---EP. 6---
----สวัสดีครับทุกคน กลับมาตามสัญญา EP นี้ซับซ้อนหน่อยนะครับ โชคชะตาพาให้เราได้ทดลองอยู่ด้วยกัน-----

ต่อจาก EP.5.1 จากวันนั้นผมยังคงเยี่ยมกอล์ฟ เจอกันผ่านกระจกในทุกสัปดาห์ ความรู้สึก ความรัก ที่มีต่อกันพัฒนาความสัมพันธ์จนเราทั้ง 2 คน เริ่มคิดอนาคตร่วมกัน ในวันที่กอล์ฟได้รับอิสระภาพ ว่าจะทำธุรกิจอะไรร่วมกันดี จาก EP ที่แล้ว 1 ปี 7 เดือน ตอนนี้ เหลือเพียง 9 เดือน ที่กอล์ฟจะออกมา "แต่" จากหัวข้อกระทู้ ใช่ครับ.... ผมได้เข้าไปอยู่กับกอล์ฟข้างในมา 6 เดือน 23 วัน




เรื่องมันเริ่มจาก ภูมิ จำเลยที่ 1 ไปหลอกขายโทรศัพท์ ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันกับคดีที่เราผ่านพ้นมาแล้วใน EP1 แต่ที่น่าแปลกตำรวจยังไม่ส่งฟ้อง จนกระทั่งต้นเดือนมีนาคม 2567 ภูมิโดนจับในคดีมียาเสพติดไว้ในครอบครอง จากที่ผมถามภูมิ คือภูมิไปปาร์ตี้กับเพื่อน กินขนม(ยาอี)-ดมเค แล้วขากลับ โดนด่านตรวจเจอเคในกระเป๋าสะพาย จึงถูกควบคุมตัวไปยังโรงพัก ซึ่งเป็นโรงพักเดียวกับที่ผู้เสียหายแจ้งความเอาไว้ตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว ตำรวจเลยรวดส่งฟ้องเลย ผมอยู่ดีๆความซวยก็มาถึง เช่นเดิมครับ "บัญชีคู่" ผู้เสียหายโอนเงินเข้าบัญชีคู่ ผมตกเป็นจำเลยที่ 2 ภูมิเข้าไปอยู่ในเรือนจำตั้งแต่มีนาคม และผมผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เช้าวันที่ 8 เมษายน 2567 ตำรวจถือหมายจับมาที่บริษัทที่ผมทำงาน แสดงหมายจับ และควบคุมตัวไปโรงพัก ตอนนั้นผมตกใจมากครับ อะไรอีก หมายเก่าหรือเปล่า คิดไปต่างๆนาๆ พอถึงโรงพัก ผมปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา ตำรวจนำส่งศาลในบ่ายวันนั้นเลยครับ เอาล่ะ ผมพยายามยื่นประกันตัว จะเช่าหลักทรัพย์กับนายประกัน ต้องหาคนค้ำ ผมจะหาใครดี เพื่อนก็ไม่กล้ามาค้ำให้ คุณแม่ของผมท่านก็เพิ่งเสียไปด้วยโรคมะเร็งเต้านม ผมเติบโตมากับแม่ ไม่มีญาติคนอื่น เป็นลูกคนเดียว ชีวิตผมโดดเดี่ยว เฝ้ารอคอยกอล์ฟออกมา

และในที่สุด 17:30 น. รถจากเรือนจำมารับที่ศาล ผมถูกฝากขังระหว่างพิจารณาคดี ความรู้สึกอธิบายไม่ได้ครับว่ารู้สึกอะไร แต่ไม่ได้หวาดกลัวเหมือนกับครั้งแรกที่เข้ามา

จาก EP1 ต้องแก้ผ้า ตรวจร่างกาย ตอนนี้ไม่ต้องแล้วนะครับ เรือนจำมีเครื่องแสกน คล้ายกับเครื่องเอกเรย์ที่จะเห็นภายในทุกอย่าง ว่าเรามีสิ่งต้องห้ามภายในร่างกายหรือไม่  เมื่อผ่านกระบวนการนั้นแล้ว ต่อด้วยถ่ายรูปทำประวัติ และถูกส่งตัวไปยังห้องกักโรค แดน 4 เป็นไงล่ะครับ สงกรานในคุก ผมอยู่ห้องกักโรคไม่ได้ลำบากอะไรมากครับ ในระหว่างเกือบ 2 ปีที่เยี่ยมกอล์ฟทุกอาทิตย์  ผมซื้อของฝากคนอื่นๆที่เคยดีกับผมตอนผมถูกฝากขังครั้งแรกไว้หลายคน บางคนได้หน้าที่การงานที่ดี ไม่ย้ายแดน ยังอยู่แดน 4 ก็ส่งมาม่า ขนม นม มาให้กินบนห้องกักโรค แต่กอล์ฟย้ายไปอยู่แดน 5 แล้ว ติดต่อข้ามแดนไม่ได้ครับ

