สวัสดีค่ะ เราเป็นพุทธศาสนิกชนที่เกิดและเติบโตมาในครอบครัวพุทธ พ่อแม่ คนรอบตัว ทุกคนล้วนเป็นพุทธกันหมดค่ะ เราเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับศาสนาพุทธเลย เคารพและศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างมาก เพราะเติบโตมากับสิ่งนี้มาตลอดชีวิต
แต่สิ่งที่เรารู้สึกอยากจะมาขอคำปรึกษาจากทุกคน คือ ตั้งแต่เด็กๆ เรากลับมีความเชื่อ ความศรัทธาในพระคริสต์และพระเจ้าอย่างลึกซึ้งมาก เราศรัทธาในทั้งสองศาสนาค่ะ ทั้งที่ไม่มีใครเคยพาเราไปโบสถ์ หรือสอนอะไรเกี่ยวกับศาสนาคริสต์เลย เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาเองลึกๆ เหมือนพระเจ้าทรงอยู่กับเราตลอดเวลา และเรารู้สึกถึงความรักของพระองค์ได้เสมอ
เรารักพระเจ้ามากจริงๆ ค่ะ บางครั้งก็แอบร้องไห้เวลาสวดภาวนา เพราะมันเป็นความรักที่ลึกมากจนบอกไม่ถูก แต่ถึงอย่างนั้น...เรายังไม่เคยได้รับบัพติศมานะคะ เพราะเมื่อพูดเรื่องเปลี่ยนศาสนากับพ่อแม่ ท่านไม่เห็นด้วยเลย เราเข้าใจและเคารพการตัดสินใจของพ่อแม่ค่ะ จึงยังใช้สถานะเป็นพุทธศาสนิกชนเหมือนเดิม
ทุกวันนี้เราสวดมนต์ทั้งบทภาวนาแบบคริสต์ และบทสวดแบบพุทธทุกคืน เรารู้ว่าตามหลักของศาสนาคริสต์ ต้องเชื่อในพระเจ้าเพียงผู้เดียว แต่เราก็ไม่อาจตัดขาดจากความเคารพที่เรามีต่อพระพุทธเจ้าได้จริงๆ มันเป็นความศรัทธาอย่างเงียบๆ ที่มีอยู่ในใจ เราไม่ได้ไหว้เพื่อขอพรหรืออะไร แค่รู้สึกว่า "ท่านคือครูที่เรานับถือ"
แต่ช่วงนี้เราเริ่มรู้สึกไม่สบายใจค่ะ กลัวว่าการที่เราเชื่อในสองศาสนาจะเป็นการไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า...กลัวว่าพระเจ้าจะไม่รักเรา กลัวว่าทุกอย่างที่เรารู้สึกมันผิด แต่ในใจเรายังเชื่อและรักพระเจ้ามากๆ เหมือนเดิม เชื่อว่าพระองค์ทรงเข้าใจทุกอย่าง และเราก็ยอมรับว่าทุกสิ่งในชีวิตมาจากพระองค์เสมอ
อยากถามพี่ๆ เพื่อนๆ ในพันทิปค่ะ ว่าแบบนี้ถือว่าเรายังรักพระเจ้าอยู่จริงไหมคะ? เราอยากขอคำแนะนำอย่างสุภาพ จากมุมมองของพี่ๆ ที่เข้าใจในศาสนา ว่าหากเรายังเคารพพระพุทธเจ้า แต่มีความศรัทธาในพระเจ้าอย่างลึกซึ้ง มันผิดมากไหมคะ?
ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ เราอยากฟังทุกมุมอย่างจริงใจ เพราะในใจตอนนี้มีทั้งศรัทธาและความกังวลปะปนกันอยู่ค่ะ อยากรับรับบัพติศมาค่ะ ทำไงดีค่ะ แล้วถ้ารองถามอีกทีไม่รู้ว่าท่านจะโอเคไหม