สวัสดีค่ะ เรามีครอบครัวและการงานที่เรียกว่า เหมือนจะสมบูรณ์แบบค่ะ แต่เราเองใช้สารเสพติดค่ะ เราผิดค่ะ เราทำสิ่งที่ไม่ดี แต่ทั้งนี้มั้งนั้นเราไม่เคยเสียงานเสียการใดๆ ธุรกิจรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยมาตลอด อาชีพนี้เราเริ่มมาคนเดียวตั้งแต่แรก(เราใช้สารเสพติดอยู่) ต่อมาก็มีแฟนเข้ามาช่วยด้วยค่ะแฟนเราขยันมาก เค้ามาช่วยจีดการทุกอย่างเรามีหน้าทีขายของและหาลค.ดีลลค. ต่างๆค่ะ จนอาชีพรุ่งเรือง และมีบางครั้งคราวที่เราเคลียดและไปใช้สารเสพติดบ้างบางคราว แต่อยู่มาวันนึง เราจับได้ว่าแฟนเราไปลงอ่างเป็นประจำ หนักสุดคือพาลูกสายวัยสองขวบไปด้วย แล้วไปฝากกัยคนที่เคาน์เตอร์ข้างล่างไว้  
 ถ้าไม่ไปประจำเค้าไม่น่ารับฝากเด็กขนาดนี้ แล้วเค้าบอกว่าที่เค้าไปเพราะเราใช้สารเสพติด ในส่วนๆนั้นเราเข้าใจเรารู้ว่าเราผิด อันที่จริงแล้วเวลาเราใช้มันเราไม่ได้มีอาการก้าวร้าวใดๆ พูดเพราะหับแฟนตลอดไม่เคยมีคำหยาบคาย ในทางกลับกันคือเค้าเองที่พูดด่าว่าเราแรงๆมาตลอด ซึ่งเราเองก็ยอมเค้ามาตลอดไม่เถียงได้แต่รับฟังคำด่าทอเหล่านั้นเพียงเพราะเรารู้ว่าเองเป็นฝ่ายผิด มาตลอด แต่พอเรามาจับได้และเค้าเอฃก็ยอมรับ ว่าใช่ เราไม่เคยถามไม่เึยตามว่าเค้าไปไหน ไม่เคยจึกจิกไม่บ่นใดๆ แล้วสิ่งที่เค้าทำแบบนี้มันสาสมกับคนเเบเราที่ใช้สารเสพติดใช่มั้ยค่ะ แต่เราไม่เคยนอกใจไม่เคยคิดไม่ซื่อกับความรักเลยแม้แต่น้อย พอเราถามซ้ำๆว่าไปนอกกายแบบนี้ได้ยังไง เค้าก็บอกว่าก็ตัวเราใช้สารเลพติดไง คือ..?????  🥹 #แบบนี้เราควรจัดการปัญหาเล่านี้ยังไง #ส่วนตัวเราคิดว่าแยกกันนอนแยกกันอยุ่คนละห้อง #ทำหน้าที่พ่อและแม่เช่นเดิม #ธุรกิจการงานก็ให้ดำเนินไปดังเช่นเดิมน่าจะดี  #ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่ฃหรือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกัน #แบบนี้เราคิดถูกมั้ยค่ะ #