เช้าวันนี้พวกเราอยู่บ้านกันปกติ พ่อกดกริ่งเรียกแบบไม่หยุด เรารีบวิ่งเข้าไป พ่อนั่งเหงื่อออกท่วมตัว พร้อมกับพูดเสียงสั่นๆว่า ฉี่ไม่ออก เอาล่ะรออะไรกัน เราก็ตระโกนบอกพี่ชายเลยว่าพ่อฉี่ไม่ออก ทำไงดี พวกเรารีบไป รพ.ประจำอำเภออย่างรวดเร็ว คุณหมอใส่สายปัสสาวะให้ พอเราเห็นพ่อใส่ถุงปัสสาวะออกมา เราคิดเลยว่า อ้าว ทำไงล่ะทีนี้ ยังไม่เคยดูแลแบบนี้ เอาออกยังไง ดูแลยังไง ยังดีที่คุณพยาบาลบอกวิธีการดูแลให้ เรากลับบ้านกันและแวะซื้ออุปกรณ์ทำความสะอาดต่างๆ (อุปกรณ์เริ่มมา 555 ) นี่สินะการดูแลผู้ป่วยที่หลายๆคนเคยผ่านมาแล้ว พอครบกำหนดรับยาที่ศูนย์ คุณหมอก็จะให้ถุงปัสสาวะกับสายมาด้วย เวลาที่พ่อครบกำหนดต้องเปลี่ยน เราก็จะไปแจ้งทาง รพ.สต. ของตำบลมาเปลี่ยนให้ เรากังวลรื่องการติดเชื้อมากเลยดูแลเรื่องความสะอาดเป็นอย่างดี  พอถึงวันนัดของหมอคลินิกประคับประคอง ครั้งนี้เราแจ้งคุณหมอว่าพ่อมีอาการปวดถี่ขึ้น คุณหมอได้ให้ยามอร์ฟีนน้ำกับมอร์ฟีนเม็ดใช้ร่วมกัน โดยให้คนไข้บอกระดับการเจ็บปวด ด้วยคะแนน 1-10 และบันทึกให้คุณหมอประเมินอาการปวดในแต่ละครั้ง ก่อนใช้ยาและหลังใช้ยา ซึ่งเราในตอนแรกๆ ให้พ่อประเมินอาการปวด พ่อบอกเราว่า 10 คะแนนเลย เราเลยบอกไปหาหมอเลยแสดงว่าพ่อปวดแบบมากๆ หลังจากนั้นคงไม่กล้าบอกว่า 10 คะแนนอีกแล้วค่ะ เพราะเท่ากับปวดมากที่สุด ไม่งั้นต้องไปหาหมอแน่ๆ เราเลยสังเกตอาการของพ่อเอาค่ะ ถ้าพ่อเงียบไม่พูดไม่ค่อยอยากโต้ตอบ พ่อเราปวดอยู่แน่ๆค่ะ  เราก็จะเขียนลงบันทึก และเอายาให้กิน แต่ถ้าอาการดีขึ้นเมื่อไร กดกริ่งเรียกทั้งวันค่ะ สงสัยเหงา ทำไงได้อยู่ดีๆต้องมานอนป่วย ทั้งที่ใช้ชีวิตปกติมาโดยตลอด มีบางครั้งที่พ่อท้อ พ่อเหนื่อย พ่อร้องไห้แต่ก็สู้มากๆค่ะ  พวกเราเองก็เช่นกันพอต้องดูแลผู้ป่วยแล้ว การใช้ชีวิตของเราก็เปลี่ยนไปด้วยค่ะ ซึ่งแรกๆอาจจะมีเหนื่อยบ้าง มีหน้าที่ภาระที่เพิ่มขึ้น แต่เราก็มั่นใจว่าเราทำทุกวันเต็มที่ค่ะ พ่อเองที่หนักกว่าเราทั้งร่างกายและจิตใจ พ่อมีทั้งอาการปวด นอนไม่หลับ ท้องผูก อ่อนเพลีย ไหนจะจิตใจที่ต้องต่อสู้กับโรคร้ายอีก และวันนี้อีกเช่นกันค่ะ อยู่ดีๆพ่อก็มีไข้ค่ะ พร้อมกับอาการปวดบิดเป็นระยะๆ เราแจ้งกับทางคุณหมอของคลินิกประคับประคอง มีทาง รพ.สต.ของตำบลมาประเมินอาการเบื้องต้น และให้ไป รพ. คุณหมอตรวจและแจ้งว่ามีอาการติดเชื้อทางเดินปัสสาะ โล่งไปนึกว่าเป็นเพราะก้อนมะเร็งตัวร้าย เราว่าเราดูแลความสะอาดดีแล้วนะ ยังติดเชื้อจนได้  พ่อต้องแอดมิทค่ะ ครั้งนี้เป็นเวลา 5 วัน (เราใช้สิทธิรักษาฟรี ที่ รพ.ประจำอำเภอค่ะ เสียส่วนต่างเป็นค่าห้องพิเศษเอา แต่ต้องเข้าใจระบบขั้นตอนของ รพ.รัฐด้วยนะคะ ต้องอดทนทั้งคนไข้ทั้งญาติค่ะ อาจจะช้าหรือช้ามากๆก็เป็นได้ค่ะ ) หลังจากได้รับยาฆ่าเชื้อและอาการดีขึ้น พ่อก็ได้กลับบ้านค่ะ 

              ติดเชื้อครั้งที่ 2 เริ่มขึ้น ครั้งแรกนั่นแค่เบาๆ เองค่ะ  ครั้งนี้ไม่ธรรมดาค่ะ ฝากติดตาม ep.7 ด้วยนะคะ