สวัสดีทุกคนตอนนี้เราต้องการคนที่จะมาช่วยเหลือเราเราไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าอย่างไร
เริ่มต้นจาก
เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว...เราเลิกกับพ่อของลูกเมื่อตอนท้องได้ 8 เดือน เราคลอดลูกที่ต่างจังหวัด พอใกล้คลอดเราก็ลาคลอดล่วงหน้าเดือนครึ่งพอคลอดเหลือเวลาอีกเดือนครึ่งแล้วก็อยู่เลี้ยงเขาปกติ พอหมดวันลาคลอดเราก็เริ่มกลับไปทำงานเราก็เป็นสาวโรงงานธรรมดาทั่วไป ส่วนลูกเราก็ให้ตากับยายเลี้ยง เขาเริ่มเข้าโรงเรียนก็เรียนอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่เด็กเล็กจนถึงอนุบาล 3 เราก็ย้ายลูกให้ไปเรียนอยู่กับเรา เข้าเรียนตอนป 1 ดูเหมือนเขาจะเริ่มมีปัญหา ในโรงเรียน เรียนอยู่ที่โรงเรียนนั้นป. 1 ถึงป 3 เราโดนเรียกผู้ปกครอง 3 รอบมีรอบที่ร้ายแรงคือเขาไปกัดบ่าเพื่อน จนเราต้องไปปรึกษาจิตแพทย์แต่จิตแพทย์ก็บอกว่าไม่มีอะไรเขาก็ปกติที่เราต้องพาไปพบจิตแพทย์ เพราะเรากลัวทางผู้ปกครองของเด็กคนนั้นมาเอาเรื่อง
เรากลัวมากเพราะเราก็ไม่ค่อยมีเงินแต่โชคดีที่ผู้ปกครองเขาไม่เอาเรื่องตอนแรกเขาพูดประมาณว่าไม่ยอม...หลังจากจบป 3 ฉันก็เลยย้ายเขากลับมาอยู่ต่างจังหวัดโรงเรียนเดิมเขาก็เรียนปกติก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรจนขึ้นมัธยมต้นม. 1 ก็ยังไม่มีอะไรยังดูเป็นเด็กดีอยู่แต่พอเริ่มม 2 เริ่มรู้จักเพื่อนใหม่ๆแต่เพื่อนคนนั้นนิสัยไม่ดีพาดูดบุหรี่ลองกัญชาลองกระท่อม เพื่อนคนนั้นเขาไม่ได้เรียนหนังสือแล้วลูกชายฉันติดเขาเอามากๆ ถึงขั้นไม่ยอมกลับบ้าน ไปอยู่กับเขาได้เป็น 2-3 เดือน
ไปทำงานช่วยเขาเงินก็ไม่ได้สักบาทไปอยู่กับเขาไปลำบากลำบนขนาดนั้นยังอยากไป ตอนนั้นเราถอดใจแล้วไม่ไปตามไปตามก็ไม่ยอมกลับเราพูดดีๆด้วยแล้วก็แล้วจนไม่รู้จะทำยังไงพูดด้วยเหตุผลก็แล้วก็ยังไม่ฟังเราสุดท้ายก็ต้องตีแต่ก็ยิ่งเตลิดเราก็เลยปล่อยจนวันหนึ่งกลับมาเองจู่ๆก็กลับมาแบบไม่ได้บอกไม่ได้อะไรเลยไม่ได้ติดต่อกันนานซึ่งทุกคนก็คิดว่าตัดหางปล่อยวัดแล้วแล้วจู่ๆก็กลับมาทางโรงเรียนก็เลยให้กลับไปเรียนต่อก็กลับไปเรียนม 2 ก็ผ่านไปขึ้นม 3 (ก็ยังได้ขึ้น) หลังจากขึ้นม. 3 ก็ไปเจอเพื่อนใหม่ เริ่มกลับมาเป็นแบบเดิมเริ่มติดบุหรี่มีนิสัยก้าวร้าวพูดกับคนในบ้านด้วยน้ำเสียงไม่พอใจขอออกนอกบ้านบอกว่าเดี๋ยวกลับแต่ไม่เคยมีคำว่าเดี๋ยวออกไปทีนึงก็หายไป 2 วัน 3 วันโรงเรียนก็ไม่ไปโรงเรียนนี้ก็ดีเหลือเกินไปไปหยุดๆไป 2 หยุด 3 ก็ยังช่วยเหลือ เราก็เลยพูดไปว่าขอให้เรียนจบม. 3 ก็ยังดีได้วุฒิม. 3 มาก็ยังดีแล้วต่อจากนี้ถ้าจบแล้วอยากจะไปไหนอยากจะทำอะไรก็ไปก็รู้นะว่าไม่ควรพูดแบบนี้แต่มันอดไม่ได้เราไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไรแล้ว 
รบกวนขอความช่วยเหลือจากผู้รู้ ว่าควรทำอย่างไรดี ต้องแก้ที่ผู้ใหญ่หรือเด็กแต่เราว่าทั้งสองควรแก้เราก็รู้ตัวว่าเราเลี้ยงลูกแบบผิดๆ 
มันยังคงพอมีวิธีแก้ไขไหม ขอผู้เชี่ยวชาญแนะนำทีค่ะ มันเหลืออดจริงๆ 
เรื่องของเรื่องคือ ลูกไม่เชื่อฟังคนในบ้านเลยแถมยังดุให้คนในบ้าน(ตายายและแม่) 
แล้วยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำผิดอะไรยังมาย้อนถามว่าผิดอะไรเขาไม่กลับบ้านมา 2-3 วัน โทรไปไม่เคยรับสายไม่ติดต่อกลับไม่บอกว่าอยู่ไหนทำอะไรจนมีเรื่องถึงยอมบอกว่าอยู่ที่ไหนมีเรื่องในที่นี้หมายถึงเรื่องที่ต้องใช้เงินอย่างเช่นไม่มีเงินเติมน้ำมันกลับบ้านให้โอนไปให้แต่โอนไปให้ก็ยังไม่กลับหรือรถเสียกลับบ้านไม่ได้ จนต้องเดือดร้อนตาให้ออกไปรับหรืออย่างน้อยไม่เข้าบ้าน 2-3 วัน แต่ละครั้งที่ออกนอกบ้านจะต้องมีเรื่องให้เสียเงินทุกรอบทุกครั้งไป