สวัสดีค่ะ เราเป็นพี่คนโตค่ะ มีน้องอีกหลายคน ครอบครัวก็ลำบากบ้างตามช่วงเวลา เเต่ก็ผ่านกันมาได้ค่ะ เราเรียนจบ ทำงาน มีเงินเดือนพอประมาณ ผันมาเป็นรายได้หลักของครอบครัว ค่าใช้จ่ายต่างๆ ส่งน้องเรียนต่อ ฯลฯ ส่วนใหญ่เราเป็นคนดูเเลทั้งหมด รายได้พ่อเเม่ไม่เเน่นอนตามเศรษฐกิจ ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง  หนักมากๆจนเรารู้สึกว่าเราไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองเลย พะวงเกี่ยวกับทุกอย่างที่เราต้องรับผิดชอบ พ่อเเม่ไม่เคยเรียกร้องนะคะ (เเม่บอกเราเสมอว่า อย่าน้อยใจที่พ่อกับเเม่ไม่มีต้นทุนให้เหมือนครอบครัวอื่นๆ)  บางครั้งเราทำงานหนักมากๆ เราเหนื่อย เราหาความสุขไม่เจอในเเต่ละวัน บางครั้งที่เราหมุนเงินไม่ทัน กลับกลายเป็นเรารู้สึกผิดลึกๆในใจ ที่ช่วยไม่ได้🥺