ผมอายุ22ปี ในวัยเด็กผมเด็กแม่ขังตอนป2-3 นี่แหละ กับพี่สาวจำสาเหตุไม่ได้แล้วว่าอะไรแต่แม่ขังผมกับพี่ในห้องพักแคบๆตอนนั้นเราเช่าหอ2ห้องแล้วใกล้กับโรงเรียนที่ผมกับพี่เรียน แม่ผมเป็นครูเอกชน วันนั้นผมเศร้ามากกับพี่แต่ก็มีTvดูไปเรื่อย คอมก็ไม่มีเน็ตเล่น ประตูเปิดไม่ได้ ได้เห็นแสงสว่างแค่หน้าต่างที่มีที่กั้นไว้ หลังจากแม่กลับมา เขามาเปิดประตูแล้วพี่ผมก็ถามว่า "ขังหนูกับน้องทำไม" แม่ตอบกลับว่า"กูไม่อยากให้2คนไปกิน...." (น่าจะหมูกระทะคนในโรงเรียนเพื่อนแม่เขากินกัน) แต่ทุกวันนี้ผมหาเหตุผลไม่น่าใช่อย่างนั้น แม่แค่ต้องการทำให้ผมกับพี่กลัวแม่เฉยๆ  เรื่องที่แปลกคือทำไมต้องทำอย่างนั้นทำแล้วในอนาคตผมที่โดนแบบนี้ผมจะเป็นยังไง วันนี้ผมก็แค่คิดเรื่อยจนได้เรื่องนี้ พอถามแกบอก "โอ๊ยนานแล้วจำไม่ได้ มันนานแล้วจะพูดทำไม"   ผมในตอนนี้แค่คิดว่าเขาทำแล้วเขาไม่กลัวโดนทำกลับหรอ บางทีผมรู้สึกแค้นนะ อยากทำคืน อยากขังแม่ไม่ให้ไปทำงานไม่ต้องใช้มือถือทำอะไรขังแม่กับน้องเอาไว้ ให้แม่รู้สึกแบบผมที่เคยเป็น จากนั้นพอผมปล่อยออกมาเราก็หายกัน เข้าใจความรู้สึกทั้ง2ฝ่าย แต่ผมแค่คิดว่าในอนาคต ไม่รู้สิคงต้องทำงานอะไรก่อนมั้ง แม่เป็นแม่ที่ดีนะแต่อยากให้เข้าใจความรู้สึกผมบ้าง (ถามว่าทำไมน้องสาวเกี่ยว น้องสาวจะได้รู้ว่า การที่มีแม่อยู่ด้วยนั้นไม่ได้ช่วยเสมอไป น้องต้องหัดคิดว่าแม่ช่วยอะไรก็ไม่ได้ แบบที่ผมเคยโดน) ผมแค่แค้นทำไมผมต้องโดนขัง ทำไมต้องทำให้กลัว? ทั้งที่โตมากลายเป็นคนอารมณ์ร้อน ก็เพราะแม่ผลข้างเคียงก็มาจากแม่หลายๆเรื่อง