สวัสดีค่ะ เกริ่นเรื่องคร่าวๆนะคะ แฟนเราเป็นคนชอบเถียงเอาชนะค่ะถึงตัวเองผิดก็จะแถไปเรื่อยโทษเราให้เราเป็นคนผิดแล้วตัวเองถูกตลอดเลยค่ะ คือเรากำลังตั้งครรภ์ก็อยากให้แฟนอยู่ด้วยอยากให้แฟนสนใจบ้างเพราะเขาติดเพื่อนมากเราเคยคุยเรื่องนี้หลายครั้งแล้วค่ะเขาก็จะอ้างตลอดว่าไปแค่แปปเดียวแต่มันก็ไม่เคยแปปเดียวตามที่พูดเลยค่ะบางวันถ้าออกไปช่วง12:00น.ก็จะกลับเที่ยงคืนถึงตี1ตี2เลยบางวันไปตอนเย็นก็จะกลับเช้าพอเราพูดน้อยใจร้องไห้เขาจะชอบมาบอกเราว่าแค่นี้เองจะร้องทำไมร้องแล้วได้อะไรขึ้นมาเราก็จะตอบเขาไปว่ามันเป็นอารมณ์คนท้องเขาก็จะเถียงว่าเป็นที่ตัวเราเองนี่แหละอย่ามาอ้าง มีครั้งหนึ่งทะเลาะกันเขาชอบพูดแบบไม่คิดค่ะวันนั้นเขาบอกว่าเขาไม่ได้ห่วงเราหรอกเราเลยพูดสวนกลับไปว่าไม่มีใครห่วงเราหรอกนอกจากพ่อเขาก็เงียบค่ะทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่เคยเคลียร์กันจบเลยสักครั้งเพราะพอเราอธิบายเหตุผลไปแบบละเอียดยิบเขาก็จะหาเรื่องมาแถอีกสุดท้ายมันก็จบที่เราหายโกธรไปเองแล้ววันนี้ทะเลาะกันเราก็เอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดซ้ำว่าเขาไม่เคยห่วงเราหรอกเพราะเขาเป็นคนพูดเองเขาก็เถียงเลยค่ะว่าจะพูดทำไมพูดเพื่ออะไรมันผ่านมาแล้ว ทั้งๆที่มันฝังใจเราและเราไม่เคยได้รับคำขอโทษเลย เราเลยตอบไปว่าก็อยากพูดเธอเป็นคนพูดเองเขาก็จะตอบแค่ว่าเพื่อๆจนเราขี้เกียจเถียงกับเขา มีครั้งหนึ่งเขาบอกเรากลับบ้านไปหาแต่ตอนนั้นเรากินข้าวเที่ยงอยู่ข้างนอกเราก็บอกแปปหนึ่งกินข้าวอยู่เดี๋ยวไปพอเราไปถึงบ้านเราเจอว่าเขาแอบเล่นยาเลยทะเลาะกันก็เหมือนเดิมค่ะเขาโยนความผิดให้เราบอกว่าเราไปช้าเขาเลยเล่นยา ทุกครั้งที่เราโกธรงอนเขาไม่เคยพูดคำว่าขอโทษเลยเขาจะเถียงจนชนะให้ได้เราเลยบอกเขาว่าไม่กลัวเราเครียดมากๆแล้วแท้งหรอเขาก็บอกอย่าเครียดสิจะเครียดทำไมไม่เครียดไม่งอนแต่แรกเรื่องก็ไม่เกิด เหมือนโทษเราว่าเราผิดที่งอนที่โกธรเขาทั้งๆที่เขาเป็นคนทำผิดและทำให้เราโกธร
ปล.จะอธิบายยังไงให้เขาเข้าใจอารมณ์คนท้องคะ
ปล2.มีวิธีรับมือหรือวิธีเถียงยังไงกับคนแบบนี้ให้ชนะบ้างคะ