EP สุดท้ายของอุทัยธานี
.
วันนี้ป้าๆ ก็ตื่นสบายๆ อากาศเย็นๆ
ทานอาหารเช้าที่รีสอร์ท


อาหารเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มกับ ซื่งเจ้าของรีสอร์ทออกไปซื้อวัตถุดิบแต่เช้า
มีออเดิร์ฟเป็นขนมไทยและกล้วย จัดจานมาสวยงาม ดูพิถีพิถัน
กับข้าวก็ง่ายๆ กระหล่ำปลีผัดน้ำปลา ไข่เจียว ไชโป๊วผัดไข่ แกงหน่อไม้ใส่ไก่ และหมูยอผัดพริกอ่อน ขนมเป็นวุ้นมะพร้าว กับลูกชุบ อร่อยมาก

มีเซอร์ไพรส์วันเกิดป้าด้วย เค้กเล็กๆ จาก 7-11 สวยเชียว

ทานอาหารเสร็จก็ออกเดินทาง
เจ้าของรีสอร์ทแนะนำว่า "ต้นไม้ยักษ์" เป็นที่ที่พลาดไม่ได้ และอยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ท จริงๆ ก็อยู่ไม่ไกลจากตลาดซาวไฮ่ และวัดถ้ำเขาวง แต่ป้าๆ เลือกมาซาวไฮ่ตั้งแต่วันที่ 2 ของการเดินทาง เพราะซาวไฮ่เปิดแค่ เสาร์-อาทิตย์ วันนี้ก็เลยไปดูต้นไม้ยักษ์กัน 


ภาพนี้ถ่ายด้วยโหมดพานอรามาแนวตั้ง อาจดูผิดสัดส่วนไปซักนิด 

จะให้รู้ว่าใหญ่แค่ไหนต้องเอาคนไปโอบ ภาพนี้ใช้โหมดพานอรามาแนวนอน เลยอาจดูผิดสัดส่วนไปหน่อยนะ

ที่ต้นไม้ยักษ์ ยังมีต้นไม้อยู่เยอะ ต้นใหญ่สุดสวยมาก เค้าเคลมว่า 40 คนโอบ มีรูปคนโอบให้ดูด้วย ป้าเคยเจอต้นสมพงที่ อ.เบตง จ.ยะลา เค้าบอกว่า 38 คนโอบ แต่ใหญ่กว่าต้นนี้เกือบ 2 เท่า น่าจะเป็นที่วิธีการโอบแหละป้าว่า แต่ต้นนี้เข้าถึงง่ายกว่าและสวยกว่า 


อันนี้ต้นสมพงที่ อ.เบตง จ.ยะลา หาป้าเจอมั๊ย ป้าสูง 167 น้ำหนักตอนนั้น ก็เยอะอยู่นะ (ความลับทางราชการ ไม่เปิดเผย) 

และป้าก็เพิ่งรู้ว่าไอ้ต้นนี้มันชื่อต้นสมพง ทุกต้น (ที่เบตงเค้าบอกป้าว่าชื่อสมพงเพราะมีคนขอหวยแล้วถูก) เพราะมันคือชื่อต้นไม้ ลองไป search ในเน็ตดูก็พบว่ามี "ต้นสมพง" อยู่ในป่าใหญ่หลายแห่ง (สมพง ไม่มีการันต์) ป้าได้เจอสมพงยักษ์มา 2 ต้นแล้ว
อยากถ่ายให้รู้ว่าใหญ่จริงต้องเอาตัวเข้าไปเทียบ

อันนี้สมพงที่อุทัยธานี เห็นมั๊ย ยะลาใหญ่กว่าเยอะ

นอกจากต้นไม้ยักษ์แล้ว ก็มีต้นไทรยักษ์ ไม่ใหญ่เท่าต้นนี้แต่ก็ใหญ่แหละ วันนี้เป็นวันธรรมดา บรรยากาศเลยเงียบมาก เสียงนกร้องดังเชียว

ต้นนี้เป็นไทรยักษ์ ที่นี่มีต้นไม้ยักษ์หลายต้น

ต้นไม้ยักษ์ ให้ฟังเสียงนกร้อง ธรรมชาติยังสมบูรณ์อยู่มาก

ด้านหน้ามีตลาดชุมชนพอมีของขายบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นสินค้าชุมชนพวกผักผลไม้ 

ไปต่อที่ถนนใต้ดินบ้านนาตาโพ Unseen อีกแห่งหนึ่ง บอกเลยสวยมาก
ที่นี่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เกิดจากน้ำไหลเซาะดินให้ทรุดลงเรื่อยๆ  จนเป็นช่องกว้างใช้เดินทางได้ ดินบริเวณนี้เป็นดินลูกรังซึ่งเป็นดินอ่อนถูกกัดเซาะง่าย ฤดูฝนน้ำไหลผ่านเป็นคลอง ฤดูแล้งเป็นถนนที่ชาวบ้านใช้เดินทาง ความยาวทั้งหมดประมาณ 2 กม. พื้นถนนแน่นรถแล่นได้สบาย แต่แคบ มีที่ให้สวนเป็นระยะ 
.
.
ก่อนถึงถนนมีบ่อขุดดินลูกรัง ถ้าตั้ง GPS จะนำไปที่ทางเข้าของรถขนดินลูกรังซึ่งวิบากมาก (เห็นก็รู้เองว่ารถธรรมดาผ่านไม่ได้) อย่าเชื่อนะ ตรงต่อไปจะเจอสามแยกรูปตัว T เลี้ยวขวา ไปตามทาง ไปจนเจอสามแยกรูปตัว T อีกแยก ตรงนี้จะมีน้ำไหล 


