ปกติเเม่เราจะเป็นคนอารมณ์ร้อน เเยกเรื่องงานกับเรื่องที่บ้านไม่ได้ค่ะ ถ้าวันไหนทะเลาะกับคนที่ทำงานก้จะพาลมาหาเราด้วย เเม่เราจะชอบใช้คำหยาบ เเทนตัวเองว่า"กู"เเล้วก้เรียกเราว่า""เป็นบ่อยๆเราคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติครอบครัวหลายๆครอบครัวก็น่าจะเป็นเเต่บางทีก็อดน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมเเม่ถึงไม่พูดดีๆเเบบเเม่คนอื่นบ้าง เเต่ไม่เคยพูดเเบบนี้ต่อหน้าเเม่นะคะ เเค่คิดใจใน
การทะเลาะครั้งนี้เกิดจากที่ว่าเราไลน์ไปหาเเม่ตอนเเม่ทำงานอยู่ค่ะ บอกว่าฝากจ่ายค่าของหน่อยเพราะตังเราก็อยู่ทีาเเม่ส่วนนึงด้วยค่ะ ท่านก็อ่านอย่างเดียว เราก็เอ๊ะๆใจบ้างเเหละเพราะปกติจะตอบมาบ้าง ส่งสติกเกอร์บ้าง เเต่ก็ปล่อยค่ะ พอเเม่กลับมาถึงบ้านประโยชน์เเรกเลยที่เห็นหน้าเราคือ"ไลน์ไปยังกะกูจะไม่กลับบ้านเเหละ" เราก็เลยตอบไปว่า"ไลน์ไปประโยคเดียวเองไม่ต้องตอบก็ได้" ท่านก้ต่อ"ก็รู้เวลา ว่ากูยุ่งอยู่ จะไลน์มาทำไม" เขาจะพูดประมาณเสียงตะคอกดังๆค่ะ เราจะตอบเสียงราบๆเพราะไม่อยากทะเลาะมาก พยายามใจเย็นสุดๆเพราะเกิดเหตุเเบบนี้หลายครั้ง เราไม่อยากให้ในบ้านมันอึดอัด ก็พูดต่อปากต่อคำกันเเบบนี้จนเข้าในบ้าน เราก็พูดในเชิงความคิดของเราว่า ทำไมต้องด่าขนาดนี้ เเต่อ่านไลน์ก็ได้ เราเเค่อยากบอกให้รับรู้เฉยๆ ไม่จำเป็นต้องตะคอกต้องบ่น เเล้วท่านก็เดินออกไปเก็บผ้า เราได้ยินประโยคนึงจากท่านว่า"เป็น
อะไรนักหนา" มีต่ออีกค่ะเเต่ฟังไม่ชัด ตอนนั้นเราเหมือนเเบบฟิวขาดเลยค่ะเเต่ไม่ได้พูดอะไรนะ เราพูดประโยคเดิมซ้ำๆตลอดว่า"เเค่เรื่องตอบไลน์ทำไมต้องขนาดนี้" เเล้วก็"ถ้ารู้ว่าจะหนักขนาดนี้ไม่ไลน์ไปหรอก" ฟิวเเบบถ้ารู้ว่าเเม่จะโมโหหนักขนาดนี้ไม่ไลน์ไปหรอก เป็นประโยคเเรกเลยที่ออกจากปากเราเเล้วรู้ว่ามันเเรง เเต่ตอนนั้นอารมณ์หาไปจริงๆค่ะ จากนั้นก็เดินมาตีเรา คือจะมาตีที่ปากเเต่เราเอาเเขนบังไว้ เเล้วเราก็เงียบไปเพราะรู้ตัวเลยว่าถ้าพูดต่อร้องไห้เเน่ๆ ทีงี้เเม่ก็พูดมาค่ะว่า"ไม่เคยพูดดีกับกูหรอก" หนูงงเลยทั้งๆที่เเม่พูดหยาบกับหนูตั้งเเต่ประโยคเเรกๆหนูพูดไม่ดีเเค่ประโยคเดียวเอง เลยเถียงกลับไปว่า"เเล้วเเม่พูดดีกับหนูตายล่ะ" ปั้งอย่าให้มีครั้งที่ 