ในชีวิตเราเองก็ผ่านความรักมาในหลากหลายรูปแบบแต่กับความรักครั้งนี้เราจริงจังสุดๆซึ่งรู้ตัวเองว่าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนกับสิ่งที่ตัวเองทำให้เขาหลายอย่างที่เก็บไว้ไม่เคยได้ใช้ได้ทำให้ใครก็ได้มาใช้ทั้งหมดกับคนคนนี้ให้พูดก็ทุ่มหมดหน้าตักเลยค่ะ
จะบอกรูปแบบความรักของเราครั้งนี้ คือเขาเป็นคนที่ใกล้ตัวเราซึ่งเป็นเพื่อนก็รู้จักกันมาก่อนเรียนห้องเดียวกันแต่ไม่ได้สนิทขนาดนั้นก็เคยรู้สึกชอบมองแล้วน่ารักดีแต่พอมีแฟนความรู้สึกนั้นก็ไม่มีอยู่ จนวันนึงที่เราเลิกกับแฟนคนก่อนได้นานมากแล้ว แล้วดันเกิดกลับมารู้สึกดีกับเขาในสิ่งที่เขาทำหลายๆอย่างที่ทำให้ก็เผลอมีความรู้สึกดีๆให้กันเลยเริ่มคุยกันมาสักพักจนได้คบกันถึงตอนนี้ราวๆ 3 เดือนถ้ารวมที่คุยก็ประมาณ4-5 เดือนค่ะ ก่อนนั้นเธอเคยเป็นคนที่ไม่จริงจังกับความรักมีคุยหลายคนเพราะโดนอะไรมาเยอะทำให้เธอดูเหมือนจะเย็นชากับความรักแต่เธาบอกว่า "การมีเราทำให้เธอจากที่ไม่คิดอยากรักหรือจริงจังกับใครกลับมามีความรู้สึกดีๆอีกครั้ง" เราพอมีรู้จักกันมาบ้างเพราะเป็นเพื่อนกันอยู่ห้องเดียวกันแถมยังเล่นด้วยกันบ่อยๆทำให้เราได้รู้นิสัยหรืออะไรต่างๆในตัวเธอโดยที่บางอย่างเราไม่ต้องเรียนรู้กับเธอเอง เช่น เธออารมณ์ร้อน ใจเย็นไม่ค่อยเป็น เวลามีเรื่องในใจเธอมักจะเงียบหายก็พอรู้ได้ว่าเธอหายไปไหน คบกันมาได้สักพัก ก็มีไม่เข้าใจกันบ้างแต่เราไม่เข้าใจกันตั้งแต่ยังไม่เริ่มคบกัน เราไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นบ้างไหมแบบนี้ แต่ปัญหาของเราคือเราไม่เข้าใจกันบ่อยๆและทุกครั้งที่ไม่เข้าใจกันเธอมักจะไม่คุยและเลือกที่จะตัดสินใจว่าตัวเธอเป็นคนผิดในทุกครั้งซึ่งตรงนี้เราไม่เข้าใจเขาเลย พอมีเรื่องให้ไม่เข้าใจกันเธอจะหงุดหงิดและใจเย็นไม่ได้ เราเป็นคนที่อยากปรับความเข้าใจให้ไวไม่อยากให้ปล่อยค้างคานานขนข้ามคืนหรืออีกฝ่ายรู้สึกแย่มากๆแต่เราเป็นคนอธิบายไม่เก่งแต่พยายามปรับตัวเข้าหาเขา เธอเป็นคนเดียวและคนแรกที่เรายอมคุยอยากปรับความเข้าใจให้ไวไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวเป็นคนแรกจริงๆ กับเธอคนนี้เราทุ่มเทมากๆไม่เคยรู้สึกอยากเสียเขาไปแม้ในวันที่ทำตัวไม่น่ารักเราไม่เคยอยากไปไหนเลยสักครั้ง รู้สึกอยากมีเธอคนนี้ไปนานๆถึงจะไม่เข้าใจกันบ่อยแต่ไม่คิดจะไปไหนเลย แต่สิ่งที่เราทำให้เขาทุกอย่างเหมือนเขากลับมองว่าทุกครั้งที่ไม่เข้าใจกันที่พยายามปรับเราไม่เคยเข้าใจเขาเลยทั้งๆเรารักเขาจนแทบจะไม่หลงเหลือที่จะรักตัวเองบ่อยครั้งเธอใช้คำพูดที่ไม่เหมือนคนรักกันทั้งที่ก่อนคบเราคุยและทำความเข้าใจในตัวกันหลายอย่าง