สวัสดีค่ะ🙏🏻
หนูเป็นเด็กคนนึงที่หนูยอมรับว่าหนูมีนิสัยที่ค่อนข้างที่จะก้าวร้าวหัวรั้นไปบ้าง
ที่จริงเรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนที่หนูอยู่ประถมประมาณตอน ป.3-4 ปัจจุบันหนูอยู่มัธยมศึกษา 2 ช่วงนั้นหนูค่อนข้าง ดื้อเลยล่ะค่ะก็โดนพ่อกับแม่ตีบ้างด่าบ้างเป็นเรื่องธรรมดาแต่เรื่องมันเริ่มบานขึ้นเรื่อย ๆ อ่ะค่ะเราโดนด่าโดนโดนตีเกือบจะทุกวันเริ่มหนักขึ้นเรื่อย บางรอบก็ถึงขั้นเลือดออกเลย
ตอนนั้นเราก็พยายามเข้าใจค่ะว่าพ่อกับแม่เค้าสั่งสอนเรา
แล้วเราก็มีพี่ชายคนนึงค่ะด้วยความที่เรายังเป็นเด็กอยู่เราก็เกิดความน้อยใจอ่ะค่ะเพราะว่า ตั้งแต่ที่เราทะเลาะกับพ่อกับแม่บ่อยขึ้น ๆ เรื่อย ๆ คําพูดคําจามันก็เปลี่ยนไปอ่ะค่ะ ทุก ๆ ครั้งที่แม่เรียกพี่นํ้าเสียงที่ออกมามันต่างจาก ที่แม่คุยกับเรามาก ทุก ๆ ครั้งที่มีอะไรไม่ดีแม่ก็มักจะโทษเราเสมอ จนถึงปัจจุบันเราก็โดนแบบนี้ต่อเนื่องมา ที่มันเกิดปัญหาทําให้
เราออกมาเขียนพันทิปขอคําแนะนําก็เพราะว่า หลาย ๆ คําที่แม่เราพูดออกมามันค่อนข้างทําร้ายจิตใจเรามากเลยค่ะ
แม่เราเคยบอกว่าแม่ไม่น่ามีเราขึ้นมาอยู่กัน2ผัวเมียก็รวยแล้วบ้าง ไล่เราให้เราไปตายบ้าง ว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาอ่ะค่ะ
เราเลยใช้วิธีอยู่ในห้องเวลาพ่อกับแม่เรามา
เค้าก็จะตะโกนให้เราเปิดประตูให้ เตะประตูบ้าง ทุบบ้างจนที่ล็อกที่ยึดกับฝาผนังบ้านมันหลุดออกมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วอ่ะค่ะ เราใช้วิธีนี้มาตั้งแต่ประถมแล้วค่ะตอนนี้เราไม่ไหวแล้ว ขู่จะยิงเราบ้าง บอกถ้าออกจากบ้านนี้ไปเค้าก็จะไม่ตามหา
บางทีเราอยู่ในห้องอ่ะค่ะก็ไม่อยากออกไปเตอแกก็จะบอกตลอดว่า ถ้าไม่ออกมากับกูตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกันเลย เราค่อนข้างเฟลค่ะ
เราอยู่แบบนี้มาจะ5ปีแล้วค่ะ
เรายอมรับว่าเราค่อนข้างมีอาการก้าวร้าวเกิดขึ้นบ้างแต่เราไม่เคยทําร้ายพ่อแม่เราเลยนะคะ
ที่จริงมันยังมีอีกหลาย ๆ เรื่องค่ะแต่เราไม่ค่อยอยากที่จะนึกถึงหรือพิมพ์ออกมา
