หนูเบื่อชีวิตจังเลยไปโรงเรียนหนูโดนบลูลี่หนูเป็นคนสีผิวแทนหนูมักจะโดนเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องคุณครูบลูลี่เสมอพวกเขาล้อหนูว่าอีดำร้องเพลงบลูลี่ว้าหนูแอฟฟิกานิโกคาร์บอนร์อีกเยอะแยะเลยหนูเล่นกับเพื่อนขึ้นต้นด้วยอะไรก็ได้แต่ลงท้ายด้วยสระอาครูก็พูดว่าไอ้แ...มันตัวดำๆไอ้แ...มันตัวดำๆมองไปมองมาก็เหมือนอีกาหนูทักจะโดนบลูลี่หนูแต่พอหนูเอามาบอกพ่อพ่อมักจะพูดว่าต้องไปทำอะไรเขาก่อนเขาถึงว่าทั้งๆที่หนูอยู่เฉยๆพ่อไม่เคยปลอบหนูเลยหนูร้องไห้ก็ว่าเจ้าน้ำตาด่าหนูสารพัดสารเพแช่งหนูหนูทำอะไรก็ผิดไปหมดแค่หนูลืมถอดปลั๊กหม้อข้าวก็ด่าหนูด่าหนูทุกวันตบตีหนูแต่หนูทำอะไรไม่ได้เลยเขาบอกอยากขาวมากมั้ยอีสั...เดี๋ยวกูเอาน้ำร้อนราดหน้าเลยอีเด็กเหี้...แต่หนูก็ทำไรไม่ได้หนูสงสารแม่โดนพ่อทุบตีแต่หนูก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยพ่อบกว่าท่าวันนึงตายกูตะไม่เสียใจเลยกูตะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำคำนี้หนูจำฝังใจเลยพ่อทำหนูอายคนด่าหนูตบตีหนูต่อหน้าคนอื่นเอาเรื่องไม่ดีของหนูไปเล่าให้คนอื่นฟังเรื่องดีๆไม่เคยเล่าหนูเรียนดีแค่ไหนพ่อก็ไม่เคนภูมิใจพ่อรักพี่มากกว่าหนูเวลาพ่อคุยกับพี่พ่อบอกลูกอย่างงั้นลูกอย่างงี้ทีหนูขึ้นกูใส่หนูไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบเพื่อนคนอื่นเลยหนูไม่เคยไปทะเลน้ำตกภูเขาส่วนน้ำแม้แต่จังหวัดใกล้ๆก็ไม่เคยได้ไปเงินเก็บหนูหนูเก็บไว้ก็ยึดหนูน้อยใจหนูเหมือนส่วนเกินของครอบครัวพ่อที่พูดมาคือพ่อแท้ๆหนูนะคะนี่แค่เรื่องบางส่วน