คือเรื่องของเรื่องนะ แม่เราเลี้ยงหมาเยอะมากๆเจอก็เอามาเลี้ยง มันหลงมาก็เอามาเลี้ยงไม่ใช่ว่าเราไม่สนับสนุนนะเราก็รู้สึกดีที่แม่ชอบเอาหมาที่ไม่มีที่อยู่มาดูแลเห็นแล้วก็อิ่มบุญไปด้วย แต่ประเด็นคือแม่เราซื้อหมาตัวนึงมาเลี้ยง ตั้งแต่มันเล็กๆจนมันโต  แล้วเราจะได้รับหน้าที่หุงข้าวให้หมากินทุกวัน ส่วนแม่จะเป็นคนคลุกข้าวเอาข้าวให้มัน แต่ที่เราน้อยใจคือเราหุงข้าวให้หมาทุกวันตั้งแต่เเม่เริ่มเอาหมามาเลี้ยงไม่เคยขาดถ้าเราหุงข้าวช้าหรือทำอย่างอื่นจนยังไม่ได้หุงข้าวให้หมาแม่จะทักมาบอกให้ไปหุงข้าวให้มันคือหมาห้ามอด พักหลังๆหมาตัวอื่นๆที่เข้ามาแรกๆที่แม่เคยรักเคยหลงมันแม่ก็ไม่ค่อยดูแลหมาตัวเก่าๆ หันไปดูแลแต่หมาตัวใหม่ที่แม่ซื้อมาเลี้ยง กับข้าวที่ซื้อมาคลุกให้หมาก็คลุกแค่ของหมาตัวใหม่หมาตัวเก่าก็อดเพราะไม่มีอะไรกิน แต่ทุกคนอย่าพึ่งสงสัยว่าทำไมเราไม่คลุกให้มันกินเพราะบางวันแม่ซื้อกับข้าวหมามาก็ซื้อมาแค่บางส่วนของหมาตัวใหม่เท่านั้น หรืออาจจะซื้อมาเผื่อตัวอื่นแต่แค่ไม่พอ ส่วนเราไปตลาดซื้อมาให้ไม่ได้เพราะขับรถไม่เป็น ส่วนปลางกระป๋องอะไรใดๆในบ้านเราก็ไม่กล้าเอามาคลุกให้มันกินบางที่แม่ก็จะมาบอกว่าเอาให้ไอ้หมาตัวใหม่ ช่วงๆแรกเรื่องมันก็เหิดกับหมาตัวเก่านี่แหละ สักพักเราเริ่มมีอาการน้อยใจเข้าจริงๆ แม่เรากลัวหมาอด แต่กับเราที่เลิกเรียนมาต้องทำงานบ้านทำเสร็จก็ค่อยมีเวลามาทำการบ้าน แต่กับเราแม่ไม่เรียกกินข้าวเลยไม่แม้แต่จะถามกินข้าวยังหิวมั้ยกินอะไรรึป่าวบางวันข้าวเย็นเราก็ไม่ได้กินนอนปวดท้องบางทีก็ต้องซื้อมาม่าไว้ตั้งแต่เย็น เพราะมาม่าที่แม่ซื้อไว้เรากินบ่อยจนมันหมดแต่อย่างว่าถ้ามีกับข้าวกินกับข้าวเราจะกินมาม่าทำไม มันไม่มีอะไรกินเลยมาม่าถึงหมดลงจนได้ ส่วนเงินแม่ให้รายสัปดาห์ไปกิน รร 300 ต่อสัปดาห์ตกวันละ60บาท ข้าวเช้าที่บ้านก็ไม่ได้กินไป รร ก็ซื้อนมหนมปังกิน เที่ยงก็ต้องซื้อข้าว คือถ้าเราใช้เงินเกิน60ต่อวันวันหลังๆเราจะๆม่มรตังกินข้าวเที่ยงไม่กล้าขอแม่เพราะแม่ชอบทำเสียงใส่คงจะคิดว่าเราเอาไปใช้อะไรหมดมั้ง แต่ฐานะบ้านเราก็ไม่ได้ย่ำแย่อะไรเลยนะเรียกได้เลยว่ามี ทุกคนคิดยังไงกันอาจจะพิมพ์งงๆนะแต่ถามมาได้ เราน้อยใจที่แม่ไม่ถามเราเลยว่ากินข้าวยังหิวมั้ย  กลัวแต่หมาจะอด