ตอนนี้เกิดปัญหาเรื่องความเครียด เราไม่ไว้ใจครอบครัวเราเลยค่ะ ผิดไหมที่เราจะรู้สึกว่าครอบครัวเราไม่อบอุ่นมันจะอบอุ่นมากกว่าไหมถ้าไม่มีเรา เราแพนิกทุกครั้งเวลาที่แม่เรียกเราเลยค่ะ เรากลัวว่าจะโดนทําอะไร จะโดนเรียกไปด่าอีกไหมบางทีเราก็คิดว่าเราต/ย ๆ ไปเลยดีไหมความคิดนี้ผุดมาตั้งแต่เราอยู่ ป.4 แล้วค่ะแต่เราจะพูดกับตัวเองเสมอว่า ถ้าเราต/ยไปตอนนี้มันไม่ใช่การแก้ปัญหา สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทําให้เราอยากออกมาถามจริง ๆ ก็คือเราเกิดความเครียดจนอยากที่จะเสพสิ่งเสพติด แล้วค่ะ เราไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกันรึป่าวแต่เรารู้สึกว่าทุก ๆ ครั้งที่เรายืนอยู่ใกล้ควันบุหรี่ปล้วเราได้กลิ่น เรารู้สึกว่ามันผ่อนคลายมันทําให้เรารู้สึกดีขึ้น ณ ปัจจุบันมันทําให้เราคิดว่า ถ้าเราเสพยาจนเพี้ยนแล้วโอเวอร์โดสต/ยไปเลยน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วหนูคิดได้แค่นี้จริง ๆ ค่ะเพราะหนูทําทุกอย่างแล้วหนูพยายามคุยกับครอบครังมาตลอด
ใครที่เข้ามาอ่านแล้วจะคอมเม้นรบกวนสุภสพกับหนูหนาอยนะคะหนูอยากได้คําปรึกษาจริง ๆ สุดท้ายแล้วหนูอยากบอกคนที่มีลูกไม่ว่าจะในฐานะพ่อหรือแม่
ควรคุยกับลูกดี ๆ มากกว่าการทําร้ายกันด่ากันนะคะ เพราะผลสรุปมันอาจจะออกมาเป็นแบบหนู 🙏🏻
ขอคําแนะนําหน่อยค่ะ
หนูเป็นเด็กคนนึงที่หนูยอมรับว่าหนูมีนิสัยที่ค่อนข้างที่จะก้าวร้าวหัวรั้นไปบ้าง
ที่จริงเรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนที่หนูอยู่ประถมประมาณตอน ป.3-4 ปัจจุบันหนูอยู่มัธยมศึกษา 2 ช่วงนั้นหนูค่อนข้าง ดื้อเลยล่ะค่ะก็โดนพ่อกับแม่ตีบ้างด่าบ้างเป็นเรื่องธรรมดาแต่เรื่องมันเริ่มบานขึ้นเรื่อย ๆ อ่ะค่ะเราโดนด่าโดนโดนตีเกือบจะทุกวันเริ่มหนักขึ้นเรื่อย บางรอบก็ถึงขั้นเลือดออกเลย
ตอนนั้นเราก็พยายามเข้าใจค่ะว่าพ่อกับแม่เค้าสั่งสอนเรา
แล้วเราก็มีพี่ชายคนนึงค่ะด้วยความที่เรายังเป็นเด็กอยู่เราก็เกิดความน้อยใจอ่ะค่ะเพราะว่า ตั้งแต่ที่เราทะเลาะกับพ่อกับแม่บ่อยขึ้น ๆ เรื่อย ๆ คําพูดคําจามันก็เปลี่ยนไปอ่ะค่ะ ทุก ๆ ครั้งที่แม่เรียกพี่นํ้าเสียงที่ออกมามันต่างจาก ที่แม่คุยกับเรามาก ทุก ๆ ครั้งที่มีอะไรไม่ดีแม่ก็มักจะโทษเราเสมอ จนถึงปัจจุบันเราก็โดนแบบนี้ต่อเนื่องมา ที่มันเกิดปัญหาทําให้
เราออกมาเขียนพันทิปขอคําแนะนําก็เพราะว่า หลาย ๆ คําที่แม่เราพูดออกมามันค่อนข้างทําร้ายจิตใจเรามากเลยค่ะ
