มีวัดนึงอยู่ในเมืองหลวง เป็นวัดที่มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อย และเป็นวัดที่ขึ้นชื่อว่าวัดของคนจน ใครไม่มีกำลังจัดงานบุญ งานศพ ทางวัดก็จะไม่ติดอะไร แทบจะลือกันว่าเผาศพฟรีด้วยซ้ำครับ แต่ทว่าวัดนี้เป็นวัดใหญ่ มีงานวัดทีนึงลูกเด็กเล็กแดงมากันหมดจัดงานยิ่งใหญ่เสมอ และจะมีนางสาวฉวี คอยเป็นแม่งานจัดงานไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกิน คอยประสานงานทุกๆเรื่อง นางสาวฉวีเป็นหญิงสาวอายุมากแล้วซึ่งได้เข้ามามีบทบาทในวัดนี้มานาน เนื่องจากหวานใจนางสาวฉวีบวชอยู่และมีตำแหน่งใหญ่ในวัด แถมยังมีโกดังเก็บของใช้ไว้ให้ญาติโยมยืม(แต่คิดเงิน)อีกด้วย แต่หากจะถามหาความเป็นมาหรือการพบเจอกันครั้งแรกของนางสาวฉวีและหนุ่มใหญ่ในผ้าเหลืองนั้น ทั้งสองไม่ได้คบกันมาก่อนที่จะบวช แต่เป็นการพบรักกันในขณะที่นางสาวฉวีไปทำบุญที่วัด และได้ดูแแลเกื้อหนุนกันมาจนถึงปัจจุบันปี 2025 นี้ ทางบ้านของนางสาวฉวีของกินไม่เคยบกพร่องเพราะหวานใจผ้าเหลืองเสิร์ฟให้ตลอด และไม่ทราบว่าในเรื่องของการเงินด้วยหรือไม่ และมีการต่อเติมบ้านให้ครอบครัวนางสวฉวีได้อยู่อย่างสบาย ในส่วนของงานศพงานบุญต่างๆนางสาวฉวีจะเป็นคนคอยจัดการหากว่ามีญาติของตนเองมาติดต่อให้นางสาวฉวีช่วย ซึ่งที่ผ่านมาได้มีงานบุญของครอบครัวหนึ่งที่เป็นญาตินางสาวฉวี นางสาวฉวีก็ออกแรงช่วยประสานงานรวมถึงหวานใจผ้าเหลืองของนาง แต่หารู้ไม่ เสียเงินไปเกินกว่าที่ครอบครัวนั้นได้กำหนดไว้ เนื่องจากนาางสาวฉวีเป็นคนดูแลจัดการอาหารการกิน และอะไรที่ใช้ของวัดต้องจ่ายให้หมดแม้กระทั่งธูปสามดอก แถมยังพูดจาไม่ดีใส่ครอบครัวนั้น และคอยจ้องแต่จะเอาเงินเพิ่มในการจัดงานครั้งนี้ ทำให้ครอบครัวนั้นรู้ว่า เสียรู้เสียแล้ว
วัด = บริษัทอย่างนึง
พระ = ประธานบริษ้ท
ทุกอย่างล้วนเป็นธุรกิจ ไม่มีหรอกจิตศรัทธาจริงๆ
อาตมารักโยมนะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
วัด = บริษัทอย่างนึง
พระ = ประธานบริษ้ท
ทุกอย่างล้วนเป็นธุรกิจ ไม่มีหรอกจิตศรัทธาจริงๆ
อาตมารักโยมนะ