มีกบฝูงหนึ่งถูกเลี้ยงอยู่ในบ่อน้ำ
มันมีเสรีพอประมาณ มีอาหารให้กินอิ่มพอประมาณ และความปลอดภัยในชีวิตพอประมาณ แลกกับการถูกจับไปขายคราวละหลายสิบตัว
ฝูงกบเริ่มรู้สึกชีวิตไร้จุดหมาย มันจึงคิดหนีออกจากบ่อ
กบตัวแรกปีนขอบบ่อสูงชัน กบตัวสองเริ่มปีน กบตัวที่สามลื่นตก กบตัวที่สี่ถึงขอบบ่อ ท่อนไม้ท่อนเขื่องก็ฟาดลงมา
ทั้งท่อนไม้และกบที่กำลังปีนตกลงไปในบ่อ กระแทกน้ำแตกกระจาย พวกกบที่เหลือต่างตกใจมุดลงไปใต้โคลนด้วยความกลัว
กบตัวหนึ่งกล้าลองกระโดดขึ้นไปบนท่อนไม้ แล้วชักชวนให้เพื่อนคิดหาทางใช้ประโยชน์
ฝูงกบช่วยกันลากไม้ไปยังริมบ่อ แล้วพากันขึ้นมาบนท่อนไม้เพื่อจมซ่อนเอาไว้
เมื่อเวลาประเหมาะ พวกกบช่วยกันตั้งไม้พาดไปที่ขอบบ่อน้ำ พากันปีนไปตามท่อนไม้
กบตัวแรกที่ก้าวพ้นขอบบ่อนิ่งงัน เกินขอบเขตกรงที่จองจำมันยังมีบ่อน้ำที่กักขังเพื่อนร่วมชีวิตอีกสุดสายตา
ตัวที่ตามมาได้เห็นแล้วจึงถอนหายใจ การหลบหนีไม่ง่ายดังคิด ก้าวต่อไปหากไม่ถูกจับได้ใส่คืนที่เก่า ก็คงแห้งตายกลายซากไม่พ้นขอบเขตนี้
คนเฝ้าบ่อมองเห็นรอยเท้ากบที่ขอบบ่อ ความเข้มงวดจึงเพิ่มยิ่งกว่าเดิม
ตาข่ายถูกนำมาขึงอย่างแน่นหนา
ชีวิตไร้จุดหมายรันทดยิ่งขึ้นอีก
เมื่อความพยายามไร้ความหมาย มันเริ่มอ้อนวอนต่อเทพเจ้าบนฟ้า
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีบางสิ่งหล่นมาจากฟ้า เป็นสิ่งเล็ก ๆ
หล่นลงต่อหน้ากบ มันพิจารณาดู เป็นเศษปลา
กบแหงนหน้า นกกระสาบินผ่านฟากฟ้าเป็นร้อยพัน
สูงขึ้นไป ไกลออกไป
เหล่ากบหารือกัน มันคิดการใหญ่อีกครั้ง ความพยายามสุดท้าย
เฝ้ามองฝูงนกกระสาบินผ่าน จดจำเวลา และทิศทาง
ใช้ท่อนไม้อันเดิม ง้างตาข่ายออก ปีนไปนอกบ่อ กระจายข่าวไปยังเหล่ากบในบ่ออื่น
แล้ววันเดิมพันก็มาถึง นกกระสาบินผ่านบ่อกบอีกครั้ง
หากแต่ครั้งนี้มันไม่ได้ตรงดิ่งไปยังหนองน้ำที่มันเคยไป
บางสิ่งสะกดสายตาฝูงนกไว้ แสงสีขาวสะท้อนเข้าดวงตา
นกตัวหนึ่งปักหัวดิ่งลง ที่เหลือทยอยตามราวกับน้ำหลาก
สิ่งที่ดึงดูสายตามันคือท้องของกบ
กบทั่วทั้งบ่อ หงายท้องเพื่อล่อให้นกมาหา
คนเฝ้าพยายามไล่นก และเหลือกำลังจะต้านทาน
ฝูงนกรุมทึ้งตาข่ายเข้าไปไล่กินกบอย่างตะกรุมตะกราม
แล้วก็บินจากไป ทิ้งไว้แต่ความวินาศของบ่อกบที่ตอนนี้ไม่เหลือกบสักตัว
