สวัสดีค่ะ เราชื่อฟา อายุ18กำลังอยู่ ม.6ค่ะ ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ เราอยู่กับแม่ที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะเรามีน้องต่างพ่อคนนึงแต่น้องเราจะมีทางญาติคอยซัพพอร์ตอยู่เยอะค่ะและอาศัยกับญาติอยู่ในตอนนี้ คือว่าแม่เรามักจะมองว่าทุกสิ่งที่เราคิดนั้นผิดค่ะ เพราะเราเคยทำเรื่องผิดพลาดมา2ครั้ง และะเขาเลยมองว่าทุกสิ่งที่เราคิดมันจะผิดและไม่ได้ดั่งใจค่ะ ที่บ้านมีเราและแม่อยู่กัน2คนค่ะ มีหมา3ตัวแมว3ตัว กระรอก1ตัว และนากที่จะแวะเวียนมาขอของกินอีกประมาณ3ตัวค่ะ แม่เราเป็นคนรักสัตว์มากๆค่ะแต่ด้วยที่มีสัตว์เลี้ยงเยอะเลยต้องทำงานบ้านหนักค่ะ เราจะทำงานบ้าน2รอบค่ะ ถ้าวันจ-ศ คือเย็นและดึกๆค่ะถ้าวันหยุดก็จะบ่ายและเย็นค่ะ ซึ่ง1รอบคือกวาด1ครั้ง ถูอีก3ครั้ง แต่ก็มีวันนึงค่ะนากพวกนั้นดันมากัดเราค่ะไม่รู้ว่าช่วงติดสัตว์หรือเปล่า เข้าประมาณ20เขี้ยวค่ะ แม่เราบอกว่าเราไม่น่ากลัวพอค่ะเลยถูกกัดและเราเลยลงจากบ้านเองไม่ได้ค่ะแม่ต้องคอยดูนากให้ทำให้ลงไปทำงานบ้านได้แค่รอบเดียว เขาก็จะด่าว่าวันๆไม่ทำอะไรค่ะ พอเราพูดอะไรเขาก็มักจะบอกว่าชีวิตจะไม่มีทางเป็นของเราถึงแม้จะหาเงินใช้เองได้ก็จะต้องฟังคำสั่งเขาไปตลอดชีวิต และแม่มักจะคิดว่าสิ่งที่แม่คิดนั้นถูกเสมอค่ะ อย่างเช่นเรื่องต้มมาม่าค่ะ เขาใช้เราต้มมาม่าเราก็ต้มค่ะแล้วเราใส่เครื่องปรุงก่อนใส่น้ำเพราะรอน้ำเดือด เขาก็ด่าเราค่ะว่าโง่เรื่องแค่นี้ต้องให้สอนหรอไม่มีใครเขาทำกันใส่เครื่องปรุงก่อน เราก็เลยบอกว่าเห็นคนทำเยอะแยะเขาก็บอกว่าเราติดเถียงค่ะ เราก็บอกว่าไม่ได้เถียงแค่อธิบายให้ฟังว่ามันมีคนทำเรื่อแบบนี้ไม่น่ามีถูกผิด เขาก็บอกว่าเขาไม่ได้ต้องการฟังความคิดเห็นของเราแค่ให้ทำตามที่สั่งก็พอ เราควรขอโทษและทำตามที่เขาสั่ง เราก็เลยบอกว่าเราเห็นหลายคนทำแบบนี้จริงๆ เขาเลยเตะชามมาม่าและก็พวกจานชามที่จะใช้กินข้าวใส่เรา แล้วก็ด่าให้เราเก็บเราก็เลยเก็บแล้วบอกว่าทำไมเวลาโมโหชอบทำลายข้าวของ เขาก็บอกว่าที่เขาทำเพราะเรา ถ้าเราไม่เถียงเขาก็ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก หรือเวลาทะเลาะอะไรกันแม่เราก็จะชอบตะโกนด่าค่ะให้คนได้ยินเยอะๆ หรือแม้แต่เอาเราไปชี้หน้าด่ากลางชุมชน เราเลยอยากรู้ว่าสรุปหลายๆเรื่องมันเป็นเพราะเราใช่ไหมคะ เราโง่เอง ไม่มีประโยช์นและไม่ควรได้อิสระเองจริงๆใช่ไหม