สวัสดีครับ

ผมมีความสัมพันธ์กับคนคนนึงมากว่าสามปีแล้วครับ
ถ้ามองกันในเรื่องของพื้นฐานครอบครัว พื้นฐานการศึกษา พื้นฐานชีวิต รวมไปถึงการทำมาหาเลี้ยงชีพ 
ใครๆก็บอกว่า เราต่างกันค่อนข้างมากเลยทีเดียว  

หลายครั้งเวลาทะเลาะกันหรือมีปัญหา  ผมก็ถามตัวเองนะว่า 
“นี่คือสิ่งที่ผมควรได้รับแล้วหรอ?” 
“ชีวิตผมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้หรือเปล่า?”

บางครั้งที่ผมดิ่งมากๆ ผมก็ถามตัวเองนะว่า
“ทำไมเราถึงพาตัวเองมาอยู่ในจุดนี้?”
“ผมควรทุ่มเทความรักให้กับคนที่สามารถมีอนาคตร่วมกันในระยะยาวอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจดีกว่ามั้ย?“
”การที่ผมหยุดอยู่ที่เขา มันตัดโอกาสที่ดี&คนที่ดีที่จะเข้ามาในชีวิตไปหรือไม่?“

อย่างไรก็ตาม มันก็จะมีอีกความคิดนึงที่เป็นขั้วตรงข้ามแทรกเข้ามาในสมองอยู่เป็นระยะๆ ว่า

“ถ้าผมเลือกที่จะทิ้งเขาคนที่อยู่ตรงหน้าผมไป  มันจะมีอะไรมาการันตีว่าผมจะเจอคนที่ดี คนที่พร้อมสมบูรณ์มากไปกว่านี้?”

บางทีผมก็คิดย้อนกลับมาว่า 
”สิ่งที่เขาทำ,เขาพยายาม,เขาทุ่มเทให้ผม มันอาจมากและมีคุณค่าเกินกว่าที่คนแบบผมสมควรได้รับหรือเปล่า?“

ผมควรจะหยุดเรียกร้อง หยุดขวนขวาย แล้วappreciateกับสิ่งที่ได้รับและมีความสุขอยู่กับปัจจุบันกับเขา วันนี้/ตอนนี้/นาทีนี้ดีกว่ามั้ย?

ผมควรจัดการความคิดและความรู้สึกอย่างไรดีครับ?