ทำไมการใช้ชีวิตให้ผ่านไปในเเต่ละวันมันยากจังเลยคะ ยิ่งเราโตก็ยิ่งใช้ชีวิตยากมากขึ้นทุกวัน
เราไม่สามารถรู้เลยว่าในเเต่ละวันเราจะต้องเจอกับอะไรบ้าง วันนี้เราอาจจะเจอเรื่องที่ดีใช้ชีวิตได้ดีพรุ่งนี้เราอาจจะเจอเรื่องไม่ดี วันนี้เราอาจจะเจอคนที่ใจดีกับเราพรุ่งนี้อาจจะเจอคนที่ใจร้ายกับเรา ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้หมดเลยจริงๆค่ะ เราก็เเค่ใช้ชีวิตให้ผ่านๆไปในเเต่ละวันเเค่นั้นเอง พยายามรับมือกับสิ่งรอบข้างที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดี บางทีเราก็สงสัยว่าเราอยู๋บนโลกนี้ไปเพื่อ? ทุกวันนี้ที่เราพยายามทำมันให้ผ่านไปในเเต่ละวันเหนื่อยกับมันอยู่ทุกๆวันเพราะมันคือหน้าที่ของเราไงล่ะ เเต่เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำอยยู่ตอนนี้มันคือสิ่งที่เราต้องการทำมนจริงหรือเปล่า เราสับสนกับความคิดที่อยู่ในหัวตลอดเลยอ่ะ บางทีก็กลัว กลัวความคดตัวเอง กลัวกับสิ่งรอบข้าง กลัวการที่จะอยู่บนโลกนี้ กลัวทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นหรือยังไม่เกิดขึ้น กังวลตลอกเวลาว่าวันนี้จะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง เพราะเราอยากมีอนาคตที่ดีไงเราถึงยังอยู่บนโลกนี้ เราเเพลนอนาคตตัวเองไว้เยอะมากๆเลยอ่ะ เเต่เราไม่รู้เลยว่าทุกวันนี้เรายังเดินไปตามเส้นทางที่เราเเพลนไว้อยู่หรือเปล่า มันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรเลยเราพึ่งจะิายุเเค่นี้เองอ่ะทำไมต้องเเบกรับอะไรไว้เยอะเเยะมากมาย เราถามตัวเองตลอดเลยว่าจะใช้ชีวิตบนโลกนี้ได้ยังไงถ้าเรายังอ่อนต่อโลกขนาดนี้ ชีวิตเรายังต้องเจออะไรอีกตั้งมากมายเลยเเค่นี้มันยังเหนื่อยขนาดนี้ เเล้วต่อไปถ้ามันยากเเละหนักกว่านี้เราจะผ่านไปได้ยังไงกันถ้าเเค่นี้เรายังบ่นว่าเหนื่อย เราเเค่อยากมีความสุขเเบบจริงๆโดยที่เราไม่ได้หรอกตัวเองว่า ตอนนี้เรามีความสุขนะ เเฮปปี้กับชีวิตนะ  เราเเค่อยากเป็นตัวเองเป็นตัวเราในเวิร์ชั่นที่ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อคนอื่น เป็นตัวเองในเเบบที่อยาากเป็นเเละเป็นคนที่มีความสุขเเค่นั้นเอง