จริงๆ ทริปนี้เกิดตั้งแต่ปลายปี 66
แต่ป้าเพิ่งมารีวิว เพราะอยากอวดรูปสวยๆ
.
ปากีสถาน เป็นที่ที่พอป้าบอกว่าจะไป
ทุกคนจะถามเหมือนกันว่า
“ไปทำไม” “มีอะไรน่าสนใจ” “คิดไงถึงไป” 
.
ตอนแรกป้าก็มีคำถามแบบนั้น และไม่เคยคิดจะไป
แต่พอเพื่อนส่งรีวิวของคนอื่นให้ดูเท่านั้น 
ป้าตัดสินใจไปทันที
.
วิวระดับพันล้าน ในราคาที่ถูกมากกกกกกกก
สวยสมใจในราคาประหยัด
ทั้งทริปของป้า 12 วัน 
กินอิ่มนอนหลับ นั่งรถจิ๊บในทะเลทราย
เล่น Zipline ล่องเรือ ทิปไกด์ เงินกองกลาง
มีรถบัสเล็กเป็นของกรุ๊ป อาหารครบทุกมื้อ
รวมค่าเครื่องบินไม่ถึง 50,000 (จำจำนวนที่แน่นอนไม่ได้)
เก็บเงินกองกลาง 5,000 บาท 12 วันมีเหลือ
.
แต่ แต่ แต่ 
คนที่ไป ต้องสายลุยหน่อยนะ 
ถ้าสายปีนเขาจะเหมาะมาก 
มีภูเขาสวยๆ ที่ความสูงติดอันดับต้นๆ ของโลกให้ปีนเยอะมาก
จะไปเก็บแต้มกันก็ไม่ขัด
แต่ป้าไม่ไหวหรอก
เดินเล่นแค่หอมปากหอมคอ


Fairy Meadows เป็นที่หนึ่งที่คนชอบไปกัน
.
เค้าไปเที่ยวอะไรกัน
ที่ดังๆ ที่คนชอบไปกันก็คือ คาราโครัมไฮเวย์
(Karakoram Highway)
เป็นเส้นทางเลียบเทือกเขาคาราโครัม ซึ่งเป็นเทือกเขาต่อเนื่องจากเทือกเขาหิมาลัย 
เชื่อมต่อระหว่างจังหวัด Punjab ไปถึง Gilgit-Baltistan
ออกไปประเทศจีนที่เมืองคัชการ์ ระยะทางรวม 1,300 ก.ม. อยู่ในประเทศปากีสถาน 806 ก.ม.
เริ่มสร้างตั้งแต่ปี 1962 (2505) เปิดใช้งานปี 1978 (2521)
แต่ทุกวันนี้ก็ยังสร้างไม่เสร็จและไม่มีวี่แววว่าจะเสร็จ
(อย่าไปว่าพระราม 2 เราเลย เส้นนี้เก่ากว่าอีก)
ทางเส้นนี้สร้างโดยรัฐบาลจีน 
โดยมีเส้นทางบางส่วนทับเส้นทางสายไหมโบราณ
มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน (ไว้จะเล่าใน EP ต่อๆ ไป)
ขณะนี้รัฐบาลจีนกำลังจะสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำสินธุ ในเขตปากีสถาน
และกำลังสร้าง “คาราโครัมใหม่” เพราะถ้าเขื่อนเสร็จ ถนนเส้นนี้จะอยู่ใต้น้ำ 
รัฐบาลจีนให้เงินชดเชยแก่หมู่บ้านที่จมอยู่ใต้น้ำ ทำให้คนปากีสถานมีทัศนคติที่ดีกับคนจีน
ส่งผลให้ปากีสถานยอมให้จีนสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำสินธุซึ่งเป็นแม่น้ำนานาชาติได้ 

บนเส้นทางคาราโครัมไฮเวย์ ก็จะสวยประมาณนี้
.
แล้วควรไปเมื่อไหร่ 
ถ้าไปหน้าร้อน ก็จะเจอดอกไม้สวยๆ
ถ้าฤดูใบไม้ร่วงก็จะเจอใบไม้เปลี่ยนสี
แต่ใบไม้เปลี่ยนสีที่นี่มีสีเหลืองกับส้มไม่มีสีแดง
ถ้าสายปีนเขาก็เดือน พ.ค. - ต.ค. 
ช่วง พ.ย. - เม.ย. หิมะเยอะ อันตราย
ป้าไปช่วงใบไม้เปลี่ยนสี และเป็นกรุ๊ปสุดท้ายของปี
หลังจากนั้นปิดเส้นทางเพราะหิมะตกหนัก อากาศหนาวจัด

