เรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อแม่เรามีฐานะพออยู่พอกินไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย ผมเป็นพี่คนโตกับมีน้องชายอยู่ 1 คน ตอนนี้ผมเรียนเข้ามหาลัยเเล้วอีกปีก็จะจบละ
พ่อเเม่ก็ส่งเสียให้เรียน เพิ่งรู้ทีหลังว่าเป็นหนี้เเล้วโดยไม่ได้บอกผม ส่วนน้องผมใกล้เรียนจบ ม ปลาย ละ น้องผมเป็นคนขยันสามารถทำงานหาเงินเองใช้ได้
ส่วนตัวผมนิเเย่หน่อยไม่ได้ทำงานหาเงินเองใช้เลย บางทีก็รู้สึกละอายตัวเอง แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาเลยหรือไม่ขวนขวายละมั้ง สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้คือไม่ว่าผมขอเงินจากพ่อเเม่ครั้งหนึ่ง พ่อเเม่ไม่เคยขัดกับผมเลย เเต่ถ้าหากเป็นน้องขอบ้างพ่อเเม่ก็จะขัดหน่อย บอกว่าอีกวันสองวัน ส่วนตัวเราเป็นพี่ก็รู้สึกละอาย รู้สึกไม่ดีเเล้ว ไม่อยากให้น้องมันคิดว่าพ่อเเม่รักลูกไม่เท่ากัน ก็รู้สึกลำบากใจมาก อีกอย่างน้องผมก็จะเข้ามหาลัยเเล้ว กลัวว่าเเม่จะไม่ยอมส่งเสียให้น้อง สิ่งที่ผมทำได้คืออยากเรียนให้จบเร็วๆ หาเงินส่งเสียให้น้องเรียน ไม่อยากให้น้องต้องลำบากใจเเบบนี้ อีกอย่างเราก็เข้าใจเเม่ว่าไม่มี ก็อยากคุยกับเเม่เหมือนกันว่าอยากให้ให้อะไรเท่าๆ กัน ตอนนี้ผมทำได้เเค่ประหยัด พยายามหาเงินเอง เเละคุยกับน้องไม่ให้คิดมาก เเละอย่าไปถือโทดโกรธเเม่ ต้นเหตุที่สำคัญคือผมเเละผมจะไม่ทิ้งน้องเเน่นอน