เราเป็นน้องใหม่ปี1ค่ะ!! แต่เพราะมาเรียนมหาลัยที่มันไกลบ้านมากกกก แบบมากๆเลยค่ะ (เป็นการเข้ามาอยู่เมืองครั้งแรกด้วย!) ก็เลยศึกษามาเยอะมากว่าต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่เจอรุ่นพี่ในตต.บอกบ่อยมากคือการมี'เพื่อน' ใช่ค่ะ!! นั่นคือเรื่องเพื่อน เขาบอกว่าขึ้นมหาลัยต้องหาเพื่อนไว้เยอะๆ สิ่งที่ขาดไม่ได้คือเพื่อนค่ะ!! แม่เราก็สั่งว่าต้องหาเพื่อนให้ได้นะ แม่จะได้หายเป็นห่วง
กลับเข้าเรื่อง ตอนแรกเราก็มีเพื่อนค่ะ(อะ..ตอนนี้ก็มี) แต่มหาลัยร้อยพ่อพันแม่ก็เหมือนจะมีคนที่เข้ากันได้และคนที่เข้ากันไม่ได้เลยไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ตอนอยู่เทอมหนึ่งเราเหมือนจะมีกลุ่มค่ะ!! และเจอเพื่อนคนหนึ่งที่เหมือนจะสนิทมากๆ แต่ติดปัญหาตรงที่เพื่อนคนนี้เป็นคนไม่ตรงเวลาค่ะ
ก่อนอื่น เราเป็นคนติดห้องไม่ค่อยออกไปไหนค่ะ มีแต่เพื่อนคนนั้นที่ชวนเราออกไป แต่เวลาเพื่อนนัดไปไหนไหน เขาจะสายไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงค่ะ ส่วนใหญ่เราก็จะนั่งรอเขาเป็นชั่วโมงเลยTT
เราเข้าใจมากๆๆว่าการมาสายเป็นเรื่องปกติ(มั้ง) เพราะเคยเจอในตต.ว่าประเทศไทยคืออิสระ!! การที่เพื่อนมาสายเป็นชม. เราคิดว่าเราคงทนได้แน่นอน! แต่นานวันเข้ามันเริ่มจะมากเกินไปแล้ว.. และสุดท้ายครั้งล่าสุดเราทะเลาะกับเพื่อนคนนั้นค่ะ ด้วยความที่เราไปรอเขาอยู่ชั่วโมงกว่าๆ เขาไม่ตอบแชท ไม่อ่าน ไม่รับสาย กระทั่งครั้งสายสุดท้ายที่เราโทรไปหาเขาคือเขาพึ่งตื่นค่ะ เราโมโหเลยตะคอกใส่เขาไป และตอนนี้ก็ไม่ได้สนิทกันแล้ว... (ตอนนี้ก็เสียใจมากๆที่ไปโมโหใส่เพื่อน อยากยกมือไหว้ขอโทษ ฮือTT)
และเจอคำขู่อีกมากมายในโลกออนไลน์ว่า ชีวิตมหาลัยถ้าเราไม่มีประโยชนต่อกัน เพื่อนก็อาจจะไม่สนใจเรา หรือ! ชีวิตมหาลัยเราจำเป็นต้องมีเพื่อน! เราเลยพยายามหาข้อบกพร่องตัวเองและพยายามแก้ค่ะ(แต่หายังไงดีให้ครบ..) เราคิดหนักมากกว่าเราจะเผลอทำให้เพื่อนที่เหลือทิ้งเราไปเพราะนิสัยเรามั้ย เรากลัวจะไม่มีเพื่อนที่สนิทในมหาลัยแล้ว กลัวว่าต้องอยู่คนเดียว ทั้งที่ตอนอยู่มัธยมก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องการอยู่คนเดียวเลยสักนิด แต่เพื่อนปัจจุบันเราดีมากๆเลยนะคะ เราเลยกลัวว่าจะเสียพวกเขาไปอีกTT ตอนนี้เลยนั่งกดดันตัวเองว่าต้องเรียนให้เก่ง!! ต้องมีเงินแล้วก็ต้องทำอะไรหลายๆอย่างเป็น.. แต่เราโง่หลายเรื่องอยู่เหมือนกัน.. กรี๊ดดดดด
แอบโมโหตัวเอง(ไม่)นิดนึง

แล้วๆๆ ชีวิตมหาลัยของเพื่อนๆเป็นยังไงคะ! เรามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเรื่องเพื่อนกันหน่อยมั้ย!!