ต้นฉบับภาษาจีน
山不在高，有仙則名；水不在深，有龍則靈。斯是陋室，惟吾德馨。苔痕上階綠，草色入簾青。談笑有鴻儒，往來無白丁。可以調素琴，閱金經。無絲竹之亂耳，無案牘之勞形。南陽諸葛廬，西蜀子雲亭。孔子云：「何陋之有？」

แปลเป็นความเรียง
ภูผามิว่ากันที่สูง มีเทพยดาจึ่งลือชื่อ ห้วงน้ำมิว่ากันที่ลึก มีมังกรจึ่งว่าขลัง ที่นี่คือกระท่อมอันหยาบ ข้ากลับมีคุณธรรมอบอวล ตะไคร่เคลือบกระไดเขียว พรรณหญ้าจับม่านขจี ผู้ปราศรัยล้วนยอดปราชญ์ ผู้ไปมาไร้ปุถุชน สามารถบรรเลงขิมเกลี้ยงเกลา อ่านคัมภีร์ทอง ไร้พิณพาทย์ระคายหู ไร้ราชการอันเหนื่อยกาย กระท่อมจูกัดเหลียงแห่งลำเอี๋ยง ทับเ/อี้/ยจูหุนแห่งไซรจ๊ก ขงจู๊กล่าวว่า “มีอันใดหยาบฤๅ”

ประวัติและมูลเหตุการประพันธ์โดยสังเขป
เล่าอู๋เสียะ （劉禹錫） (ค.ศ. 772 — ค.ศ. 842) เป็นนักปรัชญาและกวีเอกสมัยราชวงศ์ถัง สอบบัณฑิตหน้าพระที่นั่งได้เป็นจิ้นสือ （進士） และเข้ารับราชการในวังหลวง ภายหลังได้เข้าไปพัวพันการปฏิรูปรัชศกหย่งเจ็ง （永貞革新） จึงโดนลดตำแหน่งไปเป็นผู้ตรวจการอำเภอฮั่วจิว （和州縣刺史） ครั้นนายอำเภอฮั่วจิว （知和州縣） รู้ว่าเล่าอู๋เสียะถูกลดตำแหน่งมา ก็จงใจกลั่นแกล้งให้พักในเรือนเล็กแทนเรือนใหญ่ตามศักดิ์ขุนนาง เล่าอู๋เสียะก็ไม่ได้เดือดร้อนอันใด นายอำเภอเห็นเล่าอู๋เสียะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนก็โกรธ ให้เล่าอู๋เสียะย้ายไปเรือนที่เล็กกว่าเดิม เล่าอู๋เสียะก็ยังคงเป็นสุขอยู่ ครั้งสุดท้ายจึงให้ย้ายไปพักที่กระท่อมซอมซ่อ เล่าอู๋เสียะก็ไม่ได้เป็นทุกข์ และรจนาความเรียงบทนี้ขึ้นมา ทั้งให้คนสลักลงแผ่นดินปักไว้หน้ากระท่อม