เวลาต้องห่างจากคนที่โตมาด้วยกัน มันทรมาณเนอะ

เรามีพี่สองคนค่ะ ตอนนี้พี่ก็ไปเรียนที่อื่นหมดแล้ว เมื่อก่อนอยู่เรียนโรงเรียนเดียวกัน ไปด้วยกัน กลับก็กลับพร้อมกัน
นอนก็นอนด้วยกัน ผ่านร้อนผ่านหนาว อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ผูกผันเพราะสายเลือด
   ที่จริงตอนพี่เรียนที่อื่นใหม่ๆ ก็ไม่ได้อะไรหรอก หลังๆมันก็เริ่มเหงามากขึ้น
ความทรงจำเก่าๆตอกย้ำ บวกกับเจออะไรแย่ๆ หรือเวลารู้สึกไม่เหลือใครเลย มันคงจะดีถ้ามีพวกเค้าอยู่ข้างๆ
อะไรใหม่ๆที่เราเจอ เรื่องที่เลวร้าย เรื่องราวลำบาก มันไม่คนที่ทำให้เรารู้สึกอุ่นใจอยู่ข้างๆอ่ะ มันทรมาณ เราไม่ไหวแล้วอ่ะ
การเปลี่ยนแปลงไรแบบนี้เราเกลียดจัง จะผ่านมันไปยังไงดี ใครเคยเหมือนกันบ้าง

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่