ตอนนี้ผมกับแฟนที่คบกันมาเกือบจะ 10 ปีแล้วมีลูกด้วยกัน 3 คน ผ่านร้อนผ่านหนาว  ผ่านเรื่องราวมากมายต่างๆมาด้วยกัน แต่ว่าต้องแยกกันอยู่ ซึ่งเหตุผลก็เพราะว่า  ผมนั้นจับได้ว่าเธอแอบไปพยายามจีบทอมในที่ทำงานเดียวกันับเธอ  โดยผ่านเพื่อนร่วมงานของเธอ  แสดงความอยากได้เขาทั้งๆที่รู้ว่า  ตัวทอมก็มีแฟนอยู่แล้ว   แล้วตัวเธอเองก็มีลูก มีสามีอยู่แล้ว  เนื้อหาในแชก็ประมานว่าจีบได้ไหม  อยากได้  แอบมองมานานแล้ว  โดยแชทผ่านเพื่อนร่วมงานของเธอ  ซึ่งเพื่อนร่วมงานก็สนับสนุน  และให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี  มีการแอบถ่ายรูปเขาไว้  เดินผ่านกันก็หยอด  จีบกัน   แต่แฟนผมเขาถูกปฎิเสธมาว่า ให้รออีกสิบปี  แต่เนื้อความในแชท  ที่คุยกันผ่านเพื่อนของแฟน  ไม่บ่งบอกเลยว่าทอม มันจะไม่เล่นด้วย  หลังจากที่ผมจับเรื่องนี้ได้ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก  มันทำให้ผมเกิดอารมณ์โมโหมาก  มันจุก  มันทรมารไปหมด  ถึงแม้จะรู้ว่าแค่คุยกันเฉย   แล้วตัวเธอเองก็บอกกับผมว่ามันไม่มีอะไร  แค่คุยหยอกเล่นกันเฉยๆ  แต่สำหรับผมมันคือความไม่ซื่อสัตย์  ไม่มีความจริงใจ  เกิดคำถามในหัวมากมายเต็มไปหมด  เรามีลูกด้วยกันตั้งสามคน  แต่ทำไมเธอถึงกับทำกับผมแบบนี้  อารมณ์ตอนนั้นผมไม่ได้นึกย้อนกลับไปเลย ว่าทำไม  อะไร  ที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้  อะไรที่เป็นชนวนเรื่องทั้งหมดของเรื่องนี้   คิดเพียงแค่ว่า  ไม่ไหวแล้ว  อยากออกไปจากตรงนี้  หรืออยากจะให้เธอออกไปจากตรงนี้  ก่อนที่ผมจะระเบิดมันออกมา  และครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกอีกต่างหาก  เก็บมานานหลายเรื่อง  จนมาเกิดเรื่องนี้ซ้ำเข้าไปอีก  ตอนนั้นก็เลยตัดสินใจ  ไล่เธอกลับบ้านไป  แล้วด้วยอารมณ์ที่โมโห  จึงพลั้งปากขอหย่ากับเธอ แล้วไม่ถามหาเหตุผลไดๆ  แต่เธอเหมือนจะอยากอธิบายอะไรบางอย่าง  แต่ผมกลับไม่อยากฟัง  ได้แต่บอกว่าให้เธอหุบปากของเธอไป  แต่แล้วเธอก็ไม่ยอมกลับบ้านของเธอ  อยู่แบบนั้น ประมานสองวัน  ช่วงเวลาที่เราทะเลาะกันก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว  ผมจึงยอมให้เธออยู่ต่อ  เพื่อที่จะให้เธอกลับบ้านในตอนเช้าของอีกวัน  แต่เธอก็เข้างานในช่วงเวลาเช้า  เธอจึงขอยึดเวลาออกไปอีก  คืนแรกที่เราทะเลาะกัน  เธอนอนนิ่งเงียบหลับสนิท  เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ส่วนผมนอนไม่ได้ทุรนทุลายกินไม่ได้นอนไม่หลับ  แต่แล้ววันที่เธอกลับบ้านของเธอจริงๆก็มาถึง  ผมเก็บเสื้อผ้า  ขนของๆเธอ  จัดให้เรียบร้อย  แต่ในระหว่างที่เก็บอยู่  เธอก็ได้เดินเข้ามาหาแล้วบอกขอโทดกับผม  