แม่เราเคยบอกว่าแม่ไม่น่ามีเราขึ้นมาอยู่กัน2ผัวเมียก็รวยแล้วบ้าง ไล่เราให้เราไปตายบ้าง ว่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาอ่ะค่ะ
เราเลยใช้วิธีอยู่ในห้องเวลาพ่อกับแม่เรามา
เค้าก็จะตะโกนให้เราเปิดประตูให้ เตะประตูบ้าง ทุบบ้างจนที่ล็อกที่ยึดกับฝาผนังบ้านมันหลุดออกมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วอ่ะค่ะ เราใช้วิธีนี้มาตั้งแต่ประถมแล้วค่ะตอนนี้เราไม่ไหวแล้ว ขู่จะยิงเราบ้าง บอกถ้าออกจากบ้านนี้ไปเค้าก็จะไม่ตามหา
บางทีเราอยู่ในห้องอ่ะค่ะก็ไม่อยากออกไปเตอแกก็จะบอกตลอดว่า ถ้าไม่ออกมากับกูตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกันเลย เราค่อนข้างเฟลค่ะ
เราอยู่แบบนี้มาจะ5ปีแล้วค่ะ
เรายอมรับว่าเราค่อนข้างมีอาการก้าวร้าวเกิดขึ้นบ้างแต่เราไม่เคยทําร้ายพ่อแม่เราเลยนะคะ
ที่จริงมันยังมีอีกหลาย ๆ เรื่องค่ะแต่เราไม่ค่อยอยากที่จะนึกถึงหรือพิมพ์ออกมา
ตอนนี้เกิดปัญหาเรื่องความเครียด เราไม่ไว้ใจครอบครัวเราเลยค่ะ ผิดไหมที่เราจะรู้สึกว่าครอบครัวเราไม่อบอุ่นมันจะอบอุ่นมากกว่าไหมถ้าไม่มีเรา เราแพนิกทุกครั้งเวลาที่แม่เรียกเราเลยค่ะ เรากลัวว่าจะโดนทําอะไร จะโดนเรียกไปด่าอีกไหมบางทีเราก็คิดว่าเราต/ย ๆ ไปเลยดีไหมความคิดนี้ผุดมาตั้งแต่เราอยู่ ป.4 แล้วค่ะแต่เราจะพูดกับตัวเองเสมอว่า ถ้าเราต/ยไปตอนนี้มันไม่ใช่การแก้ปัญหา สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทําให้เราอยากออกมาถามจริง ๆ ก็คือเราเกิดความเครียดจนอยากที่จะเสพสิ่งเสพติด แล้วค่ะ เราไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกันรึป่าวแต่เรารู้สึกว่าทุก ๆ ครั้งที่เรายืนอยู่ใกล้ควันบุหรี่ปล้วเราได้กลิ่น เรารู้สึกว่ามันผ่อนคลายมันทําให้เรารู้สึกดีขึ้น ณ ปัจจุบันมันทําให้เราคิดว่า ถ้าเราเสพยาจนเพี้ยนแล้วโอเวอร์โดสต/ยไปเลยน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วหนูคิดได้แค่นี้จริง ๆ ค่ะเพราะหนูทําทุกอย่างแล้วหนูพยายามคุยกับครอบครังมาตลอด
ใครที่เข้ามาอ่านแล้วจะคอมเม้นรบกวนสุภสพกับหนูหนาอยนะคะหนูอยากได้คําปรึกษาจริง ๆ สุดท้ายแล้วหนูอยากบอกคนที่มีลูกไม่ว่าจะในฐานะพ่อหรือแม่
ควรคุยกับลูกดี ๆ มากกว่าการทําร้ายกันด่ากันนะคะ เพราะผลสรุปมันอาจจะออกมาเป็นแบบหนู 🙏🏻