แต่พอมาเจอเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นที่เธอเคยพูดเคยบอกในคัวเธอกลับหายไปหมดเราเข้าใจได้ ว่าเธอก็พยามปรับตัวเองกับการมีรักอีกครั้งเข้าใจได้ว่าก่อนหน้านี้ไม่จริงจังกับใครเลยเขเาใจว่าเธออารมณ์ร้อนไม่อยากคุยเวลาเป็นแบบนี้ แต่เธอก็เป็นคนบอกว่าไม่เข้าใจกันอยากให้คุยมีอะไรอยากให้บอกกัน พอเราได้บอกไปเหมือนกลับว่าทุกครั้งจะทำให้ทะเลาะกันและเขาเคยบอกกับเราว่าชอบทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ โดยที่เราแคร์ความรู้สึกเขามากเวลาพิมพ์แปลกไปหรือเรารู้สึกแปลกๆ เธอนิ่งไปเราจะคอยถามทุกครั้งว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่าแต่หลายครั้งที่เราถามดูเหมือนเรางี่เง่ากับเขาบางทีเราถามคำถามแบบนี้กลายเป็นไม่เข้าใจกันเพราะเราดูออกว่าเธอไม่โอเคแต่เธอบอกไม่เป็นไรและสิ่งที่เธอทำตอนนั้นคือการโน้ตเพลง รีโพตร์ ลงสตอรี่ มันผิดไหมคะที่เราจะทักไปถามอีกครั้งว่าเขาเป็นอะไรเพราะเราก็คุยกันดีๆแล้วจู่ๆเขาก็ทำอะไรแบบนั้นเราไม่เคยอยากตื้อแต่บ่อยครั้งที่เป็นแบบนี้ เราแคร์เขามากๆอาจจะเพราะเขาชอบเพลงหรือเปล่าเราก็พยามคิดในแง่บวกไว้แต่การพิมพ์ตอบของเธอไม่ปกติกลายเป็นที่เราถามกลับทำให้เเย่ซะงั้นทั้งที่เราเป็นห่วงมากๆกลัวเผลอทำอะไรให้ไม่พอใจ เธอเคยบอกกับเราว่าเป็นอะไรเธอจะบอกทุกอย่างรู้สึกแย่เธอจะบอกแต่สิ่งทำไม่ตรงกับที่บอกไวเลย เราเข้าใจเขาจริงๆนะคะ เราเคยถามเขาว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต่ออยากไปต่อด้วยกันไหมหรืออยากพอแค่นี้ เธอแล้วแต่เราและบอกว่า "อยากอยู่ก็อยู่ ไม่อยากไปต่อก็พอจบ" และมีอีกหลายอย่างกับคำพูดของเธอที่เธอบอกทำให้เราคิดว่าเธอมีหรือไม่มีเราก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ ไปรร.ไม่เข้าใจกันเราเป็นเซนซิทีฟมากเก็บอารมณ์ความรู้สึกไม่ค่อยเก่ง เธอกลับสนุกและหัวเราะได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและต่อให้เราร้องไห้เธอไม่คิดจะมองเลยกลับบ้านเราพยามชวนคุยทั้งที่คุยไม่เก่งพยามทุกอย่างเพื่ออยากคุยด้วยแต่เหมือนวันที่เธอมีรอยยิ้มและสนุกพอเราทักไปคุยเหมือนความสุขเธอหายไป เป็นอย่างพี่ๆว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราไม่คิดจะไปไหนเพราะถ้าจะไปอยากให้เขาเลือกเองมากกว่าเพราะเรารู้ตัวว่าต่อให้เราเลือกเราก็เลือกที่จะอยู่ต่อ แต่พอหนักเข้าเราเริ่มคิดอะไรบางอย่าง พี่มีคำแนะนำมั้ยคะ แนะนำหรือพูดคุยกันได้นะคะ
