เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับจขกทนะคะ อยากแบ่งปัน เจอใครก็อยากเล่า ไม่ว่าวงสนทนาที่ไหน ก็จะนำเรื่องนี้ไปเล่าตลอด 
 ตลอดชีวิตที่ผ่านมาก็ไม่เคยเจอผีมาก่อน แต่ไม่อยากเจอนะ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 18 ปีก่อน บ้านจขกท อยู่ทางภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย ปกติแล้วจขกทจะตื่นเช้าตอนตีสี่มาอ่านหนังสือ เพราะอยากสอบรับราชการตำแหน่งหนึ่งที่ต้องอ่านหนังสือเยอะมาก ใช้เวลาเป็นปีกว่าจะสอบได้ ตื่นตีสี่มาอ่านหนังสือทุกวัน ที่บ้านจะมีอาชีพค้าขาย ซึ่งพ่อกับแม่ พี่และน้องซึ่งตอนนั้นเรียนจบกันหมดแล้ว จะตื่นพร้อมพ่อกับแม่ไปขายของที่ตลาดตั้งแต่ตีสองทุกวัน ส่วนตัวจขกทได้อภิสิทธิ์กว่าพี่น้อง อ้างว่าต้องอ่านหนังสือสอบ เลยตื่นมาอ่านหนังสือแบบไม่ต้องไม่ช่วยพ่อกับแม่ที่ตลาดตอนเช้า ความจริงจขกทก็มีอาชีพอยู่แล้วเป็นข้าราชการประจำอยู่ที่อำเภอที่บ้าน แต่ก็อยากสอบได้ในตำแหน่งที่สูงขึ้น เงินเดือนเพิ่มมากขึ้น  พ่อกับแม่ก็สนับสนุนให้อ่านหนังสืออยู่บ้านในช่วงวันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดต่างๆ 
หลังจากสอบเสร็จ เป็นช่วงรอผลสอบ แต่จขกทก็ยังคงตื่นเช้าตั้งแต่ตีสี่อยู่เหมือนเดิม จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุดไม่ได้ไปทำงาน ตื่นมาก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยว่าจะออกไปตลาดช่วยพ่อกับแม่ขายของเหมือนพี่น้อง แต่คนอื่นก็ออกจากบ้านไปตั้งแต่ตีสองแล้ว จขกทออกจากบ้านตอนตีสี่ ช่วงนั้นเป็นฤดูหนาว อากาศหนาวมากก ออกจากตัวบ้าน แล้วเข็นรถจักรยานยนต์ออกไปนอกรั้วบ้าน บ้านจขกทมีเนื้อที่ประมาณไร่เศษ มีบริเวณบ้าน มีหมาหลายตัว ตอนที่ เข็นรถมอไซด์ออกจากรั้วบ้าน ได้หันซ้ายหันขวา มองออกไปตามถนน ไม่มีรถ ไม่มีคน ซึ่งบ้านจขกทเป็นอำเภอในชนบท บ้านแต่ละหลังจะไม่ปลูกกันหนาแน่น หลังจากเข็นรถมอไซด์ออกจากรั้วบ้าน จอดรถไว้ริมปากทางเข้าบ้านตรงประตูรั้ว แล้วไล่หมาเข้าบ้าน พร้อมกับปิดประตูรั้ว พอปิดประตูรั้วเสร็จ มีหมาของจขกทตัวนึง ปกติเป็นหมาที่ลุกลี้ลุกลนตลอด ไม่เคยอยู่นิ่ง แต่ครั้งนี้มันนั่งนิ่ง แล้วมองออกมานอกรั้วบ้าน เหมือนมองตามอะไรสักอย่าง จขกทเรียกชื่อหมา แต่หมาไม่สนใจ จขกทเลยหันไปมองตามที่หมามอง เมื่อหันไปมอง 