บอกขอผม  ไม่อยากไปจากผม  ผมทนฟังไม่ไหว  จึงไม่บอกอะไร  ได้แต่ถามว่า  คิดอะไรอยู่  ทำไมถึงทำแบบนี้  ไม่ได้สงสารกันบ้างเลยหรอ  คำตอบก็เหมือนเดิม  "มันไม่มีอะไรจริงๆ  แค่คุยหยอกกันเฉยๆ"  มันเป็นคำตอบที่ทำให้ผมยิ่งโมโห  แล้วยิ่งเจ็บใจเข้าไปอีก  กะอีคำว่า"แค่" เนี่ย  มันมาหลายคู่แล้ว  หลังจากนั้นเราก็มีปากเสียงกันอยู่พักนึง   แต่แล้ว  เธอก็เหมือนจะยอมกลับ  และหยุดร้องให้ได้ไวมากกกก  ไวจนผมตกใจ   มูฟออนได้แบบไม่ต้องคิดเยอะเลย  แล้วหลังจากนั้นผมก็ช่วยเธอขนของไปส่งเธอที่บ้านของเธอ  หลังจากนั้น  เธอก็มูฟออนหายไปเงียบ  เหมือนเธอไม่เจ็บไม่ปวดอะไร   ท่าทีของเธอ  คำพูดของเธอนั้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  กลับกันกับผม  ที่ร้องให้ฟูมฟาย  กินข้าวไม่ได้  นอนไม่หลับ  ใจนึงก็เสียใจมากจากใจจริง  ที่ไล่เธอไปกลัวว่าจะเสียเธอไป  กลัวจะไม่มีเธอ  ง่ายๆคืออ มูฟออนไม่ได้นั่นเอง  มันยึดติด  มันรักมาก   มันหวงมาก   แต่ตอนเธออยู่ก็ต่างคนต่างทำเรื่องไม่ดีใส่กัน  แต่เรื่องนอกใจผมไม่เคยทำนะ  เวลาผ่านไปสองสามวัน  เธอทำใจได้  ผมติดแง่ก  ติดอยู่กับความทรงจำเดิมๆ    ชั่งน้ำหนักความรู้สึกของตัวเองกับความเป็นจริง  ใช่ครับผมแพ้ให้กับความรู้สึกของตัวเอง   ผมก็เลยกลับไปง้อเธอ  แล้วถามหาเหตุผล  และชนวนเหตุทั้งหมด  ที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้   ซึ่งควรจะเอ่ยปากถามตั้งแต่ตอนแรกที่ทะเลาะกัน  คำตอบของเธอคือ  ที่ผ่านมาผมทำแต่เรื่องแย่ๆให้เธอ  พูดไม่ดีใส่เธอ  หนำซ้ำยังมีเนื่องแม่ผมเข้ามาเกี่ยวพันเนื่องจาก  แม่ของผมเป็นคนปากร้าย  พูดจาไม่ค่อยถนอมน้ำใจคน   แต่ว่าถ้าดีกับเขา  เขาก็จะดีตอบเช่นกัน  ตัวผมเองผมรู้ดี  ว่าแม่ผมเป็นยังไง  แต่ผมก็รับได้  แต่กับแฟนของผมเขารับไม่ได้  บวกกับการที่เธอต้องมาอยู่ที่บ้านของผม  แล้วต้องมาโดนว่า  โดนแขวะ แล้วก็ทำให้เธอเริ่มเปลี่ยน แต่เธอก็เก็บอดทนมาตลอด  เพราะว่าลูก  และตัวผม แต่ผมก็ยังจะพูดจาไม่ดีใส่เธออีก ทุกครั้งที่แฟนผมทะเลาะกับแม่ของผม  เธอก็จะมาบอกผม   ผมเคยบอกกับแม่ผมแล้วว่าช่วยเปลี่ยนตัวเองหน่อยได้ไหม   มันจะยิ่งทำให้เรื่องมันแย่เข้าไปอีก  แต่ใจเจ้ากรรมครับ  ผมทะเลาะกับแม่เข้าไปอีก  มันทำให้ผมอึดอัดใจ  อีกคนก็เมีย   อีกคนก็แม่  กลึนไม่เข้าคายไม่ออก  ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร  พยากจะพูด  จะแก้ปัญหานี้หลายครั้งแล้ว  แต่ไม่จบสักที   ตัดมาที่ผม  เธอบอว่าผมชอบบ่น  ชอบว่าเธอ คำพูดบางคำของผม  มันแทงใจเธอตลอดมา  มันก็เริ่มทำให้เธอเริ่มเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่มีต่อผมทีล่ะน้อย  