นกกระสาบินต่อมายังหนองน้ำที่มันเคยมาประจำ
บ้างเดินลุยน้ำหาอาหารต่อ บ้างก็จับคู่
จนถึงช่วงสายของอีกวัน มันจึงขึ้นบินออกเดินทางอีกครั้ง
โดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ทิ้งบางสิ่งไว้ที่หนองน้ำ
บางสิ่งที่ติดตัวมันมาจากบ่อกบ
เป็นก้อนโคลนที่ติดขานก เมื่อขามันจุ่มน้ำ โคลนก็ละลายปล่อยสิ่งที่อยู่ภายในออกมา
เป็นไข่กบจำนวนหนึ่ง ที่เหล่ากบหาจังหวะนำมาติดไว้ที่ขานก
เป็นเดิมพันสุดท้าย
ฝูงกบย่อม ๆ กำเนิดขึ้นมา มันถูกกิน อพยพ เอาตัวรอดครั้งแล้วครั้งเล่า
หลบหนีเข้าป่าลึก จนเจอแหล่งน้ำที่ปลอดภัยกว่าที่ไหน ๆ ที่เคยพบ
กบจึงได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาเนิ่นนาน
ฝูงกบสร้างสรรค์เพลงขึ้นมาเพื่อแสดงถึงความสุขสนุกสนานที่มันมี แม้จะไม่มีใครเข้าใจเพลงของมันเลย
เสียงร้องของกบดังทั่วผืนน้ำ ก้องผืนป่า สะท้อนขุนเขา
แผ่ไปถึงชั้นฟ้า
ถึงที่อยู่ของเทพเจ้า
เสียงร้องแห่งความสุขของกบแทงเสียดโสตของเทพเจ้าอยู่ตลอด และเทพเจ้าก็ไม่เข้าใจเพลงของมันเลย
วันหนึ่งเทพเจ้าจึงลงมาหาฝูงกบแห่งหนองน้ำในป่าลึก
พร้อมท่อนไม้ในมือขวา
และนกกระสาที่มือซ้าย
...
นิทานของกบ
มันมีเสรีพอประมาณ มีอาหารให้กินอิ่มพอประมาณ และความปลอดภัยในชีวิตพอประมาณ แลกกับการถูกจับไปขายคราวละหลายสิบตัว
ฝูงกบเริ่มรู้สึกชีวิตไร้จุดหมาย มันจึงคิดหนีออกจากบ่อ
กบตัวแรกปีนขอบบ่อสูงชัน กบตัวสองเริ่มปีน กบตัวที่สามลื่นตก กบตัวที่สี่ถึงขอบบ่อ ท่อนไม้ท่อนเขื่องก็ฟาดลงมา
ทั้งท่อนไม้และกบที่กำลังปีนตกลงไปในบ่อ กระแทกน้ำแตกกระจาย พวกกบที่เหลือต่างตกใจมุดลงไปใต้โคลนด้วยความกลัว
กบตัวหนึ่งกล้าลองกระโดดขึ้นไปบนท่อนไม้ แล้วชักชวนให้เพื่อนคิดหาทางใช้ประโยชน์
ฝูงกบช่วยกันลากไม้ไปยังริมบ่อ แล้วพากันขึ้นมาบนท่อนไม้เพื่อจมซ่อนเอาไว้
เมื่อเวลาประเหมาะ พวกกบช่วยกันตั้งไม้พาดไปที่ขอบบ่อน้ำ พากันปีนไปตามท่อนไม้
กบตัวแรกที่ก้าวพ้นขอบบ่อนิ่งงัน เกินขอบเขตกรงที่จองจำมันยังมีบ่อน้ำที่กักขังเพื่อนร่วมชีวิตอีกสุดสายตา
ตัวที่ตามมาได้เห็นแล้วจึงถอนหายใจ การหลบหนีไม่ง่ายดังคิด ก้าวต่อไปหากไม่ถูกจับได้ใส่คืนที่เก่า ก็คงแห้งตายกลายซากไม่พ้นขอบเขตนี้
คนเฝ้าบ่อมองเห็นรอยเท้ากบที่ขอบบ่อ ความเข้มงวดจึงเพิ่มยิ่งกว่าเดิม