5 วันบนห้องกักโรค เมื่อครบกำหนด ลงมาอยู่หน่วยงานแรกรับ ผมได้เจอกับภูมิ คราวนี้พ่อแม่ภูมิไม่ได้ประกันตัวภูมิออกนะครับ น่าจะเพราะคดียาเสพติดใช้หลักประกันจำนวนสูง บวกกับคดีฉ้อโกงนี้ เท่ากับว่าต้องประกัน 2 คดี ครั้งแรกที่เจอกันกับภูมิ ผมทำหน้าไม่ถูก "พากูซวยอีกแล้ว" ผ่านไป 2-3 วัน ภูมิก็มาคุยกับผม เล่า อธิบายเรื่องราวต่างๆ ผมรับฟังแต่ไม่สุงสิงด้วย ผมก็อยู่กับเพื่อนข้างในที่เคยรู้จัก ใช้ชีวิตเช่นเดิม 6 โมง 30 ตื่นนอน 7 โมงลงห้อง และ 15:30 น. ขึ้นเรือนนอน ผมกับกอล์ฟห่างกันเพียงกำแพงเดียวกั้น แต่เราไม่ได้คุยไม่ได้เจอ จนกระทั่ง 10 พฤษภาคม 2567 ศาลเบิกตัวผมไปยังศาลในนัดคุ้มครองสิทธิ ผมขอให้ศาลตั้งทนายให้ (คดีอาญาทุกคดี เราสามารถขอให้ศาลตั้งทนายขอแรงได้ โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย) หลังจากกลับจากศาลผมก็ต้องไปกักตัวอีก เราจะได้กักตัวกับคนที่ออกศาลด้วยกันในวันนั้น จำนวน 5 วัน

นี่หละครับ จุดเริ่มต้นของความพยายามที่ผมจะได้เจอกอล์ฟ ในคุกไม่มีเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด 5 วันที่กินๆ นอนๆ ผมได้ยินผู้ชายคนนึงคุยกันว่า เขามีคู่คดี ตอนนี้ไปอยู่อีกแดน เพราะว่าล่อกันมา เหมือนกับว่าตัวเองโดนจับแล้วก็ไปล่อซื้อให้เพื่อนโดนจับด้วย เข้ามาแกเลยชกไอ้คนที่ล่อมาจนเลือดออก ทางส่วนควบคุมจึงแยกออกจากกัน เพื่อที่จะไม่ให้เกิดปัญหา ลืมบอกไปครับ ทุกคนที่ไม่ได้ตัดสินจะต้องอยู่แดน 4 ไม่สามารถย้ายไปแดนเด็ดขาดอื่นๆได้ เว้นแต่กรณีพิเศษเป็นเคสๆไป  

ผมนอนคิดอยู่ทั้งคืน ทำยังไงดีผมจะได้ย้ายแดน ผมอยากอยู่กับกอล์ฟ เรื่องคดีผมไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเคยผ่านมาแล้ว สุดท้ายก็คงสู้หลุด เพราะผมไม่ได้เป็นผู้กระทำความผิด แต่บัญชีมีชื่อผมแค่นั้น

และผมก็ตกตะกอนความคิด "เอาว่ะ" ผมกับภูมิเป็นคู่คดีกัน ผมตัดสินใจคุยกับภูมิ ว่า อยากไปหาแฟนแต่ยังไม่ได้ตัดสินยังไงก็ย้ายไม่ได้ จะต่อยภูมิเราก็ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง 555+ คงไม่ได้ แทนที่จะได้ไปกับต้องโดนลงวินัยแล้วภูมิโดนย้าย คงผิดแพลน ผมเลยนัดกับภูมิว่า ตอนลงจากห้องกักโรคให้ภูมิต่อยผม ละก็โวยวายเสียงดังๆ พอหัวหน้าเรียกไปพบ ให้ตอบว่า ผมด่าพ่อแม่ภูมิที่ศาลว่า ลูกพากูซวยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ชี้หน้าพ่อแม่ภูมิที่ศาล ตอนแรกภูมิก็จะไม่ทำให้ ผมก็อ้างสารพัดอย่าง ทำกูซวย กูไม่อยากเห็นหน้าทุกวัน แค่เจอกันวันออกศาลก็เหลือจะทนแล้ว ทำให้กูแค่นี้ไม่ได้หรอ..... และภูมิก็ยอมทำให้ตามที่ตกลงกัน

