คบกับแฟนมาตั้งแต่ ม.ปลาย ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมากเลยเป็นความรักเด็กๆ ไม่ได้คิดถึงเรื่องเงินเพราะตอนนั้นก็ยังขอเงินแม่อยู่ พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง จนเรียนจบมหาลัยเราก็ยังไม่มีงานทำ (ไม่ได้ขอเงินแม่แล้ว) เงินไม่มี ไปหาแฟนก็ไม่ได้ เรากับแฟนอยู่ห่างกันประมาณ 60 กม. (เมื่อก่อนเรานั่งรถไปหาแฟนเอง ตอนนี้แฟนขี่รถมารับเรา เราออกค่าน้ำมันให้) เวลาไปหาแฟนก็ใช้เงินเยอะมากๆ ส่วนใหญ่ค่าใช้จ่ายเราจะเป็นคนออกเองเกือบทั้งหมด แฟนจะออกบ้างเล็กน้อยเพราะแฟนเราไม่มีเงิน(แฟนเรียนจบ ป.6 เป็นไรเดอร์) เวลาจะกินอะไรก็ต้องคิดแล้วคิดอีกว่าเงินจะพอใช้จ่ายไหม บางครั้งอยากกินอะไรก็จะไม่ได้กิน ในช่วงเวลาที่คบกันแฟนก็ยืมเงินเราสะสมจนเกือบ 2หมื่น และมีของพี่เราอีก 1หมื่น และไม่มีทีท่าว่าจะใช้เลย เพราะแฟนอยู่คนเดียวมีค่าใช้จ่ายเยอะ ในส่วนนี้เราก็เข้าใจแต่บางครั้งมันก็ไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้เราก็ไม่ได้ให้แฟนยืมเงินแล้วเพราะเราก็ไม่มีให้ แต่แฟนก็เป็นคนดีในระดับนึงถ้าไม่ติดเรื่องเงิน บุหรี่ไม่สูบ เหล้าเบียร์นานๆ เป็นปีจะกินที ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้มากวนใจ เวลาอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดี คอยง้อคอยเอาใจ ไม่เคยทำร้ายเรา ในบางครั้งก็เป็นที่ปรึกษาที่ดี ตั้งแต่ที่คบกันมาเราได้ไปเที่ยวด้วยกันประมาณ 4-5 ครั้งเอง พ่อแม่เราก็ไม่เคยเจอแฟนเราเลย มีแค่พี่เราที่เคยเจอ อนาคตไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง บางครั้งเราก็คิดว่าถ้าเราได้งานทำอะไรๆมันก็คงจะดีกว่านี้ เราอาจจะพอช่วยอะไรเขาได้บ้าง อยากให้เขาได้พัฒนาตัวเองบ้าง อยากทำอะไรด้วยกันหลายๆ อย่าง แต่มันติดที่คำว่าเงินแค่นั้นจริงๆ ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่นะคะแต่มันมองไม่เห็นอนาคตเลย รักก็รักแต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง คงต้องรอให้ได้งานทำก่อน หรือจริงๆ แล้วเราควรพอได้แล้ว บางครั้งก็คิดจะเลิกกับเขาแต่มันก็ติดที่คำว่ารัก