วันนี้เราขอเล่ายาวๆหน่อย เพราะเราอัดอั้นมานานเเล้วเหมือนกัน คือ เริ่มจากช่วงป.1 เราโดนเเม่ตำหนิ จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร เพราะอาจเป็นช่วงของวัยที่ค่อนข้างดื้อ เเละไม่ค่อยฟังทำให้เราเก็บกดตั้งเเต่นั้น ตอนป.1เป็นช่วงขึ้นประถมใหม่ๆเเม่ยํ้าอยู่ตลอดให้ใส่เสื้อผ้าเองเพราะตอนเด็กคอยให้เเม่ใส่ชุดให้ตลอด พอเริ่มโตขึ้นเราก็ทำอะไรเองได้เเล้วเเม่ก็บอกว่า"อย่างมันใส่เสื้อผ้าเองไม่เป็นหรอก ตอนเด็กๆกูใส่ให้มันตลอด" ทำให้เราหงุดหงิดเพราะตอนนั้นเราก็ทำอะไรเองได้เเล้ว พอเริ่มโตขึ้นจะมีเหตุการณ์นึง ซึ่งวันนั้นซิปกระเป๋าใหญ่มันหลุด ขอปูก่อนว่ากระเป๋านี้เราซื้อมา2เดือนที่เเล้ว เพราะจะใช้ไปน่าน เพื่อไปเเข่งพูด พอใช้จากไปน่านเสร็จก็ไม่ได้เอาออกมาใช้ จนผ่านมา2ปีกระเป๋าเดิมที่เคยใช้ซิบมันหลุด ก็เลยเปลี่ยนกระเป๋าใหม่ ใช้ไปประมาณหลายสัปดาห์มาก ซิปหลุดอีก เราก็เข้าใจว่ามันก็อยู่มาค่อนข้างนานก็เลยบอกเเม่ พอกลับบ้านมาเเม่ก็ด่าเราว่า ใช้อะไรไม่เคยอึดไม่เคยทน เราก็ไม่ได้พูดอะไร เเต่เเม่ก็เอาไม้มาตีเรา เเล้วเราเป็นคนโดนเเม่ตีตั้งเเต่เด็กๆมันไม่เจ็บหรอกเเต่เราก็ร้องไห้ออกมา อ๋อ เราขอย้อนไปก่อน ตอนเด็กๆเเม่เคยใช้เราไปอาบนํ้าตอนนั้นก็กำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมตัวกำลังจะอาบนํ้าเเต่เราลีลาดูมือถือ เเม่ก็เอาไม้มาตีเรา จนเราไปห้องนํ้าเเม่ก็ตามมาตี จนขาข้อพับม่วง ชํ้า เป็นที่ขาสายรอยยาวออกมาจนถึงน่อง ตอนนั้นเราเจ็บเเม่โมโหเเม่มากเราก็เลยฝังใจเเละเป็นคนไม่ยอมคนจนถึงปัจจุบัน พอถึงตอนนี้เวลาเเม่ทำอะไรหาย หรือหาอะไรไม่เจอ จะโทษเราอย่างเดียวเเละสันหาข้ออ้างที่คิดจะทำให้เราเป็นคนผิด ทั้งที่เราก็ไม่รู้เรื่องเลยด้วยซํ้า มีวันนึงเเม่ให้เราไปเก็บดอกเเค เพราะมันใกล้บ้านดอกเเคต้นนั้นปลูกในวัดซึ่งเราเป็นหลานเจ้าอาวาสเเละเจ้าอาวาสก็เป็นพี่ของเเม่เรา พอเราไปเก็บตอนน้นน่าจะประมาณ7โมง40 ตอนไปถึงเห็นดอกอยู่ประมาณ5ดอกได้ เพราะมันมีคนมาเก็บก่อนหน้าเเล้วก็เหมือนเราไปเก็บขี้ซากเค้า เราก็รอไปประมาณ8-9นาที เห็นไม้ยาวที่มีคนมาเก็บทิ้งเอาไว้ก็เลยใช้ไม้ขย่มกิ่งไม้หรือไม่ก็เเหย่ให้ดอกที่มันค้างอยู่ตกลงมา เราใช้เวลานานมากกกกกกกกกก กว่าจะตกมาเเต่ละดอก ผ่านไป10-20นาทีพอเราดูเเล้วก็ไม่เห็นว่ามันมีดอกที่อยู่ตํ่าๆเลย มีเเต่สูงๆซึ่งไม้มันยาวก็จริงเเต่เราเตี้ย ตอนนั้นเราเขย่าเดินเก็บเเล้วเขย่าไปนานทำให้เหงื่อออกหนักมากกเเล้วมันเป็นเวลา8โมงเป๊ะ ทำให้ตอนนั้นอากาศเริ่มร้อนเเล้วมันเป็นช่วงเดือนเมษาด้วย พอเราหยุดเเล้วเอาดอกเเคไปให้เเม่เเม่ก็เบะปากเเล้วบอกว่า "ได้เเค่นี้? กูอุส่าตั้งนํ้าไว้ตั้งเยอะ ได้ไม่ถึง10ดอกด้วยซํ้า" เราก็เลยบอกเเม่ไปว่า "โห อุสาเอาไม้มาเขย่าให้มดก็เยอะ เหงื่อออกเต็มหลังเลยเนี่ย" เเม่ก็ตอบกลับมาด้วยสายตาไม่เชื่อ"
