เรากับแฟนคบกันมาจะเข้าปีที่ 4 ตลอดเวลาที่คบกันก็มีความสุขดี มีทะเลาะกันบ้างเรื่องเล็กๆน้อยๆ
จนเมื่อปลายปีที่แล้ว แฟนเราถูกรถชนนอนโรงพยาบาลเกือบ 2 เดือน เราดูแลไปนอนเฝ้าทุกคืน
ขึ้นเวรดึกลงเวรดึกเราก็ไปอยู่ดูแลตลอด
จนวันหนึ่งแม่เขามาอยู่ช่วยดูแล ตอนอยู่โรงพยาบาลก็ปกติ พอกลับมาอยู่บ้านอะไรๆก็ดูแปลกไปหมด
เขาทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตน เหมือนเป็นส่วนเกิน
เขาจะไปไหนมาไหนเขาจะไปกัน 2 คน ไม่เคยจะถามเราเลยสักครั้ง จะกินอะไรจะทำอะไรไม่มีเราอยู่ในนั้นเลยสักครั้ง ไปไหนมาไหนไม่เคยบอกจะกลับดึกแค่ไหนก็ไม่คิดจะโทรบอกหรือทักบอก เราโทรหาก็ไม่เคยจะรับ และไม่โทรกลับ พอถึงจุดหนึ่งที่เราทนไม่ไหว เราถามเขาไปตรงๆเขากลับตอบเราว่าเขารักแม่เขามาก แม่ต้องมาก่อนเสมอ เราก็เข้าใจ เขามีแม่เขาไม่มีเราก็ได้ เราเสียใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
เราเลยลองไม่สนใจเขา เขาก็ไม่แคร์เราเหมือนกันคะ
เราทนอยู่แบบนี้ต่อไปหรือว่าจะเดินออกมาจากชีวิตเขาดีค่ะ
เราควรเดินออกจากเขา หรือทนอยู่ต่อไป
จนเมื่อปลายปีที่แล้ว แฟนเราถูกรถชนนอนโรงพยาบาลเกือบ 2 เดือน เราดูแลไปนอนเฝ้าทุกคืน
ขึ้นเวรดึกลงเวรดึกเราก็ไปอยู่ดูแลตลอด
จนวันหนึ่งแม่เขามาอยู่ช่วยดูแล ตอนอยู่โรงพยาบาลก็ปกติ พอกลับมาอยู่บ้านอะไรๆก็ดูแปลกไปหมด
เขาทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตน เหมือนเป็นส่วนเกิน
เขาจะไปไหนมาไหนเขาจะไปกัน 2 คน ไม่เคยจะถามเราเลยสักครั้ง จะกินอะไรจะทำอะไรไม่มีเราอยู่ในนั้นเลยสักครั้ง ไปไหนมาไหนไม่เคยบอกจะกลับดึกแค่ไหนก็ไม่คิดจะโทรบอกหรือทักบอก เราโทรหาก็ไม่เคยจะรับ และไม่โทรกลับ พอถึงจุดหนึ่งที่เราทนไม่ไหว เราถามเขาไปตรงๆเขากลับตอบเราว่าเขารักแม่เขามาก แม่ต้องมาก่อนเสมอ เราก็เข้าใจ เขามีแม่เขาไม่มีเราก็ได้ เราเสียใจมากที่ได้ยินแบบนั้น
เราเลยลองไม่สนใจเขา เขาก็ไม่แคร์เราเหมือนกันคะ
เราทนอยู่แบบนี้ต่อไปหรือว่าจะเดินออกมาจากชีวิตเขาดีค่ะ