่ปฏิเสธไป เพราะน้องBก็ยังชอบผม เเม้ผมจะเคยปฏิเสธน้องBไปเเล้ว ตอนนั้นผมก็ทำตัวไม่ถูก เเละสับสนมากๆว่าต้องทำตัวยังไง จนผมได้มีเวลานั่งคิด เเละก็คิดได้ว่าถ้าเเบบนั้นเราก็ไม่ควรที่จะคุยกันต่อ เพราะถ้าน้องBรู้ขึ้นมา น้องAจะมีปัญหากับเพื่อนๆได้ เเต่ว่าสุดท้าย น้องกับผมก็ต่างคนต่างชอบกัน ทำให้ใช้ความรู้สึก เหนือความจริง คือเราก็ไปกันต่อโดยการเป็นคนคุยกันครับ
เเต่ว่าก็จะต้องเเอบคุย ไม่สามารถเปิดเผยได้เลย เเต่ว่าทุกช่วงเวลาที่เราได้คุยกันพวกเราก็ต่างคนต่างมีความสุขมากๆครับ จนเวลาผ่านไปเพียง45วัน กลางเดือนมกรานี้ เป็นช่วงที่ผม มีอาการน้อยใจบ่อย เพราะน้องก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ผม พออยู่โรงเรียนก็ต้องเเอบคุยหรือคุยเเทบไม่ได้ เเละด้วยความสัมพันธ์ที่มันดีมากๆ เเต่เเลกมากับความอึดอัด จนเราก็เลยคุยกันว่าจะตัดความสัมพันธ์ไว้ที่ตรงนั้นครับ
เรื่องราวก็ประมาณนี้เลยครับ
จบกันด้วยดี เราก็ยังคงรักกันอยู่
เเต่ผมก็น้อยใจชีวิตตัวเองเลยครับ ทำไมเรื่องเเบบนี้ต้องเกิดกับผม ผมรู้ตัวเองเลยว่า ผมรักคนนี้มากๆ เเละผมก็รู้ตัวเองว่าคงไม่มีวันลืมเขาคนนั้นเเน่ๆ เพราะช่วงเวลาที่เป็นเเค่คนคุย เขาไม่เคยทำให้ผมเสียใจสักครั้ง
ขอบคุณพี่ๆที่อ่านเรื่องราวของผมนะครับ
ผมเเค่อยากจะมาเล่าให้พี่ๆฟัง เพราะผมก็พึ่งเคยสัมผัสความรักที่ไม่ได้ครอบครองเป็นครั้งเเรกเลยย