แน่นอนครับ ผู้ถูกกระทำหัวหน้าต้องเห็นใจ ผมตีบทแตกร้องไห้ ขออนุญาติพบผู้แดน ยกดราม่าทุกหนทางพูดกับผู้แดน ผมกลัวและห่วงความปลอดภัยของตัวเอง อีกอย่างนี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาทำผมซวย อึดอัด ที่ต้องเห็นหน้าภูมิทุกวัน ขอผู้แดน แยกผมกับภูมิได้ไหมครับ บลาๆๆๆๆๆๆๆ

หลังจากที่คุยเสร็จทางผู้แดน 4 ไม่ได้ให้คำตอบอะไรกับผม ผมก็ใช้ชีวิตสิ้นหวังต่อไป ทานข้าวเย็น พอถึงเวลา15:30 น. ขึ้นเรือนนอนตามปกติ แต่แล้ว!!!! เสียงประกาศดังขึ้นในตอน 16:40 ชื่อผมให้เก็บสัมภาระ เพื่อย้ายหน่วยควบคุม ตอนนั้นใจผมเต้นแรงมาก น้ำลายในปากยันลำคอแห้งไปหมด เจ้าหน้าที่เปิดประตูพาผมลงมาให้ไปเก็บของที่ตู้ล็อคเกอร์ และไปหน้าแดน มีเจ้าหน้าที่มารับผมจากหน้าแดน 4 ไปส่งยังแดน 5




ทันทีที่เท้าผมก้าวเข้าไปเหยียบในแดน 5 คุณพระ!!! แดนเด็ดขาดสภาพโทรมมาก ต่างจากแดนแรกรับ แดน 4 เหมือนคนละโลก เวลาขณะนั้นที่ผมไปถึง 17:35 น. ไม่มีคนเพราะนักโทษทุกคนขึ้นเรือนนอนหมดแล้ว ฟิวเหมือนโรงเรียนร้าง หดหู่ แต่ช่างมันเถอะเพราะว่า ผมจะได้เจอกอล์ฟแล้ว ตอนนั้นหลากหลายความรู้สึก ปนกันไปหมด ผมถูกส่งตัวไปยันห้องนอนสำหรับ LGBTQ เป็นสมาชิกใหม่ของห้อง ตามธรรมเนียมหละครับ แนะนำตัว ฝากเนื้อฝากตัว ผมสังเกตไปรอบๆ มันมีอะไรที่แตกต่างจากแดน 4 มากพอสมควร ในตอนแดน 4 นักโทษทุกคนจะได้แจกผ้าห่ม 3 ผืน เอาไปใช้ปู 1 ผืน ห่ม 1 ผืน เป็นหมอน 1 ผืน นี่คือสิ่งที่ผมได้รับมา พอมาแดน 5 เริ่ด!!! มองไปรอบๆเกือบทุกคนมีผ้าปูที่นอน มีปลอกหมอน สามารถอาบน้ำบนห้องได้ กินขนมบนห้อง คืนนั้นทั้งคืนผมยอมรับเลยว่า ผมตื่นตาตื่นใจกับแดนเด็ดขาดนี้ขึ้นมาแล้วเชียว พอทุกคนหลับหมด ผมนอนไม่หลับ ตื่นเต้นอีกไม่กี่ชั่วโมงจะได้เจอกับกอล์ฟ ผู้ชายที่เป็นคนรัก และผมเยี่ยมผ่านกระจกกันทุกอาทิตย์มาราวเกือบ 2 ปีผมเผลอหลับไป ตี 2 กว่าๆ ไม่นานได้ยินเสียงอาบน้ำสะดุ้งตื่น ตอนนั้นเวลาตี 4 ครึ่ง OMG กระเทยตื่นอาบน้ำแต่งหน้า กันเกือบทั้งห้อง พี่กะเทยคนนึงมากระซิบบอกว่า ไปต่อคิวอาบน้ำสิ เดี๋ยวน้ำหมดนะ น้ำมาเป็นเวลา ผมก็ลุกขึ้นไปต่อคิวรออาบน้ำ จนอาบน้ำเสร็จ คุยกับคนนั้นทีคนนี้ที เขาก็มีแป้งตลับ ลิปติก ของใช้ที่แปลกตาเพราะในเรือนจำยากที่จะมีของแบบนี้ ในแดน 4 ทุกคนลงห้อง 7 โมงพร้อมกันหมด แต่แดน 5 ลงหลายรอบมากครับ รอบแรก 6 โมงเช้า ผู้ช่วยงานนอกลงก่อน ผู้ช่วยงานนอกหมายถึง นักโทษที่ได้รับหน้าที่ให้ทำงานในหน่วยงานต่างๆ เช่น หน่วยงานการเงิน หน่วยงานการศึกษา  Etc.