ทางเข้าก็จะลุ้นๆ หน่อย ว่าจะรอดมั๊ย

เข้ามาอีกหน่อย เจอน้ำไหล อ้าว...ข้างหน้าจะเป็นอะไรล่ะเนี่ย ถ้าติดหล่มจะทำไง ที่เปลี่ยวๆ อย่างงี้ ใครจะมาช่วยเรา เพื่อนๆ เริ่มมองหาสัญญาณโทรศัพท์ แล้วก็เห็นว่า สัญญาณอ่อนมาก ตัดสินใจจะไม่ไปต่อ

กำลังกลับรถ เอ้า.....สิบล้อผ่านเข้าไปเฉย
สิบล้อผ่านได้ รถป้า SUV ก็ต้องผ่านได้ ตามค่ะตาม

สิบล้อมาที่บ่อดินลูกรังบ่อนี้ และบ่อเค้าก็ปล่อยน้ำออกมาเพื่อลดฝุ่น ไม่ใช่ทางน้ำไหลแต่อย่างใด
.
จบปัญหาป้าไปต่อ
.
เข้าไปข้างในถนนจะเริ่มสูงขึ้น จนผ่านบ่อดินลูกรัง คราวนี้แหละ ถนนข้างทางแปรสภาพเป็นสูงท่วมหัว และสวยขึ้นเรื่อยๆ เหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่ง ป้าไปวันธรรมดา พื้นที่นี้เลยเป็นของป้า สำรวจกันสนุกเลย





ทางก็จะแคบหน่อย ถ้ามีรถเยอะๆ หรือรถสวนมาน่าจะยุ่งเหมือนกัน


รถป้าเทห์มาก เหมือนพารถไปต่างดาว

ให้ดูมุมสวยๆ ของถนน

สำรวจและถ่ายรูปกันเสร็จแล้ว ก็ไปต่อที่โปรแกรมสุดท้ายของทริป ศูนย์ผ้าทอโบราณลายผาทั่งเพราะเพื่อนรีเควสมาว่าอยากไปหาผ้าไทยใส่เล่น
ไปถึงก็พบน้องที่เป็นผู้นำชุมชน อายุน่าจะซัก 30 กว่าๆ มาดูแล กลุ่มผู้สูงอายุที่ทอผ้าลายโบราณ แทนแม่ซึ่งเพิ่งเสียไป ที่นี่มีสาธิตการทอผ้าด้วยนะ 

ผ้าลายต้นแบบ เป็นผ้าโบราณอายุกว่า 200 ปี เอาไว้แกะลาย

กลุ่มนี้ราคาตั้งแต่ 50,000 ขึ้นไป ผืนซ้ายสุดราคา 200,000 นับ "0" ไม่ผิดค่ะ 

ดูสาธิต และฟังน้องอธิบายแล้วเชื่อเลยว่าทำไมผ้าบางผืนราคาหลักแสน ต้นทุนของผ้านอกจากวัสดุ ยังมีความละเอียดในการทอแบบเส้นต่อเส้น การจะทอลายให้ต่อกันสนิทไม่ใช่เรื่องง่าย และคนทอได้ก็น้อยลงทุกวัน เพราะกว่าจะทอเสร็จผืนนึงบางที 3-4 เดือน คนรุ่นใหม่จึงไม่ค่อยอยากทำ ก็นะ ถ้าพอให้เค้าได้ก็ให้ไปเถอะ ป้าก็เลือกราคาที่ป้าพอสู้ไหวมาผืนหนึ่ง


กลุ่มสตรีชาวบ้านมาทอผ้ากันกว่าจะได้ผืนหนึ่ง 3-4 เดือน

ลายนี้จะทำให้เป๊ะแบบนี้ยากมาก 

ดูลายเค้าไม่ได้ดูบนกี่นะ ต้องดูใต้กี่ ข้างบนเป็นด้านหลังผ้า เอิ่ม...นอกจากทอยากแล้วต้องจินตนาการถึงลายไปด้วย เพราะมองไม่เห็น ถ้าผิดก็ต้องรื้อกันใหม่....น่าจะเป็นเหตุว่าทำไมคนรุ่นใหม่ถึงไม่มารับมรดกตกทอดนี้ มีแต่คนสูงอายุ ซึ่งจะน้อยลงไปทุกวัน
.
จากที่เที่ยวกันจุใจ และกระจายรายได้ให้ชุมชนแล้ว
แก๊งป้าก็มุ่งหน้ากลับ กทม. มาถึงอย่างปลอดภัยตอนค่ำๆ 
ปิดทริปของป้าเพียงเท่านี้
อุทัยธานี เมืองที่คิดว่าไม่มีอะไร แต่จริงๆ แล้ว เที่ยว 4 วันยังไม่ได้เก็บที่สำคัญๆ อีกหลายแห่ง อีกที่ที่ป้าอยากไปคือห้วยขาแข้ง ป่าผืนใหญ่ของอุทัยธานี ไว้โอกาสหน้าคงได้ไปอีกนะ
.
ไว้จะหาเรื่องเที่ยวมาเล่าต่อใหม่ค่ะ
.
ติดตามตอนอื่นๆ ได้ที่ Link 
อุทัยธานี....มีดีกว่าที่คิด EP1: https://ppantip.com/topic/43210815?sc=tCO5iEp
อุทัยธานี....มีดีกว่าที่คิด EP2: https://ppantip.com/topic/43213227?sc=21KwzZO
อุทัยธานี....มีดีกว่าที่คิด EP3: https://ppantip.com/topic/43214309?sc=CasaY5H

หรือติดตามสาระอื่นๆ ได้ที่เพจ "หลากหลาย By Artima" 
https://www.facebook.com/profile.php?id=100064724916964