แต่ว่านะครับ  ตัวนั้น  ไม่ได้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกเริ่ม  ครั้งแรกที่เจอกัน  รักกันยังไง  ผมยังคงหนักแน่  และรักเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด  ไม่เคยมีเรื่องมือที่สาม  ไม่เคยโกหก   ไม่เคยนอกลู่นอกทาง  ครั้งแรกที่รักกัน  มีลูกด้วยกันผมทำทุกอย่าง  ดูแลแทคแคร์เธอเป็นอย่างดี  ดูแลลูก  ซักผ้าล้างจาน  ผ้าอึลูกผมก็ซัก ช่วงแรกที่เธอท้องลูกทั้งสามคนผมก็ยังอาบน้ำให้เธอ  ดูแลลูก  ไม่เคยห่างหาย เรื่องทำให้ผมเริ่มระแคะระคายความรู้สึกตัวเอง  เริ่มไม่ใจในความรักของเธอที่มีต่อผม  มันเริ่มตอนลูกคนแรกครับ  ผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกับแฟนเก่าของเธอทั้งๆที่เธอยังอุ้มท้องลูกคนแรกอยู่  ผ่านแชทเหมือนเดิมครับ  ประมานว่า  จะมาคบกับผมทำไม  ผมมันคนไม่ดี  ผมมันจน  เจ้าชู้  ซึ่งแฟนเก่าเป็นคนหน้าตาดีนะครับ  และรวยด้วย   มันยิ่งเป็นปมทำให้ผมน้อยใจ  คิดไปเองว่ามันคงจะจริงล่ะ  ผมจนจริงๆ  ตังก็ไม่มี  สมบัติก็ไม่มีจะดูแลเธอได้ยังไง  แล้วสุดท้ายก็ทะเลาะกัน  และทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนนิสัยของตัวเองคำพูดของตัวเองไปทีล่ะนิด  จนมามีลูกด้วยกันถึงสามคน  แต่ในระหว่างที่มีลูก  ผมก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิมนะครับ  รัก  ดูแลเธอตลอด  แรกๆก็ยังไม่มีงานทำที่มั่นคงสักเท่าไร  แต่ก็ดิ้นรนลำบากมาด้วยกันตลอดรอดฝั่ง  แต่ระหว่างทางทีเดินมาด้วยกัน  มันเริ่มมีเรื่องโกหก  ปิดบัง  ไม่ซื่อสัตย์ค่อยโผล่ออกมา  โดยที่ผมจับได้เอง  ไม่ใช่เธอบอกผมนะครับ  ส่วนมากเรื่องที่เกิดก็จะเป็นเรื่องเงินๆทองๆ  เธอแอบไปหายืมกู้เข้ามาจากนอกระบบ  และไม่มีตังส่งเขาจนดอกท่วมต้น  แล้วก็มีคนมาทวงทีบ้าน  เป็นผมเองที่มานั่งคุยกับเจ้าหนี้ของเธอ  และขอรับผิดชอบเองแต่เพียงผู้เดียว  และผมก็ถามหาเหตุผลจากเธอ  เธอก็บอกว่าก็เอามากินมาใช้กันภายในครอบครับเนี่ยล่ะ  จะอะไรนักหนา  ผมก็ยอมรับว่ามันก็อาจจะจริงอย่างที่เธอพูด  เพราะผมเองก็ไม่มีเงินมากมายที่จะมาดูและเธอและลูกให้เพียงพอ  แต่ผมก็ดิ้นรนมาตลอดนะครับ  พยามหาทุกทาง ที่หาได้   และผมก็ถามเธอกลับไปว่า  ทำไมถึงต้องโกหก   ทำไมถึงไม่บอกกันตรงๆ ผมขอร้องให้เธอเลิกโกหก  แล้วบอกันตรงๆดีกว่าไหม  เธอก็บอกว่า  บอกเรื่องจริงไป  ผมก็ว่า   ผมก็บ่น  ไม่ฟังเหตุผล  แต่เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งมาก  มากซ๊ะจน  ผมหมดความเชื่อใจในตัวเธอ  เกิดเรื่องกี่ครั้งก็เป็นผมเองที่จับได้ตลอด  ไม่เคยพูดเรื่องจริง  