เราแต่งงานกับสามีมา 6 ปีกว่า ก่อนแต่งงานคบกันประมาณ 2 ปี แต่เป็นการคบทางไกลเป็นส่วนใหญ่ ก่อนที่เราจะเริ่มคุยกับเค้า คำถามแรกที่เราถามเค้าคือ เค้าสูบบุหรี่รึป่าว ถ้าเค้าสูบเราจะไม่คุยเลย เพราะเราเกลียดเรื่องนี้มากๆ มีความฝังใจจากพ่อ เค้าตอบว่าเคยสูบและเลิกไปแล้ว ระหว่างที่เจอกัน เราไม่เคยเห็นเค้าสูบเลย จนกระทั่งตัดสินใจแต่งงาน ประมาณปีกว่า เราไปเจอบุหรี่ในเสื้อโค้ท ตอนนั้นโกรธมาก แต่คิดว่าแต่งงานแล้ว แล้วเค้าบอกขอโทษจะไม่ทำอีก ผ่านมาอีกเรื่อยๆ เราจับติดบ้าง เค้าบอกว่าเครียดแค่สูบแก้เครียด เราก็ให้อภัย จนกระทั่งปลายปีที่แล้วเค้ามาสารภาพกับเราว่า เค้ายังสูบอยู่เรื่อยๆ เพียงแต่ไม่ได้สูบให้เราเห็น เราอยู่ด้วยกันแต่เวลาไปทำงานก็จะแยกกัน เจอกันตอนอยู่บ้าน หรือวันหยุดก็ไม่มี เค้าบอกว่าเค้าไปหาหมอเพื่อจะเลิกแล้ว เราเสียใจมากนะคะ คิดเรื่องหย่าแล้ว แต่ก็พยายามชั่งน้ำหนัก ข้อดีข้อเสีย คิดทบทวนทุกอย่าง ใจนึงก็คิดว่ามันไม่ได้แย่ขนาดน้นมั๊ย เค้าไม่ได้มาสูบให้เห็น แล้วเค้าก็แสดงให้เห็นว่าพยายามเลิกอยู่ เราก็มีความสุขกันดี เค้าก็รักเรา เรื่องแค่นี้ต้องเลิกเลยเหรอ อีกใจนึงก็รู้สึกไม่ดีกับตัวเองมากๆ เพราะเรื่องนี้เป็นปมในใจตั้งแต่เด็กและคิดว่าถ้ามีแฟนจะไม่เอาคนที่สูบบุหรี่โดยเด็ดขาด ไม่ใช่ว่าคนสูบบุหรี่เป็นคนไม่ดี แต่เรารับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ ก็ยังให้อภัยอยู่แต่บอกตัวเองว่าครั้งสุดท้ายแล้ว จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ ไปเจอบุหรี่ในเสื้อแจ็คเก็ต เราเงียบเลย คิดในใจว่าคงไม่เลิกแล้วแหละ เราไม่ได้ฟังเหตุผลของเค้าแล้วนะคะ เค้าอยากพูดยังไงก็พูดไป แต่เรามาคิดทบทวนกับตัวเองวนไปวนมาอีกครั้ง เราอยากหย่า เพราะเรื่องบุหรี่ ม้นดูไร้เหตุผลเกินไปมั๊ยคะ