เราเป็นลูกคนโตค่ะตอนนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายแม่ของเราป่วยบ่อยค่ะเวลาป่วยแม่จะได้นอนโรงพยาบาลบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าไหร่นานๆทีระยะเวลานอนก็ประมาณ3-4วันได้ทุกครั้งที่แม่ป่วยพ่อจะให้เราเป็นคนไปเฝ้าแม่ค่ะพ่อให้เหตุผลว่าพ่อต้องอยู่บ้านเลี้ยงวัวและดูแลน้องน้องเราอยู่ ป.1กับ ป.4ค่ะแต่เราก็ไม่ได้ขัดอะไรนะคะเวลาแม่ป่วยเราก็จะไปเฝ้าตลอดยกเว้นวันไหนที่ไป ร.ร.เราก็จะมีขัดบ้างเพราะเราค่อนข้างเห็นแก่การเรียนค่ะมีครั้งหนึ่งตอนนั้นเราอยู่ประมาณ ม.3เป็นช่วงที่ใกล้จะจบแล้วค่ะตอนนั้นแม่เราเข้าโรงพยาบาลพ่อเราก็บอกให้เราไปเฝ้าแม่เหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้มันตรงกับวันที่เราต้องสอบปลายภาคพอดีทำให้ตอนนั้นเราขอพ่อไม่ไปแต่พ่อก็พูดกับเราขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า"ทำไมต้องเห็นการเรียนดีกว่าครอบครัวของตัวเอง"ประโยคนั้นทำให้เราจุกมากเลยค่ะเราร้องไห้หนักมากในวันนั้นแต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะไปเฝ้าแม่และขอคุณครูสอบทีหลังเพื่อนค่ะคุณครูก็ไม่ได้ว่าอะไรพอเราขึ้น ม.ปลายมาแม่เราก็ยังป่วยเหมือนเดิมค่ะและครั้งนี้ก็เหมือนเดิมอีกครั้งแม่เราเข้าโรงพยาบาลค่ะและพ่อก็บอกให้เราไปเฝ้าเหมือนเดิมแต่ที่ ร.ร.ของเรามีกิจกรรมค่ะเราก็เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆด้วยบางกิจกรรมเราก็เข้าร่วมจนถึงรอบสุดท้ายรอชิงค่ะทำให้เราบอกพ่อไปว่าครั้งนี้เราขอไม่ไปได้ไหมเพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรมพ่อเราก็ค่อนข้างที่จะโกรธเราเลยค่ะพูดประโยคเดิมว่า"ทำไมต้องเห็นการเรียนสำคัญกว่าครอบครัวของตัวเอง"และครั้งนี้พ่อเราก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องของเราคนหนึ่งด้วยค่ะเพราะลูกพี่ลูกน้องของเราเคยขาดเรียนไปเฝ้าพี่ของเขาที่โรงพยาบาลด้วยช่วงหนึ่งแล้วก็มีพูดเหมือนจะว่าเราไม่รักแม่ด้วยประมาณว่าลูกเห็นโรงเรียนสำคัญกว่าพ่อแม่ของตัวเองเวลาพ่อแม่ป่วยลูกก็ไม่เคยคิดที่จะดูแลแต่ทีตัวเองป่วยก็มีแต่พ่อกับแม่ที่ดูแลแล้วก็มีอีกเยอะเลยค่ะที่พ่อพูดออกมาทำให้เราเสียใจเพราะเราก็รักแม่มากค่ะทุกคนคิดว่ายังไงคะการที่เราขอพ่อไม่ไปเฝ้าแม่ในครั้งนี้เราเป็นคนอกตัญญูขนาดนั้นเลยไหม