บางเรื่องเธออาจจะบอกก็จริงผมยอมรับ  แต่ความเชื่อใจ  เมื่อหมดไป   มันยากมากเลย  ที่ได้กลับคืนมา   แต่ผมก็ยังอยู่กับเธอ  ดูแล  และรักเธอกับลูกมาโดยตลอด  ถึงแม้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน  ผมไล่เธอก็ตาม  แต่ผมก็ให้อภัยทุกครั้งที่เธอมาขอโทด  แล้วมันอาจจะทำให้เธอเก็บกดความรู้สึกนึ้มาโดยตลอด  แต่ผมก็เช่นกัน เก็บกดเรื่องราวแบบนี้มาโดยตตลอด  เธอยังมีแม่ของเธอที่คอยเล่าให้ฟังได้  แต่ผม  ไม่มีไครเลยที่จะเล่นให้ฟังได้  ได้เก็บในใจคนเดียวมาโดยตลอด เพราะว่าตัวผมนั้นเป็นหัวหน้าครอบครัว  ต้องเข้มแข็ง  และต้องดูแลลูกและเมียให้ได้  ไม่กล้าที่จะแสดงความอ่อนแอ ให้พวกเขาเห็นเพราะกลัวว่าลูกและเมีย จะหมดความเชื่อมั่นในตัวเรา  แล้วก็ก้มหน้าก้มตามทำงานหาเงินให้มากเท่าที่จะมากได้  เพื่ออานาคตที่ดีของคนข้างหลัง  แต่ว่าหาเท่าไรก็หาไม่พอเนื่องจากต้องรับภาระหลายทาง  บวกกับหนี้สินที่มีอยู่  แล้วเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นซ้ำๆ  จนมาเกิดเรื่องปัจจุบันขึ้น  แล้วครั้งนี้เป็นครั้งที่ผมไล่เธอไป  แต่เธอไม่กลับมาแล้ว  เธอบอกอยากขอเวลาคิดทบทวน  สิ่งที่ผ่านมา  ถามใจตัวเอง  ผมบอกว่า  ผมอยู่ไม่ได้จริงๆ  ถ้าไม่มีเธอ  ตอนเธออยู่กับผม  เธอไม่ค่อยได้ไปทำงาน  ผมทำงานเช้ากลับมืด   มืดกลับเช้า  ทุกวันเลย  แต่หลังจากที่เธอออกมาอยู่กับแม่เธอ  เธอทำงานหามรุ่งหามค่ำทุกวันเลย  ไม่หยุดไม่ลา  ซึ่งผิดกับตอนที่อยู่กับผมลิบลับ  ผมขอร้องให้เธอกลับมานะครับ  อยากให้เธอมาอยู่กับลูกอยู่กับผม  ช่วยกันทำมาหากิน  ช่วยกันใช้หนี้ใช้สิน   ขอโทดเธอในทุกๆเรื่อง  สำนึกในสิ่งที่ตัวเองทำไปแล้วพร้อมจะพิสูจน์เรื่องที่ขอ   และเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อเธอ  และขอให้เธอกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง  แต่เธอก็ไม่ยอมกลับมา  แต่ว่าความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิม  ยังรักกันเหมือนเดิม  มีอะไรกันเหมือนเดิม  ผมยอมขอโทดทุกอย่าง  ทั้งที่เรื่องทั้งหมดเราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่  ผมรู้ดีว่าไม่มีไครดีไปกว่าไคร   บอกกับเธอถึงเหตุผลต่างๆนาๆ  ที่มำให้ตัวเองเปลี่ยนไป  แต่เธอกลับบอกว่าจะเก็บไปคิดดู  และท่าทีของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป   ผมยังจำท่าที  หน้าตา  ความรู้สึกตอนที่อยูาด้วยกันได้ดี   ไม่เคยลืม   ซึ่งมันไม่เหมือนกับตอนนี้เลย   อยากรู้ว่า   มันจะมีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมครับ   เธอจะมีคนใหม่หรือป่าวครับ  ผมควรทำไงดี