หิมะตกอากาศหนาวจัด ภาพนี้ที่ความสูง 4,000 ฟุต
.
ถ้าถามว่าต้องเตรียมอะไรไปบ้าง
คำตอบแรกเลยคือ “เตรียมใจ”
เพราะเค้ายังไม่ได้เปิดเป็นเมืองท่องเที่ยวเต็มที่ 
จึงยังไม่สะดวกสบายนัก
ถนนแคบ คดเคี้ยว เหวี่ยงกันจนเอวคอด
ตลอดเส้นทางถ้าได้นับก็คงเป็นหมื่นโค้ง 
ระยะทางไกล ใช้เวลาเดินทางนาน
อาจเจอการทำถนนที่ต้องจอดรอกันเป็นชั่วโมง
รถขับหวาดเสียวทั้งรถที่เรานั่งและรถของคนอื่น 
บีบแตร แซง ตัดหน้า กันตลอดเส้นทาง
หินถล่มได้ตลอดเวลาและตลอดทาง
ทางแคบแบบสวนได้ได้หวุดหวิด
หมา วัว แพะ แกะ จามรี ข้ามถนน เดินปิดทาง เป็นเรื่องปกติ
คนของเค้าก็เดินบนถนนเหมือนเดินเล่นในสวน เหมือนไม่มีอันตรายใดๆ
เด็กๆ เล่นคริกเก็ตบนถนน 
ไม่เหมือนเป็น “ไฮเวย์” ในจินตนาการ
แต่คนขับรถที่นี่สติดีมาก ตอบสนองต่อเหตุการณ์บนถนนรวดเร็ว เหมือนเล่นเกมกันเลยทีเดียว
ป้าๆ ขนานนามคนขับรถของเราว่า “พี่วิน ดีเซล” ยกให้เป็นพระเอก “ฟาส 11”
.
ไฟฟ้าเปิดปิดเป็นเวลา
กลางคืนดับไฟ 4 ทุ่ม
จะเป็นโรงแรมระดับ 10 ดาว ยังไง
หลัง 4 ทุ่มก็ไม่มีฮีตเตอร์ให้
บางโรงแรมเอาใจเรา เปิดให้นานหน่อยเพราะมีเครื่องปั่นไฟ
แต่ไฟที่นี่ก็ติดๆ ดับๆ สรุปว่ากลางคืนอย่าหวังไฟฟ้า
อุณหภูมิติดลบ ไม่มีฮีตเตอร์จะเป็นไงคิดเอาเอง
ไม่ต้องไปเชื่อโฆษณาเลยว่าโรงแรม 5 ดาวแล้วจะดี
เพราะดาวของเค้าไม่เท่ากับดาวของเรา
แต่เชื่อถือผ้าห่มเค้าได้ อุ่นสุดๆ และหนักมาก
อินเทอร์เน็ตอย่าหวัง 
ซื้อแพคเกจอะไรไป ใช้ไม่ได้ทั้งหมด 
คิดจะโพสภาพสวยๆ แบบเรียลไทม์ หมดสิทธิ
ซิมประเทศเค้า ก็ใช้ได้แค่บางที่
คนขับรถ ไกด์ ใช้คลื่นของทหาร
บอกว่าโรงแรมมี wifi
Login แค่ 2 เครื่องก็อืดเป็นเต่าแล้ว
(อันนี้เมื่อปลายปี 66 นะ ตอนนี้เป็นไงไม่รู้)

แม่น้ำสีเทอร์ควอยซ์ เห็นได้บ่อยๆ ในปากีสถานตอนเหนือ
.
การเดินทางในประเทศต้องใช้ไกด์ท้องถิ่นเท่านั้น
แก๊งป้าใช้บริการพี่เป้า ฟาติมา
https://www.facebook.com/LocalToursPakistan
(ให้ไว้เผื่อใครสนใจจะติดต่อพี่เค้า)
พี่เป้าเป็นคนไทยที่แต่งงานกับชาวปากีสถาน
สามีเป็นเจ้าของบริษัททัวร์ 
มีไกด์หลายคนแต่ละคนน่ารักมาก ดูแลลูกทัวร์อย่างดี
ไม่ได้อวยนะ แต่ดีจริงๆ 
โดยธรรมชาติ คนปากีสถาน เป็นมิตร 
ยิ้มแย้มแจ่มใส เอื้อเฟื้อ ยังมีความเป็น “คนชนบท” อยู่มาก
ผิดกับที่เห็นในข่าว

ทะเลสาบสีเทอร์ควอยซ์
.
สิ่งที่ควรเตรียมไป
อย่างแรก...ต้องมีไฟฉาย อย่าหวังพึ่งไฟฉายจากโทรศัพท์ 
มันใช้ได้แค่หาของในกระเป๋า
ไฟที่นี่ไม่เสถียรอย่างแรง ต้องพกไป ได้ใช้แน่
Power Bank เอาขึ้นเครื่องได้คนละ 2 อัน เอาไปเลย
บางวันไฟดับชาร์จแบตไม่ได้มี Power Bank ให้อุ่นใจ
โทรศัพท์บางเครื่องอากาศเย็นแบตหมดเร็ว
ไอโฟน มักจะมีปัญหากับความหนาว เตรียมให้ดี
ใครเป็นสายดูดาว เตรียมกล้องให้พร้อม
ดาวสวยๆ ฉายแสงเจิดจรัส
ทางช้างเผือกงามๆ ได้เห็นแน่นอน
ป้าไปฤดูใบไม้ร่วง
อุปกรณ์กันหนาวต้องจัดเต็ม
เพราะอากาศหนาวจัด
ถุงทรายร้อนต้องมี ไว้ให้ความอบอุ่นมือ