ใครพอจะมีเวลาแนะนำหรือเล่าในสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อเจอกับความรักในรูปแบบนี้ไหมคะ
จะบอกรูปแบบความรักของเราครั้งนี้ คือเขาเป็นคนที่ใกล้ตัวเราซึ่งเป็นเพื่อนก็รู้จักกันมาก่อนเรียนห้องเดียวกันแต่ไม่ได้สนิทขนาดนั้นก็เคยรู้สึกชอบมองแล้วน่ารักดีแต่พอมีแฟนความรู้สึกนั้นก็ไม่มีอยู่ จนวันนึงที่เราเลิกกับแฟนคนก่อนได้นานมากแล้ว แล้วดันเกิดกลับมารู้สึกดีกับเขาในสิ่งที่เขาทำหลายๆอย่างที่ทำให้ก็เผลอมีความรู้สึกดีๆให้กันเลยเริ่มคุยกันมาสักพักจนได้คบกันถึงตอนนี้ราวๆ 3 เดือนถ้ารวมที่คุยก็ประมาณ4-5 เดือนค่ะ ก่อนนั้นเธอเคยเป็นคนที่ไม่จริงจังกับความรักมีคุยหลายคนเพราะโดนอะไรมาเยอะทำให้เธอดูเหมือนจะเย็นชากับความรักแต่เธาบอกว่า "การมีเราทำให้เธอจากที่ไม่คิดอยากรักหรือจริงจังกับใครกลับมามีความรู้สึกดีๆอีกครั้ง" เราพอมีรู้จักกันมาบ้างเพราะเป็นเพื่อนกันอยู่ห้องเดียวกันแถมยังเล่นด้วยกันบ่อยๆทำให้เราได้รู้นิสัยหรืออะไรต่างๆในตัวเธอโดยที่บางอย่างเราไม่ต้องเรียนรู้กับเธอเอง เช่น เธออารมณ์ร้อน ใจเย็นไม่ค่อยเป็น เวลามีเรื่องในใจเธอมักจะเงียบหายก็พอรู้ได้ว่าเธอหายไปไหน คบกันมาได้สักพัก ก็มีไม่เข้าใจกันบ้างแต่เราไม่เข้าใจกันตั้งแต่ยังไม่เริ่มคบกัน เราไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นบ้างไหมแบบนี้ แต่ปัญหาของเราคือเราไม่เข้าใจกันบ่อยๆและทุกครั้งที่ไม่เข้าใจกันเธอมักจะไม่คุยและเลือกที่จะตัดสินใจว่าตัวเธอเป็นคนผิดในทุกครั้งซึ่งตรงนี้เราไม่เข้าใจเขาเลย พอมีเรื่องให้ไม่เข้าใจกันเธอจะหงุดหงิดและใจเย็นไม่ได้ เราเป็นคนที่อยากปรับความเข้าใจให้ไวไม่อยากให้ปล่อยค้างคานานขนข้ามคืนหรืออีกฝ่ายรู้สึกแย่มากๆแต่เราเป็นคนอธิบายไม่เก่งแต่พยายามปรับตัวเข้าหาเขา เธอเป็นคนเดียวและคนแรกที่เรายอมคุยอยากปรับความเข้าใจให้ไวไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวเป็นคนแรกจริงๆ กับเธอคนนี้เราทุ่มเทมากๆไม่เคยรู้สึกอยากเสียเขาไปแม้ในวันที่ทำตัวไม่น่ารักเราไม่เคยอยากไปไหนเลยสักครั้ง รู้สึกอยากมีเธอคนนี้ไปนานๆถึงจะไม่เข้าใจกันบ่อยแต่ไม่คิดจะไปไหนเลย แต่สิ่งที่เราทำให้เขาทุกอย่างเหมือนเขากลับมองว่าทุกครั้งที่ไม่เข้าใจกันที่พยายามปรับเราไม่เคยเข้าใจเขาเลยทั้งๆเรารักเขาจนแทบจะไม่หลงเหลือที่จะรักตัวเองบ่อยครั้งเธอใช้คำพูดที่ไม่เหมือนคนรักกันทั้งที่ก่อนคบเราคุยและทำความเข้าใจในตัวกันหลายอย่าง