เอาล่ะครับ เวลา 07:00 น. รอบนักโทษทั่วไปลงจากห้อง ใจผมสั่นระรัว บอกไม่ถูก  กอล์ฟก็ยังไม่รู้ว่าผมย้ายมา ตอนผมลงไปสิ่งแรกที่ทำคือ เดินไปต่อแถวร้านค้า ซื้อข้าวสวย กับแกง ระหว่างบันไดลงจากห้องเดินผ่านโรงอาหารที่มีแต่คนนั่งเต็มไปหมดสองข้างทาง เพื่อเดินไปยันร้านค้า ผู้ชายแซวกันฉ่ำ ซึ่งผมก็หน้าตาอยู่ในเกณฑ์ดี ขาว เลเซอร์ไม่มีขนสักเส้น เป็นกระเทยใหม่ที่ย้ายแดนมา จนผมซื้อข้าวกับแกงเสร็จ เดินไปไหว้พระพุทธรูป คล้ายศาลพระภูมิประจำแดน พอไหว้เสร็จ ได้ยินพี่กะเทยคนนึง ตะโกนข้ามสนามบอลไปหน้าโรงงาน ซึ่งกอล์ฟกินข้าวตรงนั้น "ไอ้กอล์ฟ เมียย้ายมาแล้วเนี่ย" และชี้มาที่ผม ........คนมองกันเยอะมากครับ จังหวะที่ผมหันไปตามสายตาของพี่กะเทยนั้น ผมเห็นกอล์ฟ และกอล์ฟก็มองมาที่ผม หน้าตากอล์ฟเหวอมากๆ ทิ้งจานข้าวทิ้งช้อน วิ่งมากอดผม ตอนนั้นผมตัวแข็งไปหมดเลยครับ นี่หละครับทุกคน กอดแรกของผมในรอบ 1 ปี 9 เดือน คนโห่กันเต็มเลย ไอ้กอล์ฟเมียมาแล้ว ไอ้กอล์ฟเมียมาแล้ว.... และประโยคแรกกอล์ฟพูดกับผม "ตัวมาได้ยังไง เค้าคิดถึงตัวมาก รู้ว่าตัวเข้ามาทำอะไรไม่ได้ ส่งอะไรข้ามแดนก็ไม่ได้ ส่งจดหมายก็ไม่ได้ แดน 4 เป็นเขตควบคุมพิเศษที่ยากมากๆ" ผมกอดกับกอล์ฟนานมากเลยครับ หอมแก้ม และจูบกัน กอล์ฟก็จูงมือไปที่หน้าโรงงาน พาผมไปกินข้าวเช้า เข้าแถวเคารพธงชาติด้วยกัน  พอเคารพธงชาติเสร็จกอล์ฟก็ไม่ทำงาน ใช้เวลาอยู่กับผมทั้งวัน นั่งคุยกัน ซื้อขนมมากินด้วยกัน กอล์ฟหาทุกอย่างให้ผมได้ภายในวันเดียวให้ผมมีเหมือนกระเทยคนอื่น ผ้าปูที่นอน หมอน กระจก แป้งตลับ ลิปติก ผมมีความสุขมากครับที่ได้เริ่มใช้ชีวิตกับคนที่ผมเฝ้ารอคอยมานานแสนนาน

วันที่ผมเจอกับกอล์ฟนี้คือวันศุกร์ ใน EP. หน้า ผมจะเล่าให้ฟังนะครับ ว่าวันเสาร์ อาทิตย์ ในแดนเด็ดขาดเขามีการพนันอะไรบ้าง เล่นกันยังไง แล้วคู่รักเขามีอะไรกันที่ไหน มันเป็นสิ่งที่ผมก็ไม่คิดเหมือนกันว่าผมจะไปอยู่จุดนั้น

ความสุขมันมาพร้อมกับความทุกข์เสมอ ฝากติดตาม EP หน้านะครับ ว่าผมกับกอล์ฟเมื่อใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆแล้วเป็นยังไง ลองคอมเม้นท์เดากันได้นะครับ

#ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คาดฝันไว้