3 รู้เลยว่าตอนนั้นปากไม่ดีมากๆเเละอารมณ์พาไปสุดๆ ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ มันเป็นเเบบนี้อีกเเล้วเเต่รอบนี้มันทะลุออกมาหมด จากนั้นหนูก็ร้องไม่หยุด มันเหมือนกับมันอัดกันมาสุดๆ หนูร้องเเบบนี้ไรความคิดหนูมีเเต่อยากตาย ไม่อยากเกิดมา ทำไมเเม่กินยาคุม ทำไมหนูต้องมาอดทนกับอะไรเเบบนี้ ทำไมไม่มีใครมาคอยปลอบ เพราะปกติหนูโดนเเม่ด่าเเม่ตีคนที่ปลอบหนูคนเดียวคือพ่อ เเต่พ่อหนูตายเเล้ว
อยากรู้ว่าจากที่ทุกคนอ่านใครผิดใครถูกบ้างคะ ถ้าหนูผิดตรงไหนบอกมาตรงๆได้เลย เเล้วหนูควรรับมือกับสถานการณ์เเบบนี้ยังไง หนูทำถูกรึป่าว หนูรู้ตัวว่าหนูผิดที่พูดเเรงใส่เเม่ เเต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นหนูจัดการกับมันไม่ได้ หนูอยากได้คำเเนะนำมากๆ ไม่อยากให้มันเกิดเเล้วค่ะ
ทะเลาะกับเเม่อีกเเล้วค่ะ
การทะเลาะครั้งนี้เกิดจากที่ว่าเราไลน์ไปหาเเม่ตอนเเม่ทำงานอยู่ค่ะ บอกว่าฝากจ่ายค่าของหน่อยเพราะตังเราก็อยู่ทีาเเม่ส่วนนึงด้วยค่ะ ท่านก็อ่านอย่างเดียว เราก็เอ๊ะๆใจบ้างเเหละเพราะปกติจะตอบมาบ้าง ส่งสติกเกอร์บ้าง เเต่ก็ปล่อยค่ะ พอเเม่กลับมาถึงบ้านประโยชน์เเรกเลยที่เห็นหน้าเราคือ"ไลน์ไปยังกะกูจะไม่กลับบ้านเเหละ" เราก็เลยตอบไปว่า"ไลน์ไปประโยคเดียวเองไม่ต้องตอบก็ได้" ท่านก้ต่อ"ก็รู้เวลา ว่ากูยุ่งอยู่ จะไลน์มาทำไม" เขาจะพูดประมาณเสียงตะคอกดังๆค่ะ เราจะตอบเสียงราบๆเพราะไม่อยากทะเลาะมาก พยายามใจเย็นสุดๆเพราะเกิดเหตุเเบบนี้หลายครั้ง เราไม่อยากให้ในบ้านมันอึดอัด ก็พูดต่อปากต่อคำกันเเบบนี้จนเข้าในบ้าน เราก็พูดในเชิงความคิดของเราว่า ทำไมต้องด่าขนาดนี้ เเต่อ่านไลน์ก็ได้ เราเเค่อยากบอกให้รับรู้เฉยๆ ไม่จำเป็นต้องตะคอกต้องบ่น เเล้วท่านก็เดินออกไปเก็บผ้า เราได้ยินประโยคนึงจากท่านว่า"เป็น
อยากรู้ว่าจากที่ทุกคนอ่านใครผิดใครถูกบ้างคะ ถ้าหนูผิดตรงไหนบอกมาตรงๆได้เลย เเล้วหนูควรรับมือกับสถานการณ์เเบบนี้ยังไง หนูทำถูกรึป่าว หนูรู้ตัวว่าหนูผิดที่พูดเเรงใส่เเม่ เเต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นหนูจัดการกับมันไม่ได้ หนูอยากได้คำเเนะนำมากๆ ไม่อยากให้มันเกิดเเล้วค่ะ