แต่พอมาเจอเหตุการแบบนี้เกิดขึ้นที่เธอเคยพูดเคยบอกในคัวเธอกลับหายไปหมดเราเข้าใจได้ ว่าเธอก็พยามปรับตัวเองกับการมีรักอีกครั้งเข้าใจได้ว่าก่อนหน้านี้ไม่จริงจังกับใครเลยเขเาใจว่าเธออารมณ์ร้อนไม่อยากคุยเวลาเป็นแบบนี้ แต่เธอก็เป็นคนบอกว่าไม่เข้าใจกันอยากให้คุยมีอะไรอยากให้บอกกัน พอเราได้บอกไปเหมือนกลับว่าทุกครั้งจะทำให้ทะเลาะกันและเขาเคยบอกกับเราว่าชอบทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ โดยที่เราแคร์ความรู้สึกเขามากเวลาพิมพ์แปลกไปหรือเรารู้สึกแปลกๆ เธอนิ่งไปเราจะคอยถามทุกครั้งว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่าแต่หลายครั้งที่เราถามดูเหมือนเรางี่เง่ากับเขาบางทีเราถามคำถามแบบนี้กลายเป็นไม่เข้าใจกันเพราะเราดูออกว่าเธอไม่โอเคแต่เธอบอกไม่เป็นไรและสิ่งที่เธอทำตอนนั้นคือการโน้ตเพลง รีโพตร์ ลงสตอรี่ มันผิดไหมคะที่เราจะทักไปถามอีกครั้งว่าเขาเป็นอะไรเพราะเราก็คุยกันดีๆแล้วจู่ๆเขาก็ทำอะไรแบบนั้นเราไม่เคยอยากตื้อแต่บ่อยครั้งที่เป็นแบบนี้ เราแคร์เขามากๆอาจจะเพราะเขาชอบเพลงหรือเปล่าเราก็พยามคิดในแง่บวกไว้แต่การพิมพ์ตอบของเธอไม่ปกติกลายเป็นที่เราถามกลับทำให้เเย่ซะงั้นทั้งที่เราเป็นห่วงมากๆกลัวเผลอทำอะไรให้ไม่พอใจ เธอเคยบอกกับเราว่าเป็นอะไรเธอจะบอกทุกอย่างรู้สึกแย่เธอจะบอกแต่สิ่งทำไม่ตรงกับที่บอกไวเลย เราเข้าใจเขาจริงๆนะคะ เราเคยถามเขาว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต่ออยากไปต่อด้วยกันไหมหรืออยากพอแค่นี้ เธอแล้วแต่เราและบอกว่า "อยากอยู่ก็อยู่ ไม่อยากไปต่อก็พอจบ" และมีอีกหลายอย่างกับคำพูดของเธอที่เธอบอกทำให้เราคิดว่าเธอมีหรือไม่มีเราก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ ไปรร.ไม่เข้าใจกันเราเป็นเซนซิทีฟมากเก็บอารมณ์ความรู้สึกไม่ค่อยเก่ง เธอกลับสนุกและหัวเราะได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและต่อให้เราร้องไห้เธอไม่คิดจะมองเลยกลับบ้านเราพยามชวนคุยทั้งที่คุยไม่เก่งพยามทุกอย่างเพื่ออยากคุยด้วยแต่เหมือนวันที่เธอมีรอยยิ้มและสนุกพอเราทักไปคุยเหมือนความสุขเธอหายไป เป็นอย่างพี่ๆว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราไม่คิดจะไปไหนเพราะถ้าจะไปอยากให้เขาเลือกเองมากกว่าเพราะเรารู้ตัวว่าต่อให้เราเลือกเราก็เลือกที่จะอยู่ต่อ แต่พอหนักเข้าเราเริ่มคิดอะไรบางอย่าง พี่มีคำแนะนำมั้ยคะ แนะนำหรือพูดคุยกันได้นะคะ