ทำไมตอนเราต้องการใครสักคน 
พอถึงเวลา กลับไม่เหลือใครเลย
หันหาใครก็มีแต่คนเดินถอยหนี
ทั้งที่ ทุกครั้งที่เขามีปัญหา เราจะอยู่ข้างข้างรับฟังเสมอ
หรือ เพราะเรื่องของเขามันเป็นเรื่องใหญ่เสมอ 
ส่วนเรื่องของเรามันเป็นอะไรที่เล็กนิดเดียว 
บางครั้งเราก็ท้อนะ ที่จะอยู่ต่อ
การรอ การติดต่อกลับแล้วถามว่า "เป็นอย่าางไรบ้าง" 
ยังไม่มีเลย มันว่างเปล่าไปหมด 
ระยะเวลาที่คนเรารู้จักกัน ถึงนานแค่ไหน 
พอถึง ณ วันที่เราต้องการใครสักคน กลับไม่เหลือใครเลย