" เรานี่ยั้งอารมณ์ตัวเองไว้มากๆเเล้วตอบเเม่ไปว่า"ถ้าไม่พอใจทีหลังไปเก็บเอง" ในช่วงนี้เราต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบม.1พรุ่งนี้เราก็ไปสอบละ มาวันนี้เเม่ปลุกตั้งเเต่7โมง เราก็งงว่าจะปลุกให้เราตื่นมาสังเคราะห์เเสงหรอ "เเม่ก็บอกว่าพรุ่งนี้ไปสอบเเล้วให้รีบตื่น ถ้าพรุ่งนี้ตื่นเหมือนวันนี้กูล่อเเน่(ตี)"นี่ก็งงอีกละ เพราะเราเเยกเเยะเวลาได้ เราไม่ได้อะไรขนาดนั้นเวลาสอบคือเวลาสอบเวลาพักคือเวลาพัก เเล้ววันก่อนๆหน้านั้นเค้าก็บอกให้เราอ่านหนังสือซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่เเล้ว ซึ่งเเน่นอนว่าเราก็อ่านหนังสือโดยเเบ่งเวลาโดย อ่าน1-2ชั่วโมง พัก15นาที ทำซํ้าเเบบนี้ไปเรื่อยๆทุกวัน เค้าชอบตื่นมาตอนเราพัก เเล้วมาหาว่าเราไม่อ่านหนังสือ ดูเเต่อะไรไม่รู้ทั้งวัน (เราอ่านหนังสือในอินเทอร์เน็ตหรือทำข้อสอบเพราะตอนเเรกเรามีหนังสือที่ยืมมาจากโรงเรียนเดิมเเต่เอาคืนครูไปเเล้ว) เราก็บอกไปว่าเราอ่านหนังสือในเน็ต เค้าก็ไม่เชื่อเเถมเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่ทุกอย่าง พ่อก็มาสมทบ กดดันให้เราอ่านหนังสือหนักมากๆ เเถมบอกว่าถ้าเราไม่ติดโรงเรียนนี้ จะถีบหน้าจะตีจะด่าต่างๆนาๆ ทำให้เรารู้สึกกดดันมากๆ มีเพื่อนเราคนนึงที่จะไปสอบโรงเรียนเดียวกัน เพื่อนมันเครียดกลัวไม่ติด จนเป็นโรคเครียดลงกระเพาะ นอนโรงบาล เเม่เราก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับเพื่อนคนนั้นสมมติว่าเพื่อนชื่อ เอ "เนี่ยดูไอเอสิ มันตั้งใจอ่านหนังสือจนเครียดกลัวสอบไม่ติดจนเข้าโรงบาลมันไม่กังวลอะไรสักอย่าง ทำตัวชิวๆ เวลาสอบมันใกล้ขึ้นทุกวันเเล้วนะ" ตอนนั้นเป็นช่วงที่เเผ่นดินไหวกำหนดการสอบตอนเเรกคือวันที่29มีนา เเต่เค้าเลื่อนเพราะเเผ่นดินไหว เราก็เลยตอบเเม่กลับไปว่า" ทำไม อยากให้ฉันเครียด อยากไปเฝ้าฉันโรงบาลหรอ"เเม่ก็เงียบไป เเถมตอนเด็กๆเเม่ก็เคยบอกเราว่า " กูเลี้ยงทะนุถนอมอย่างดี ถ้ากูรู้ว่าโตมาจะเถียงกูอย่างงี้กูเอาขี้เถ้ายัดปากตั้งเเต่เด็กเลยดีกว่า" เราก็ตอบไปว่า"ก็ดี ไม่อยากเกิดครอบครัวเเบบนี้อยู่เเล้ว"เค้าก็โมโหอีก เราจะบอกว่าที่บ้านเราอะ พ่อเเม่ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเมื่อก่อนพ่อกินเหล้ากลับบ้านดึก พ่อเคยจะเอามีดฟันเเม่ เเต่เรากับพี่มาห้ามไว้ พอโตมาเหมือนเราพูดอะไรไม่เข้าหูพ่อ(พ่อเลิกกินเหล้าเเล้วเหมือนตอนนั้นพ่อทะเลาะกับเเม่อยู่)เราก็เลยเอาข้าวออกมากินข้างนอก พ่อโมโหมากเดินออกจากบ้านมาเกือบจะถีบเราเเล้ว เเต่เเม่มาห้ามเอาไว้ก่อน(พ่อเราเป็นคนมือหนักมาก นิสัยไม่ดี ติดเหล้า เเต่ตอนนี้เลิกเเล้ว) ยอมรับว่าตอนนั้นเราก็มีส่วนผิด เเต่มันก็เป็นอีกเหตุการณ์ที่ทำให้เราเกลียดครอบครัวมากขึ้นกว่าเดิม เราโดนมาหนักมากๆ ไม่ทางร่างกายก็จิตใจ ทุกเรื่องทั้งหมดนี้ก็เป็นเเค่5/100ของเรื่องราวชีวิตเรา บางเรื่องก็จำไม่ได้เเล้วว่าเเม่ทำอะไรกับเราบ้าง เเต่ตอนนี้เราจะไปอ่านหนังสือต่อเเล้ว ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องเรา มีอะไรติชมตรงไหน คอมเมนท์มาได้เลยค่ะ
เราควรทำตัวยังไงกับเเม่ดีคะ?