คือภาวนาถูกตามหลักแล้ว ภชพอมีธรรมทีมันกำเริบ จากเคยฉวยเเละเพ่งเข้าอเนญชา ก็เปลี่ยนเป็นอาศัยกำหนดรู้เข้าไปตรงๆ มันก็จะไม่ม่อะไรติดขัด หรือ เอ๊ะ แล้ว
แต่สุญตาที่ะจอมันยิ่งปรากฏว่าพระเจ้านั้นมี แน่ ธรรมที่เป็นสัจจะ อยู่เหนือ จากตัวบุคคล รูปลักษณ์
นั้นมี ความบริสุทสูงสุดนั้นมี จิตก็แยกมาเป็นผู้รู้ผู้ดู กลายเป็นกองขันธ์นั้น ก็คือพระเจ้า
คือการแสดงลีลาแห่งธรรม ความปิติใจอบอุ่นใจที่ถูกต้องก็บังเกิด

ถึงศาสนาพุทธจะปฏิเสธพระเจ้า ก็ยิ่บเด่นชัดว่าพระเจ้า หรือธรรมสูงสุดที่สละแล้วซึ่งรูปลักเครื่องแบบ
ตัวหนังสือนั้นมี

ธรรมที่เป็นสัจจะไม่มีตัวหนังสือนั้นมี

พอสัมผัสถึงภาวะตรงนี้กระแสแห่งญาณก็แสดงกะแทกเข้ากลางอก
ความคุ้นเคยเลื่อมใสบางประการก็ปรากฏ

พระผู้สถิตอยู่นอกภพ นั้นมีอยู่แน่

สาธุ