ขอเริ่มเรื่องก่อนว่า หนูซื้อโทรศัพท์ไอโฟน11มาใหม่ แล้วซื้อมาได้13วัน ยังไม่ถึงเดือน ไม่ใช่ราคาถูกๆแต่เครื่องนี้คือเข้าใจว่าไม่มีประกันศูนย์แล้วมีแต่ประกันร้าน มันคือความผิดที่ร้านไม่รับเคลมอยู่แล้ว จึงต้องจ่ายเองทั้งหมด(ค่าซ่อม) เงินที่เอามาซื้อเครื่องนี้คือเป็นเงินเก็บของหนูล้วนๆ แล้วเพื่อนทำของหนูร่วงบอดี้ข้างหลังแตกร่วงดังมากๆ ต่อหน้าต่อตา เช็คดูจอไม่แตก พอเปิดเคสมาข้างหลังแตก ความว่าเป็นห้องเรียนเพื่อนทุกคนเงียบ  ณ ตอนั้น เพื่อนบางคนพยายามจะมาถามด้วยความเป็นห่วง  หนูทำตัวไม่ถูกจริงๆพยายามยิ้มเพื่อให้เพื่อนที่ทำไม่เครียด ทั้งๆที่หนูจะร้องไห้อยู่แล้ว  คนที่ทำตอนนั้นก็ขอโทษพยายามจะหาข้อมูลให้ หนูก็โอเคพยายามเข้าใจว่ามันไม่ได้ตั้งใจ  พอเลิกเรียนหนูเดินออกจากวิลัยไปหาเพื่อนอีกคนไปร้องไห้กับเพื่อนเพราะมันก็ไม่ไหวจริงๆ หนูพยายามมากกว่าจะได้มา ซื้อมาก็ไม่ถึงเดือน ไม่ได้เป็นคนทำแตกเอง  หนูก็ไม่จ่ายค่าซ่อมนี้เองแน่ๆ  มันเสียใจแล้วเฟลมากๆ จนร้องไห้  คนทำโทรมาหนูตัดสายเพราะไม่อยากคุย ไม่พร้อมจะคุยจริงๆ  คนทำเลือกจะคุยกับเพื่อนที่หนูไปหา แล้วเพื่อนถามไปว่าจะจ่ายค่าซ่อมให้หนูใช่มั้ย มันบอกประมาณว่าใช่ต้องรับผิดชอบเพราะมันทำ  พอวันต่อมาหนูหาร้านซ่อมที่ถูกใจก็บอกมันว่าจะไปซ่อมเลยเพราะหนูเองก็ทำใจไม่ได้กับของที่มันเป็นแบบนี้ต้องไปเช็คเครื่องร่วมด้วย  มันกลับถามหนูมาว่าจะให้ช่วยเท่าไหร่ นี่คือคำถามที่ออกมาจากคนทำที่เป็นเพื่อน อยากรู้ว่าคือหนูต้องรับผิดชอบร่วมด้วยหรือ? มั้งที่ไม่ใช่คนทำ (โมโห1แล้ว)  มันผิดกลับมาอีกว่า แม่มันถามจะรีบเปลี่ยนทำไมมันยังใช้ได้  (โมโหละ2 )  หนูบอกงั้นเอาแม่มันมาคุย หนูคุยด้วยแบบโมโหข่มอารมณ์ตัวเองก็กระแทกเสียงใส่ พูดจาแข็งๆใส่แม่มัน  แม่มันเอาแต่พูดถึงจะรีบทำไมยังใช้ได้ เอาคำว่าเพื่อนมาพูดว่า ไม่สงสารเพื่อนหรอ หนูก็แบบสงสารหนูก่อนเนาะ  แม่มันจะพูดว่าต่างคนต่าไม่มี แต่จริงๆคือหนูมีค่ะ แต่ทำไม่ต้องจ่ายทั้งที่ไม่ได้ทำ? แม่มันพูดมาว่าหนูเป็นเพื่อนกันช่วยกันออกไม่ได้หรอ จะบ้ารึป่าวไม่ใช่คนทำยังต้องซ่อมเองอีก? จนเพื่อนหนูขอคุยแทนสุดท้ายตกลงชดใช้ทั้งหมด  แล้วแขวะมาว่าเนี่ยถ้าพูดทำเสียงแบบนี้แม่โอนให้แล้ว  เจ้าของโทรศัพท์มาเสียงแข็งใส่ อยากจะถามจริงๆคือจะชดใช้อยู่แล้วพูดมากเรื่องเพื่ออะไร  (เอาตรงๆไม่อ้อมแม่มันกวนตี** พูดจากวนตี**จนหนูยิ่งขึ้น ต่อให้เป็นใครมาทำแบบนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะทน )   แม่มันพูดว่าอะไรสักอย่างนี่แหละคะ  หนูเลยพูดไปว่าปัญหาแม่คือเงินปัญหาหนูคือความรู้สึกที่เสียไปทั้งคำพูดของแม่ทั้งของที่เสีย ทั้งเอาคำว่าเพื่อนมาพูดใส่ ว่าไม่สงสารเพื่อนหรอ เรื่องนี้หนูว่าต่อให้สนิทแค่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาสงสารกัน หรือเอามาพูดแบบนี้มันทำให้มันบานปลายจน เสียเพื่อนเพราะแม่มันเอง  หลังจากนั้นที่ได้ยินมาคือแม่มันถามถึงนิสัยว่าหนูเป็นคนยัง หนูว่าจะคุยอีกสักรอบ มีไรให้มาถาม จะด่ามาด่าตรงๆ  อีกอย่างคือมันพูดกับเพื่อนว่าไม่พอใจหนูที่ขึ้นเสียงพูดเสียงแข็งใส่แม่มัน ต่อให้เป็นเทวดามาคนโมโหไม่มีทางที่หนูจะพูดดีด้วยบวกกับแม่มันพูดกวนตี**มาแขวะผ่านคนอื่นอีกไม่ไหวจริงๆ
(ปัญหามันมีเยอะกว่านี้แต่ไม่สามารถพิมพ์จนหมดได้จริงๆ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ อยากให้ช่วยออกความคิดเห็นหน่อยค่ะ ว่าคิดเห็นกันแบบไหนใครถูกใครผิดใครควรทำยังไง)