ขอพูดตั้งแต่เริ่มแรกเลยแล้วกัน จขพมีพี่ 1คน ส่วนจขพเป็นน้องคนเล็ก เราหาตังค์ใช้อยู่บ้าน ส่วนพี่เขาทำงานนอกบ้าน เขากลับประมาณ 19.30 - 21.00 บางวันก็ช้า บางวันก็เร็ว ปกติแล้วเราทำงานบ้านก็มี  ล้างจาน เก็บของกวาดบ้าน เอาข้าวให้หมาเช้าเย็น ทำอาหารเช้าบ้าง เย็นบ้าง หรือบางวันก็ทำทั้งสองเวลาเลย นานๆทีจะมีถูบ้านกับล้างห้องน้ำ

ส่วนแม่เราเขาจะหุงข้าวเช้า - เย็น  หุงแบบถ่านเพราะไม่อยากใช้แก๊ส บางวันแม่เขาก็ทำกับข้าวถ้าเราไม่ได้ทำ หรือถ้าเราไม่ว่าง เอาข้าวให้หมางี้แม่ก็จะเอาให้

ส่วนพี่เราเขากลับมาจากงาน มาแล้วก็กินข้าว แล้วก็ไปนอน บางวันที่เราไม่ได้ทำกับข้าวงี้เขาก็มาช่วยอยู่ เอาข้าวให้หมาตอนเย็น แต่ก็นานๆที  ชีวิตก็วนลูปไปแบบนี้


จนมันถึงจุดๆ ที่เราไม่โอเคแล้วไปคุยกับแม่ของจขพว่า แบ่งงานบ้านให้พี่เขาทำเยอะกว่านี้ดีมั้ย  บ้างวันจขพก็มีงานนะ ทำเสร็จแล้วก็ได้มาทำพวกนี้อีกมันก็เหนื่อย  เอาให้พี่เขาเอาข้าวให้หมาช่วงเย็นทุกวัน  และ ช่วยทำกับข้าวบ่อยๆ กว่านี้ให้เป็นหน้าที่เลย และอีกอย่างคือเราก็ไม่ได้อยากให้แม่ต้องออกไปเอาข้าวให้หมาตอนดึกๆ เพราะเขาก็เดินได้ไม่ค่อยสะดวก เราก็บอกไป

ทีนี้แม่ก็บอกเรามาว่า งานแค่นี้มันจะเหนื่อยอะไร พี่เขาก็เหนื่อยจากงาน กว่าจะกลับมา เราก็บอกว่าถ้าวันไหนพี่เขากลับดึก เดี๋ยวทำเอง แต่ถ้าวันไหนเขากลับไม่ดึกก็ให้เขาทำเพราะส่วนมาก เขาก็เขาก็กลับประมาณ 19.30- 20.30 มีนานๆทีจะกลับ 21.00 แม่เราก็ว่าเราเกี่ยงงานกัน เขาบอกถ้ามันยากเดี๋ยวเขาทำเองว่างั้น


สรุปคือก็คุยกันไม่ได้และชีวิตก็วนลูปอยู่แบบเดิม เราทำ ถ้าเราไม่ได้ทำแม่ก็ทำ ส่วนพี่ก็ช่วยบ้างบางวัน  คือเราท้อมาก เรารู้สึกโดนเอาเปรียบไงไม่รู้ทั้งๆ ที่เราก็หาตังค์ใช้เหมือนกัน บางวันก็มีงานต้องทำ 7-8 ชมบางวันก็น้อย บางวันก็เกิน 7- 8 ชม ด้วยซ้ำ แค่ตังค์เราได้ไดูม่เยอะ แค่นั้น

แล้วเมื่อไม่นานมานี้ พี่เราพูดกับแม่ประมาณว่าเออ เราจะรู้จักหุงข้าว ให้พ่อกับแม่กินมั้ยนะ เราได้ฟังแล้วคือปรี๊ดมาก ปรี๊ดจนพูดไม่ออก โคตรอยากพูดออกไป แล้วตัวเองไม่ทำอ่ะงง คือจะสั่งๆให้คนอื่นทำแต่ตัวเองยังไม่ทำเลย กินอยู่เหมือนกัน แต่ทำไมคนทำต้องเป็นจขพแค่คนเดียว   นอยด์มาก           จขกทควรทำไงต่อไปดีคะ

ปล. เสื้อผ้า ซักใครซักมันนะคะ อันนี้ไม่เกี่ยวค่ะ