ตอนนั้นตกใจแทบสิ้นสติ ใจหายวาบ เหมือนหัวใจหล่นตุ๊บลงมากระแทกสบักหลัง เพราะเจอผู้หญิงคนนึงกำลังเดินอยู่ด้านหลังจขกท ห่างประมาณสองเมตร ผู้หญิงคนนั้นใส่เสื้อแขนกระบอกยาวถึงข้อมือสีดำ ผ้าถุงยาวถึงข้อเท้าสีดำ แล้วมีผ้าคลุมหัวสีดำคลุมหัวอีกที ตัวผอมๆ เดินตัวตรงๆ ความสูงพอประมาณน่าจะ 160 เซนติเมตรได้ ช่วงที่จขกทหันไปครั้งแรก ผู้หญิงคนนั้นเดินเลยไปนิดนึงแล้ว จึงไม่เห็นหน้า ด้วยความตกใจว่า ป้าชุดดำคนนี้เดินมาตอนไหน เพราะตอนแรกยังไม่เห็นใครอยู่ตรงถนนเลย แล้วบ้านจขกทมีรั้วกำแพงค่อนข้างกว้าง และยาว ไม่มีบ้านฝั่งตรงข้าม ใกล้บ้านถึงแม้จะมีบ้านคนอาศัยแต่ก็ค่อนข้างไกลกว่าจะเดินผ่านมาถึงบริเวณหน้าบ้านของจขกท ที่จขกทตกใจเพราะ อยู่ๆป้าก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แถมยังใส่ชุดดำทั้งตัว คลุมผมดำอีก 
ยืนตกใจได้สักพัก ป้าก็ค่อยๆเดินไปตามถนน แล้วก็เริ่มคิดว่า คงเป็นคนแก่จะไปตลาด แต่นึกอีกที จะไปตลาดป้าก็ไม่เห็นถืออะไรในมือ ตะกร้าไรก็ไม่มี ก็พยายามมองโลกในแง่ดี ว่าป้าชุดดำจะไปตลาดแน่เลย ตอนตีสี่จะเดินไปไหนได้ ต้องไปตลาดอยู่แล้ว จขกทเลยควบมอไซด์ สตาร์ทรถขับมุ่งหน้าไปทางเดียวกับที่ป้าชุดดำเดินไป เพราะเป็นทางที่ไปตลาด พอใกล้จะถึงป้า นึกในใจจะถามป้าว่าจะไปตลาดรึเปล่า ป้าจะไปด้วยกันมั้ย เมื่อรถมอไซด์มาถึงป้า กำลังอ้าปากถาม แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากออกไป ป้าค่อยๆหันหน้ามาช้าๆ 
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจที่สุดในชีวิต ตอนนั้นจขกทกลัวมากกกกกก เพราะใบหน้าที่ป้าหันมาช้าๆนั้น มีสีขาว ขาวแบบขาวมากๆ ขาวแบบกระดาษเอสี่ดับเบิ้ลเอ ขาวโอโม่ จขกทตกใจกลัวสุดขีด หัวใจเกือบวาย ด้วยความตกใจ ได้บิดคันเร่งมอไซด์ไปจนสุดแรง ปกติจขกทจะขับไม่เกินสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่ครั้งนี้ขับเร็วมากกก คิดในใจนิดนึงว่าถ้าไปชนกำแพงบ้านใครจะเป็นยังไง แต่สุดท้ายก็ขับมาจนถึงตลาด เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้แม่กับพี่สาวฟัง ทุกคนถามว่า สรุปเป็นผีหรือคน ซึ่งจขกทก็ตอบไม่ได้ว่าสิ่งที่เห็นคือคนหรือผี  แต่ช่วงนั้นมีคนบอกว่าต้องทำบุญเยอะ เพราะจะทำให้สอบได้ เลยทำบุญมาตลอด ใส่บาตรบ่อยมาก หรือจะเป็นสิ่งลี้ลับมาขอส่วนบุญ 
เล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนบอกว่าป้าชุดดำทาแป้งดินสอพอง ส่วนที่คลุมหัวเพราะป้าหนาวแน่ๆ แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ติดตาและจำได้ขึ้นใจมาจนทุกวันนี้