ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยค่ะ มีงานอดิเรกในการชอบซื้อของสะสมเก่าๆมาเก็บ มีทั้งของที่ใช้งานได้อย่างเสื้อผ้า กระเป๋า ร่ม รองเท้า หรือของตั้งโชว์อย่างพวกโปสเตอร์หนัง/กู๊ดส์อนิเมะ เอาง่ายๆคือเราชอบสะสมของค่ะ

แต่เราติดนิสัยขี้กังวลแล้วก็ยึดติดมากๆค่ะ เราชอบให้สิ่งของที่เราสะสมคงสภาพเหมือนเดิมตลอดเวลา เวลาที่เจอตำหนิหรือเริ่มมีร่องรอยก็จะทำให้รู้สึกอยากขายอยากเลิกเก็บแล้วไปซื้อรุ่นเดิมแบบเดิมที่ไม่มีตำหนิมา ทั้งที่ของที่เราสะสมส่วนใหญ่ก็มือ2แถมยังมีอายุค่อนข้างนานก็ปกติที่จะมีตำหนิแต่เราก็ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยค่ะ เราเคยคิดที่จะเลิกสะสมแต่ก็ทำไม่ได้ค่ะเวลามองไปรอบตัวแล้วไม่เจอของสะสมอะไรเลยมันรู้สึกว่างเปล่ามากๆ มันกลายเป็นงานอดิเรกที่สำคัญมากๆต่อเราไปแล้วค่ะ หรือจะเปลี่ยนไปสะสมของใหม่ๆอายุน้อยๆมันก็ไม่มีความสุขเท่าของที่แรร์ๆอายุนานๆค่ะ

อีกนิสัยนึงที่แก้ยังไงก็ไม่หายคือชอบกังวลกับอนาคตค่ะ กลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นบางครั้งก็กังวลจนไม่กล้าที่จะพูดหรือทำอะไรเลยค่ะ มันทำให้เรารู้สึกเป็นกังวลอยู่แทบจะตลอดเวลาที่นึกถึง เราพยายามจะไม่คิดจะไม่นึกถึงแต่ก็ไม่สามารถทำได้เลยค่ะ

รบกวนทุกท่านช่วยแนะนำทีค่ะว่าควรจะทำอย่างไร อาจจะแนะนำเป็นวิธีปฏิบัติธรรม วิธีคิด หนังสือ หรือประโยคใดๆก็ได้ค่ะที่จะช่วยทำให้เราเลิดยึดติดเลิกกังวลถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง สามารถปล่อยวางและอยู่กับปัจจุบันได้แบบเต็มสุขสักที