เมื่อใช้อีโก้มากๆเราจะหลงไหมฮะ มีโทรศัพท์เครื่องนึงเราไปยึดเป็นอัตตวาทุปาทานว่ากดแล้วแป้นพิมพ์ชอบเลื่อนไปกดโดนตัวอักษรข้างๆ

การพูดแต่เรื่องดีๆของคนอื่น และพูดแต่เรื่องไม่ดีของตน นั้นเป็นมรรคไหมฮะ หรือสมุทัยฮะ



https://www.facebook.com/share/v/15qCQetQd8/

ความเป็นอริยะนั้นปกป้อง

ความเป็นอริยะในตัวเองแบบสมมติอยู่แล้วไหมฮะ

ถ้ายังรู้สึกว่าใครแม้แต่เราเป็นอริยะนั้น

ก็ยังไม่พ้นสักกายทิฐิกับมานะไหมฮะ

เพราะว่ายังมีความยึดความเป็นไม่เป็นฮะ

สมมติว่า

เราไม่สามารถรู้แจ้งในอรรถบัญญัติของภาษาแต่เราบอกว่าเราเข้าใจปรมัตถ์

แสดงว่าเราไปเพ่งว่างในภาษาจนเราคิดว่าเราเข้าใจปรมัตถ์

แต่เราปฏิฆะ

มีวิภวตัณหาในภพของภาษาไหมฮะ

เช่น หนีไปรู้ว่างแทนเพื่อดูดอาสวะโลกียะฮะ

ไม่แน่ใจฮะ

เราเดามั่วว่า นิพพานเชิงปัจเจกคือความสมบูรณ์แบบเฉพาะตน


แต่ว่าเกิดจากปัจจัยที่มารวมเช่นสัมมัตนิยาม

เลยมีกำลัง

และก็มักจะเข้าใจว่าคือ
ความรวมตัวของจิตที่มีกำลัง

แล้วถ้าเราลองเลิกเพ่งจิตให้มีกำลัง

แต่เราลองเอาล้อจักรยานออกบ้างล่ะฮะ


จะเป็นยังไงกันฮะ


ก่อนจะไปเพ่งสุญญตาธาตุในความดี

เรายังต้องเลิกละความชั่วให้หมดกำลังก่อนไหมฮะ

พอชนะตนได้ ก็เป็นพระโสดาบันไหมฮะ  

พอชนะโลกได้อีกก็เป็นพระสกิทาคามีเลยไหมฮะ


พอพ้นโลก แต่ไม่พ้นธรรมเลยเป็นพระอนาคามีไหมฮะ


แต่พอพ้นทั้งธรรมโลกตนก็เป็นพระอรหันต์ไหมฮะ

แต่อีโก้เรื่องชั่วนั้นเราน่าจะแค่ให้เราทำผัสสะเพื่อออกจากผัสสะ ไม่ใช่ให้ยึดผัสสะว่าเป็นเราแล้วทำผัสสะ

ไปตามสมมติว่าเรานั้นควรจะทำแบบนั้น

เท่ากับว่าเราสร้างภพให้ตัวเองไหมฮะ  คือภพนั้นคือเราต้องรับเพราะกิเลสอวิชชายังมีเลยหนีไม่พ้นไหมฮะ กลับมาที่เดิมเพราะอวิชชาจะยังภพแบบนั้นนี่จึงอธิบายกฎแห่งกรรมได้แบบนี้ไหมฮะ  ที่พระอรหันต์ยังรับกรรมคือสมมตินั้นรับกรรมไหมฮะ  

เช่น ร่างกายขันธ์สมมติรับกรรม แต่ว่า นิพพานพ้นจากกรรม แต่อัตตาที่คนไปอุปาทานเชื่อมกันในตัวบุคคลเลยทำให้เราไม่สามารถแยกกรรมในเชิงปัจเจกออกจากกรรมในเชิงภววิสัยได้ไหมฮะ

้เช่น คุณงามความดียังมีอยู่แบบภววิสัย

เราจึงไม่ควรทำกรรมชั่วแม้แต่นิดเดียว แม้จะเจตนาทดลองทำเพื่อเข้าใจตัวเองก็ตามฮะ

อย่างกรณีองคุลีมาลนั้นใช่แบบนี้ไหมฮะ ทำเพราะไม่เจตนาแต่มีเหตุคือประมาทว่า

จะได้วิชาขั้นสูงถ้าเกิดได้ทำผิดศีลตามที่สมมตินั้นบอกไปแบบนั้นฮะ

บางทีการถูกหลอกให้ใช้อีโก้เพื่อทำความดี เลยไม่เกิดความดีแบบปัจเจกมากๆฮะ  คิดว่าปัจจัตตังกับปัจเจกต่างกันไหมฮะ

ว่าแต่ไม่กลัวเสียชีวิตนี่พระโสดาบันเลยไหมฮะ หรือว่าแค่ปัจจัยนึงฮะ

ทำอย่างไรจึงจะชดใช้กรรมหมดจนไม่ต้องกังวลอีกฮะ

พระอรหันต์ถ้ารับกรรมแล้วจะหมดเมื่อไรฮะ

ขนาดพระโมคคัลนะในพระไตรปิฎกเอง

ก็ยังโดนรับกรรมทั้งๆที่นานมาแล้วฮะ

หรือว่าจริงๆแล้วเราไม่ต้องกลัวฌานหรอกฮะ  แค่เราทำไปเราได้เสพอารมณ์ฌานเราก็จะอยากหนีจากกามเอง

เป็นการเบี่ยงเบน  ยิ่งเล่นกีฬาด้วยฌานด้วยจะดีหรือเปล่าฮะ

ใช้ชีวิตได้productive คือสัมมาวายามะไหมฮะ