ตาข่ายถูกนำมาขึงอย่างแน่นหนา
ชีวิตไร้จุดหมายรันทดยิ่งขึ้นอีก
เมื่อความพยายามไร้ความหมาย มันเริ่มอ้อนวอนต่อเทพเจ้าบนฟ้า
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีบางสิ่งหล่นมาจากฟ้า เป็นสิ่งเล็ก ๆ
หล่นลงต่อหน้ากบ มันพิจารณาดู เป็นเศษปลา
กบแหงนหน้า นกกระสาบินผ่านฟากฟ้าเป็นร้อยพัน
สูงขึ้นไป ไกลออกไป
เหล่ากบหารือกัน มันคิดการใหญ่อีกครั้ง ความพยายามสุดท้าย
เฝ้ามองฝูงนกกระสาบินผ่าน จดจำเวลา และทิศทาง
ใช้ท่อนไม้อันเดิม ง้างตาข่ายออก ปีนไปนอกบ่อ กระจายข่าวไปยังเหล่ากบในบ่ออื่น
แล้ววันเดิมพันก็มาถึง นกกระสาบินผ่านบ่อกบอีกครั้ง
หากแต่ครั้งนี้มันไม่ได้ตรงดิ่งไปยังหนองน้ำที่มันเคยไป
บางสิ่งสะกดสายตาฝูงนกไว้ แสงสีขาวสะท้อนเข้าดวงตา
นกตัวหนึ่งปักหัวดิ่งลง ที่เหลือทยอยตามราวกับน้ำหลาก
สิ่งที่ดึงดูสายตามันคือท้องของกบ
กบทั่วทั้งบ่อ หงายท้องเพื่อล่อให้นกมาหา
คนเฝ้าพยายามไล่นก และเหลือกำลังจะต้านทาน
ฝูงนกรุมทึ้งตาข่ายเข้าไปไล่กินกบอย่างตะกรุมตะกราม
แล้วก็บินจากไป ทิ้งไว้แต่ความวินาศของบ่อกบที่ตอนนี้ไม่เหลือกบสักตัว
นกกระสาบินต่อมายังหนองน้ำที่มันเคยมาประจำ
บ้างเดินลุยน้ำหาอาหารต่อ บ้างก็จับคู่
จนถึงช่วงสายของอีกวัน มันจึงขึ้นบินออกเดินทางอีกครั้ง
โดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ทิ้งบางสิ่งไว้ที่หนองน้ำ
บางสิ่งที่ติดตัวมันมาจากบ่อกบ
เป็นก้อนโคลนที่ติดขานก เมื่อขามันจุ่มน้ำ โคลนก็ละลายปล่อยสิ่งที่อยู่ภายในออกมา
เป็นไข่กบจำนวนหนึ่ง ที่เหล่ากบหาจังหวะนำมาติดไว้ที่ขานก
เป็นเดิมพันสุดท้าย
ฝูงกบย่อม ๆ กำเนิดขึ้นมา มันถูกกิน อพยพ เอาตัวรอดครั้งแล้วครั้งเล่า
หลบหนีเข้าป่าลึก จนเจอแหล่งน้ำที่ปลอดภัยกว่าที่ไหน ๆ ที่เคยพบ
กบจึงได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาเนิ่นนาน
ฝูงกบสร้างสรรค์เพลงขึ้นมาเพื่อแสดงถึงความสุขสนุกสนานที่มันมี แม้จะไม่มีใครเข้าใจเพลงของมันเลย
เสียงร้องของกบดังทั่วผืนน้ำ ก้องผืนป่า สะท้อนขุนเขา
แผ่ไปถึงชั้นฟ้า
ถึงที่อยู่ของเทพเจ้า
เสียงร้องแห่งความสุขของกบแทงเสียดโสตของเทพเจ้าอยู่ตลอด และเทพเจ้าก็ไม่เข้าใจเพลงของมันเลย
วันหนึ่งเทพเจ้าจึงลงมาหาฝูงกบแห่งหนองน้ำในป่าลึก
พร้อมท่อนไม้ในมือขวา
และนกกระสาที่มือซ้าย
...