zipline ก็มีให้เล่นนะ ในราคาถูกแสนถูก
.
ถ้าจะปีนเขาสูงควรเตรียมออกซิเจนกระป๋องไปด้วย
อาการแพ้ความสูงน่ากลัวมาก (ไว้จะเล่าใน ep ต่อๆ ไป)
ยาป้องกันอาการแพ้ความสูงต้องมี โดยเฉพาะคนที่สุขภาพไม่แข็งแรง
ใครทานอาหารแขก อาหารรสจัดได้ ไม่ต้องกลัวเรื่องอาหาร
เค้ากินข้าวเหมือนเรา แต่ข้าวเค้าเม็ดยาวๆ ที่เรียกว่าข้าวมาสปาติ
ข้าวหมกไก่ อร่อยมาก กลิ่นเครื่องเทศแรง

เห็นหน้าตาแบบนี้ อร่อยจนต้องร้องขอชีวิตกันเลยทีเดียว

ถ้ากลัวก็เตรียมพวกน้ำพริก หรือเครื่องเคียงข้าวต้มไปหน่อยก็ดีเพราะตอนเช้าเค้ามีข้าวต้ม
จะช่วยชีวิตได้ในวันท้ายๆ

กราเซียร์ หรือธารน้ำแข็ง ในปากีสถานมีเยอะมาก
.
สิ่งที่ป้ารู้สึกได้บนทางสายนี้คือ “ความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ” 
และ “การทำลายล้างของมนุษย์” 
ภูเขาสูงเสียดฟ้า ทุกยอดมีหิมะปกคลุม ใหญ่จนรถเราเหลือจุดนิดเดียว 
แต่ภูเขาสูงระดับโลกพวกนี้ยังถูกระเบิดด้วยไดนาไมต์เพื่อสร้างคาราโครัมไฮเวย์
แล้วพอน้ำแข็งละลายหินที่ร้าวอยู่ ก็จะร่วงลงมาบนเส้นทาง
บางที่มีการเจาะภูเขาเพื่อสกัดเอาหินอ่อน มาใช้

ต้นกำเนิดแม่น้ำสินธุ อยู่ที่นี่
.
ป้าซื้อตั๋วเครื่องบินไปจากเมืองไทย ไกด์รอรับที่อิสลามาบัด
การเดินทางก็ต้องเตรียมตัวล่วงหน้ากันหน่อย
เพราะต้องทำวีซ่าเข้าประเทศ ที่มีขั้นตอนค่อนข้างเยอะ
ต้องทำเองและบางทีก็จะมั่วๆ หน่อย อาจต้องส่งหลายครั้งกว่าจะผ่าน
กรุ๊ปพี่ไม่มีปัญหา เห็นไกด์เล่ามาว่ามีบางกรุ๊ปมีปัญหา
ตรวจสอบความถูกต้องของเอกสารให้ดีโดยเฉพาะชื่อสกุลเลขพาสปอร์ต
เมื่อครบแล้วก็ออกเดินทาง

ทะเลทรายเขตหนาว 
.
วันแรกป้าๆ ออกจากสุวรรณภูมิ 
ถึงอิสลามาบัดก็ค่ำแล้ว 
คนที่นี่เค้ามารับคนลงเครื่องกันอย่างกับดาราเกาหลีมาเมืองไทย
คือหนาแน่นจนตกใจ
เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้ 
เพราะก่อนลงเครื่องถูกขู่ ว่าห้ามเด็ดขาดมีโทษแรง
ด้วยความที่เรามีภาพลักษณ์ของเมืองมุสลิมหัวรุนแรง ก็เลยกลัว
(อันนี้ต้องขอโทษจริงๆ ภาพลักษณ์ก่อนไปมันเป็นแบบนั้นแต่พอไปแล้วเปลี่ยนความคิดเลย)
.
คืนแรกพักที่ Travelodge
ก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าดี ไม่ดียังไง เพราะมาถึงดึกแล้ว รุ่งขึ้นต้องออกแต่เช้า
ถึงแล้วก็อาบน้ำนอน อากาศเย็น
จำได้ว่าผังห้องและทางเดินมันแปลกๆ น่าจะเอาบ้านมาดัดแปลงเป็นโรงแรมหรือไม่ก็เป็นวัฒนธรรมที่ต่างกันของเรากับเค้าเลยทำให้เราไม่คุ้น
.
เช้าตื่นมาด้วยเสียงละหมาดของมัสยิดใกล้ๆ 
วันที่ 2 ของการเดินทางนั่งรถเกือบทั้งวัน
มีเหตุการณ์ระทึกใจด้วย
ป้าเอาวิวสวยๆ มาเรียกน้ำย่อยก่อน ไว้ค่อยๆ ทยอยมาเล่านะ
 .
ตอนต่อๆ ไป จะค่อยมา Update ให้นะคะ

หรือติดตามสาระอื่นๆ ได้จากเพจ หลากหลาย by Artima : https://www.facebook.com/profile.php?id=100064724916964