เเม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนชอบ เปรียบเทัยบ โมโหง่าย เราเลี่ยงมาตลอดเเต่มันไม่ไหวจริงๆ
ช่วงมัธยมต้น ปิดเทอมปลายภาคเเม่บอกว่า ปิดเทอมนี้ไปหัดขับรถกับว่ายน้ำนะ ลูกคนอื่นก็เป็นกันหมดละ เหลือเเค่ลูกกูเเม่ก็บอกอีกว่า เคยเห็นในหนังฝรั่งไหมเด็กน้อยที่เขาเเสดงขับรถเก๊งเก่ง
เเล้วก็บอกให้เราไปหัดขับรถกับท่านวันพรุ่งนี้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่ามันน่าจะไม่ยาก พอมาลองหัดขับมันก็นุกดี ใส่เกียร์ ถอยหลัง เดินหน้า เเต่พอไปมาเรื่อยๆเราชอบจำสลับกันระหว่าง คลัช เบรค คันเร่ง พอ มันเริ่มหลงกันเรื่อยๆ
จากพูดดีๆเเม่ก็เริ่มขึ้นเสียง พอเราถอยหลังไม่ตรงล็อกที่เเม่บอก ก็เริ่มด่า เริ่มว่า เราก็กดดัน พอเบรคหัวทิ่ม ท่านก็บอกโอ้ยรถกูจะพังเพราะ มันยากตรงไหนเเค่ เกียร์กระปุก กับ คลัช คันเร่ง เบรค เเค่นี้ก็ยังจำสลับกัน ไม่ไหวเลย มันไม่ได้ยากเลย
วันต่อมา เราลืมใส่เกียร์ว่าง ออกตัวเเล้วพุ่งบ้าง เหมือนเดิม ทั้งอยู่ด้วยรถด้วยกันเเต่ชอบตะคอกใส่ ขึ้นเสียง ด่าเรา มันเฟลนะที่เราเต็มที่แล้วอยากให้ท่านพูดดีๆไม่ใช่ตะคอกใส่กันเเบบนี้ มันเสียงดัง มันกดดัน หงุดหงิด เสียกำลังใจอยู่นะ เราก็ดูคลิปสอนจากยูทูบตลอดให้เข้าใจมากขึ้นไม่อยากให้โดนด่าอีก พอเข้าวันที่3 ท่านลงไปนอกรถ ค่อยพูดกำกับเรา อย่าให้เราเหยียบไม้ที่ท่านปักไว้ เเล้วให้ถอยหลังเข้า เราทำหลายครั้งมากๆ มันสับสนตอนหันพวงมาลัยซ้ายเเล้วไปขวาขวาไปซ้าย กลัวท่านจะโมโห อากาศก็ร้อน
พอท่านขึ้นมา ก็เริ่มว่าสารพัด บอกให้ดูพวงมาลัยดีเเค่ถอยหลังเข้าตรอก ซ้ายขวายังไม่รู้หรอ ตอนกูขับกูขับครั้งเเรกกูเข้าในตลาดเลยนะ เเค่ถอยหลัง มันยากตรงไหน ก็ดูกระจกหลังดีๆรถกูจะพังเพราะนิเเหละเเบบนี้ขึ้นถนนใหญ่ไม่ได้หรอก ตอนนั้นรู้สึกโมโหจนน้ำตาไหล ที่ผ่านมาเงียบมาตลอดไม่อยากทะเลาะเราเลยพูดไปว่า ทำไมต้องตะโกนตะคอกใส่ด้วย นั่งอยู่ในรถด้วยกันคนมันได้ยินอยู่เเล้ว บอกดีๆไม่ได้หรอทำไมต้องด่า ด่าเเล้วมันช่วยอะไร มีเเต่ทำให้ไม่อยากขับมากกว่า เดิม ไม่มีหรอกกำลังใจ ท่านก็บอกว่าไม่อดทนไง เเล้วก็บอกให้เราสลับที่นั่ง ท่านจะขับกลับบ้านวันต่อมาท่านเอาไปเล่าให้คนเเถวบ้านฟังว่าเเบบนั้นเเบบนี้ สอนลูกขับรถ บอกอย่าบังคับๆๆ เออดีเเม่เเค่อยากให้มันได้ดี ไม่อยากได้ก็ต้องทำ เเค่นี้มันก็ทำไม่ได้ ไม่มีความอดทนเลย ร้องไห้ฟูมฟายบอกไม่อยากขับ บลาๆ กับบอกพี่ชายพี่สาวเรา เราได้ยินเเต่ก็ไม่พูดอะไรเพราะรู้ว่ามันต้องเป็นอย่างงี้...
