though หรือ tho ที่มาต่อท้ายประโยคจะใช้เวลาที่เราต้องการพูดสิ่งที่สวนทางกับความจริงที่เกิด สวนทางความคิดเห็นคนส่วนมาก (อาจจะไม่ถึงกับสวนทางเสมอไป แค่มันไม่ไปด้วยกันแค่นั้น)

ภาษาอังกฤษนิยาม thought/tho ว่า "despite this" (ถึงอย่างงั้นก็เถอะ) หรือ "however" (อย่างไรก็ตาม)
แต่เวลาแปลไทยก็แปลง่าย ๆ ว่า "แต่.....นะ"

เช่น
A: It's good.
B: It's good.
C: It can be better, though. (แต่มันดีได้กว่านี้นะ)

A: I am hungry.
B: But you just ate, though. (แต่เธอเพิ่งกินไปนะ)

Yes, I got paid yesterday. I'm still broke, though. (แต่ฉันก็ยังจนอยู่นะ)

แต่บางทีมันก็ใช้โดยไม่มีความหมายอะไรหรอก แค่ฟังดูจริงจังมากขึ้น อาจจะแปลว่า "....เนี่ย"
เช่น
- Why are we fighting each other, tho? (แล้วเรามาตีกันทำไมเนี่ย)
- We need to love each other more, tho. (ต้องรักกันให้มากขึ้นนะเราเนี่ย)
- Are you with me, tho? (แกอยู่ฝั่งฉันไหมเนี่ย)

อะไรประมาณนี้ครับ และการเขียน 'tho' แบบนี้ไม่ใช่ภาษาวัยรุ่นหรืออะไรนะ มีมาตั้งแต่ Middle English (ภาษาอังกฤษยุคกลาง) แล้วครับ แต่ถ้าอยาก play safe ในงานเขียนก็ใช้ though ไป

"ไม่จำเป็นต้องรู้หมดทุกอย่างในวันนี้ แค่รู้มากขึ้นกว่าเมื่อวานก็พอ"
Stay tuned!
JGC.