ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ณ กรุงเมือก เทือกสุบัน ยังมีฝูงกบที่ใช้ชีวิตอย่างเสรี
และมีความสุขในหนองน้ำในเมืองแห่งนั้น


แต่แล้ววันหนึ่ง
พวกมันบางตัวที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ฉลาดล้ำเลิศ
ออกมาบอกบรรดากบทั้งหลายว่าสิ่งที่เป็นอยู่นี้ไม่ถูกต้อง
พวกมันควรจะมีการปกครองของพวกมันแบบใหม่ ที่มีอยู่นี้
ไม่ดี

ดังนั้นพวกมันจึงได้ไปอ้อนวอนกับ เทพเจ้าผมขาวเพื่อขอในสิ่งที่
ต้องการ “ท่านเทพเจ้าผมขาวผู้เปี่ยมด้วยพลัง” พวกมันร้อง
“ส่งผู้ปกครองใหม่ให้กับเรา เขาจะได้ปกครองเหมือนที่พวกเราร่างเอาไว้
และทำให้เราสามารถปกครองเหล่ากบทั้งหลายในบึงนี้ให้อยู่ในกฎระเบียบได้”

เทพเจ้าผมขาวหัวเราะ กับสิ่งที่พวกมันปรารถนา และได้ส่งท่อนไม้ขนาดใหญ่
ลงมาที่หนองน้ำนั้น ฝูงกบตกใจสุดขีดกับเสียงท่อนไม้กระทบพื้นน้ำ พวกมัน
ทั้งหมดจึงรีบไปยังริมตลิ่งเพื่อจะมองดูเจ้าสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่น่ากลัวนั้น

แต่ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อพวกกบเห็นว่ามันลอยนิ่งไม่ไหวติง กบบางตัวที่กล้าหาญ
ก็เสี่ยงชีวิตว่ายตรงไปยังท่อนไม้นั้น พวกมันกล้าที่จะแตะต้องท่อนไม้ซึ่งยังคงลอยนิ่ง
ไม่ไหวติง แล้วกบบางตัวก็กระโดดขึ้นไปยังท่อนไม้นั้น พร้อมกับกระโดดโลดเต้น

หลังจากนั้นพวกกบก็มัวยุ่งกับภารกิจประจำวันของมันโดยไม่ได้ชำเลืองมองผู้ปกครอง
ท่อนไม้ซึ่งลอยนิ่งอยู่ในความมืดเลยด้วยซ้ำ

แต่จากนั้นไม่นาน พวกมันก็เริ่มคิดว่าสิ่งนี้ไม่เหมาะกับพวกมัน จึงพากันอ้อนวอน
เทพเจ้าผมขาวอีกครั้ง “พวกเราต้องการผู้ปกครองตัวจริงที่สามารถนาปกครองเราได้”



คราวนี้เทพเจ้าผมขาวโกรธจัด จึงได้ส่งนกกระสาตัวใหญ่ลงมาให้ และมันก็เริ่มล่ากบ
เป็นอาหารของมันวันแล้ววันเล่า จนกระทั่งในหนองน้ำนั้นไม่มีกบโง่ๆ เหลืออยู่สักตัวเดียว