เเม่ด่าเพราะอยากให้ลูกได้ดีจริงๆหรอ?
ช่วงมัธยมต้น ปิดเทอมปลายภาคเเม่บอกว่า ปิดเทอมนี้ไปหัดขับรถกับว่ายน้ำนะ ลูกคนอื่นก็เป็นกันหมดละ เหลือเเค่ลูกกูเเม่ก็บอกอีกว่า เคยเห็นในหนังฝรั่งไหมเด็กน้อยที่เขาเเสดงขับรถเก๊งเก่ง
เเล้วก็บอกให้เราไปหัดขับรถกับท่านวันพรุ่งนี้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะคิดว่ามันน่าจะไม่ยาก พอมาลองหัดขับมันก็นุกดี ใส่เกียร์ ถอยหลัง เดินหน้า เเต่พอไปมาเรื่อยๆเราชอบจำสลับกันระหว่าง คลัช เบรค คันเร่ง พอ มันเริ่มหลงกันเรื่อยๆ
จากพูดดีๆเเม่ก็เริ่มขึ้นเสียง พอเราถอยหลังไม่ตรงล็อกที่เเม่บอก ก็เริ่มด่า เริ่มว่า เราก็กดดัน พอเบรคหัวทิ่ม ท่านก็บอกโอ้ยรถกูจะพังเพราะ มันยากตรงไหนเเค่ เกียร์กระปุก กับ คลัช คันเร่ง เบรค เเค่นี้ก็ยังจำสลับกัน ไม่ไหวเลย มันไม่ได้ยากเลย
วันต่อมา เราลืมใส่เกียร์ว่าง ออกตัวเเล้วพุ่งบ้าง เหมือนเดิม ทั้งอยู่ด้วยรถด้วยกันเเต่ชอบตะคอกใส่ ขึ้นเสียง ด่าเรา มันเฟลนะที่เราเต็มที่แล้วอยากให้ท่านพูดดีๆไม่ใช่ตะคอกใส่กันเเบบนี้ มันเสียงดัง มันกดดัน หงุดหงิด เสียกำลังใจอยู่นะ เราก็ดูคลิปสอนจากยูทูบตลอดให้เข้าใจมากขึ้นไม่อยากให้โดนด่าอีก พอเข้าวันที่3 ท่านลงไปนอกรถ ค่อยพูดกำกับเรา อย่าให้เราเหยียบไม้ที่ท่านปักไว้ เเล้วให้ถอยหลังเข้า เราทำหลายครั้งมากๆ มันสับสนตอนหันพวงมาลัยซ้ายเเล้วไปขวาขวาไปซ้าย กลัวท่านจะโมโห อากาศก็ร้อน
พอท่านขึ้นมา ก็เริ่มว่าสารพัด บอกให้ดูพวงมาลัยดีเเค่ถอยหลังเข้าตรอก ซ้ายขวายังไม่รู้หรอ ตอนกูขับกูขับครั้งเเรกกูเข้าในตลาดเลยนะ เเค่ถอยหลัง มันยากตรงไหน ก็ดูกระจกหลังดีๆรถกูจะพังเพราะนิเเหละเเบบนี้ขึ้นถนนใหญ่ไม่ได้หรอก ตอนนั้นรู้สึกโมโหจนน้ำตาไหล ที่ผ่านมาเงียบมาตลอดไม่อยากทะเลาะเราเลยพูดไปว่า ทำไมต้องตะโกนตะคอกใส่ด้วย นั่งอยู่ในรถด้วยกันคนมันได้ยินอยู่เเล้ว บอกดีๆไม่ได้หรอทำไมต้องด่า ด่าเเล้วมันช่วยอะไร มีเเต่ทำให้ไม่อยากขับมากกว่า เดิม ไม่มีหรอกกำลังใจ ท่านก็บอกว่าไม่อดทนไง เเล้วก็บอกให้เราสลับที่นั่ง ท่านจะขับกลับบ้านวันต่อมาท่านเอาไปเล่าให้คนเเถวบ้านฟังว่าเเบบนั้นเเบบนี้ สอนลูกขับรถ บอกอย่าบังคับๆๆ เออดีเเม่เเค่อยากให้มันได้ดี ไม่อยากได้ก็ต้องทำ เเค่นี้มันก็ทำไม่ได้ ไม่มีความอดทนเลย ร้องไห้ฟูมฟายบอกไม่อยากขับ บลาๆ กับบอกพี่ชายพี่สาวเรา เราได้ยินเเต่ก็ไม่พูดอะไรเพราะรู้ว่ามันต้องเป็นอย่างงี้...