จะเล่าเริ่มเรื่องขึ้นเราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยเข้าหาใครมีเพื่อนแต่แล้วยังไงคยตัวไม่เคนจริงใจเลย(บ้างคน)โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีถึง ม.3 เราขอเข้าเรื่องเลยเรามีเพื่อนคนหนึ่งเพื่อนทั้งห้องไม่ชอบเพื่อนคนนี้มากเพราะเพื่อนเป็คนพูดตรงๆ(ปากไว)พอเพื่อนได้ยนกฟ้รับไม่ได้ กลายเป็นว่าจากเพื่อนที่หวังดีกลายเป็นคนที่ตักความมั่นใจเพื่อน ทั้งห้องเลยไม่ชอบเพื่อนมากเน่าสงสารเพื่อนมาก เราจึงตัดสินใจคบกับเพื่อนคนนี้ได้5เดือน เวลาเรียนเพื่อนกฟ้เอาแต่นอน นอน แล้วก็นอน ทำให้เรารู้สึกว่ามีเพื่อนอยู่ก็เหมือนไม่มี เราก็จะหงุดหงิดในใจบ้างตอนเพื่อนถามงาน(แต่ไม่พูดออกไป)แต่ถ้าถามว่าเพื่อนคนนี้นิสัยดีไหมนิสัยดีแต่เป็นคนแรงเฉยๆ เป็นคนหนึ่งที่น่ารักมากด้วยซ้ำ แต่เพื่อนก็ต้องย้ายโรงเรียนออกไป ด้วยความที่ปัญหาครอบครัวและเพื่อนก็มีปัญหากับรุ่นพี่อีก เพื่อนจึงลาออก ทำให้เพื่อนในห้องไม่ชอบเราแทน เรายังไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไรด้วยซ้ำกลายเป็นว่าเราจะต้องมาเป็นแพะรับบาปแทนเพื่อน ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ครอบครัวก็ไม่ให้ย้ายเพราะมันเป็นเทอมสุดท้ายที่จะจบ ม.3แล้ว เราไปโรงเรียนที่ไม่มีเพื่อนอยู่ได้2วัน เราร้องไห้กลับบ้านมาทุกวัน รู้สึกแย่ทุกวัน เราไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย เขาคิดเป็นเสียงเดียวกันหมด เรารู้สึกอึดอัดไม่อยากไปโรงเรียนเลย ยิ่งตอนต่อแถวตอนเช้า และตอนทำงานกลุ่ม เราไม่มีกลุ่ม ต่อแถวก็ยืนเหงาๆ ทั้งๆที่มีเพื่อนเป็น ในห้องเยอะเลย เราต้องเป็นคนเหงาคนเดียว เราเข้าใจว่าสักวัน เราก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียว แต่บ้าวทีมันก็เหงา เรารู้สึกเศร้าใจมาก รู้สึกแย่มากแล้วเราเป็นคนแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง ฟังคำคนรอบข้างจนเก็บมาคิด เราขอคำปรึกษาษาหน่อยอึดอัดมาก
เรารู้สึกอึดอัดดับการไปโรงเรียนมากที่สุด
จะเล่าเริ่มเรื่องขึ้นเราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยเข้าหาใครมีเพื่อนแต่แล้วยังไงคยตัวไม่เคนจริงใจเลย(บ้างคน)โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีถึง ม.3 เราขอเข้าเรื่องเลยเรามีเพื่อนคนหนึ่งเพื่อนทั้งห้องไม่ชอบเพื่อนคนนี้มากเพราะเพื่อนเป็คนพูดตรงๆ(ปากไว)พอเพื่อนได้ยนกฟ้รับไม่ได้ กลายเป็นว่าจากเพื่อนที่หวังดีกลายเป็นคนที่ตักความมั่นใจเพื่อน ทั้งห้องเลยไม่ชอบเพื่อนมากเน่าสงสารเพื่อนมาก เราจึงตัดสินใจคบกับเพื่อนคนนี้ได้5เดือน เวลาเรียนเพื่อนกฟ้เอาแต่นอน นอน แล้วก็นอน ทำให้เรารู้สึกว่ามีเพื่อนอยู่ก็เหมือนไม่มี เราก็จะหงุดหงิดในใจบ้างตอนเพื่อนถามงาน(แต่ไม่พูดออกไป)แต่ถ้าถามว่าเพื่อนคนนี้นิสัยดีไหมนิสัยดีแต่เป็นคนแรงเฉยๆ เป็นคนหนึ่งที่น่ารักมากด้วยซ้ำ แต่เพื่อนก็ต้องย้ายโรงเรียนออกไป ด้วยความที่ปัญหาครอบครัวและเพื่อนก็มีปัญหากับรุ่นพี่อีก เพื่อนจึงลาออก ทำให้เพื่อนในห้องไม่ชอบเราแทน เรายังไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไรด้วยซ้ำกลายเป็นว่าเราจะต้องมาเป็นแพะรับบาปแทนเพื่อน ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ครอบครัวก็ไม่ให้ย้ายเพราะมันเป็นเทอมสุดท้ายที่จะจบ ม.3แล้ว เราไปโรงเรียนที่ไม่มีเพื่อนอยู่ได้2วัน เราร้องไห้กลับบ้านมาทุกวัน รู้สึกแย่ทุกวัน เราไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย เขาคิดเป็นเสียงเดียวกันหมด เรารู้สึกอึดอัดไม่อยากไปโรงเรียนเลย ยิ่งตอนต่อแถวตอนเช้า และตอนทำงานกลุ่ม เราไม่มีกลุ่ม ต่อแถวก็ยืนเหงาๆ ทั้งๆที่มีเพื่อนเป็น ในห้องเยอะเลย เราต้องเป็นคนเหงาคนเดียว เราเข้าใจว่าสักวัน เราก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียว แต่บ้าวทีมันก็เหงา เรารู้สึกเศร้าใจมาก รู้สึกแย่มากแล้วเราเป็นคนแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง ฟังคำคนรอบข้างจนเก็บมาคิด เราขอคำปรึกษาษาหน่อยอึดอัดมาก