เรามีเรื่องอยากจะเล่าให้เพื่อนๆฟังคะ  เป็นอุทาหรณ์ให้ทำดีแก่กันในทุกๆวันที่อยู่ด้วยกัน
         ยายเราเป็นโรคไต  ต้องฟกไตสัปดาห์ละ 2 ครั้ง  ครั้งสุดท้ายที่ท่านฟอกไตคือวันที่ 29 ธ.ค. 2562  ท่านได้ช๊อคอยู่บนเตียงที่ฟอกไต  ทางห้องฟอกไตได้ส่งเข้าห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาล ก็ต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา  ซึ่งโดยปกติเนี่ย  ยายเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตมาได้ 10 กว่าปีแล้ว  โดยจะมีตาอยู่ข้างๆเสมอไม่ว่าจะไปเฝ้าที่ห้องฟอกไต หรือทำอะไรก็ตาม  ทั้งตาและยายรักกันมาก ไม่เคยห่างกันเลย
         ปกติที่ยายนอนโรงพยาบาล  ตาจะไปเฝ้าตลอดเวลา  โดยลูกๆจะมาเปลี่ยนเวรให้ตาไปทานข้าว  อาบน้ำ  มารับมาส่ง  แต่เมื่อวันที่ 4 ม.ค. 2563 อะไรดลใจให้ตาขับมอเตอร์ไซค์ไปหายายไม่รู้ ทั้งๆที่ปกติแกจะรอลูกๆมารับ  อาจจะเป็นเพราะว่าวันนั้นยายทรุดหนักก็ได้ ตาเลยเป็นห่วง จะขับรถไปหายายที่โรงพยาบาล  ท่านขับมอเตอร์ไซค์ออกมา  ชนกับรถกระบะ  อาการค่อนข้างสาหัส  ตาสลบ เลือดออกปาก  เมื่อฟื้นขึ้นมาก็หายใจไม่ออก
         วันที่ 6 ม.ค. 2563  หมอส่งตัวตาไปรักษาต่อที่ รพ.ศรีนครินทร์  มหาวิทยาลัยขอนแก่น  เนื่องจากเส้นเลือดใหญ่ที่หัวใจฉีกขาด  ซี่โครงหัก 11 ซี่  และปอดช้ำ  ค่อนข้างเป็นเรื่องที่สะเทือนใจสำหรับครอบครัวเรามาก  ยายที่อยู่โรงพยาบาลก็ถามหาตา  ตาที่ยังนอนไม่ได้สติก็เพ้อหายาย  ท่านทั้งสองยังไม่ได้เจอกัน  อีกทั้งลูกสาวของท่านที่ไปเฝ้าก็ยังขับรถหลับในหลังจากไปเฝ้าที่โรงพยาบาลอีกด้วย
         วันที่ 21 ม.ค. 2563  ยายทนไม่ไหว  ได้สิ้นใจ  ซึ่งก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตก็ได้ถามหาตาตลอดเวลา  ทางลูกๆก็บอกว่า ตาไม่สบายมาไกลไม่ได้ เดี่ยวติดไข้  จนนาทีสุดท้ายของชีวิตท่านก็ไม่ได้เจอกัน  ลูกหลานจัดงานศพให้ยายเรียบร้อย
         วันนี้ 4 กุมภาพันธ์  2563  ครบ 1 เดือนที่ตาถูกชน  หมอถอดท่อช่วยหายใจออก  คำแรกที่ท่านถาม "ยายอยู่ที่ไหน"  เราได้แต่กลั้นน้ำตา  ตอบไปว่ายายอยู่บ้าน  หายดีแล้ว  เนื่องตายังไม่สามารถหายใจเองได้  อาการยังไม่ดีขึ้น  จึงยังไม่กล้าบอกความจริง
         ท่านคงทำใจไม่ได้  เมื่อตื่นมาก็พบว่า  คู่ชีวิตของท่านได้จากไปแล้ว  ไม่ได้แม้แต่จะเจอกัน  แม้แต่จะเผาศพกัน

        เราไม่รู้ว่าชีวิตเราและคนที่เรารักจะจากไปวันใด  จงทำดีต่อกันในทุกๆวันนะคะ