สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กจบใหม่ที่พึ่งทำงานได้ 6 เดือนแต่รู้สึกว่าตนเองไม่มีไฟในการทำงานเหมือนสมัยเรียน เกริ่นคราวๆ ก่อนว่าช่วงม.ต้นผมไม่ตั้งใจเรียนประมาณว่าไม่รู้ว่าเรียนไปเพื่ออะไร จนพ่อก็ให้ไปเรียนปวช.ช่างยนต์ต่อเพราะที่บ้านเปิดอู่ ผมก็เรียนๆ ไปจนผ่านช่วงฝึกงานรู้สึกว่าไม่อยากเป็นช่างเพราะคิดว่ารายได้ค่อนข้างต่ำและคงเลี้ยงดูพ่อ-แม่ได้ไม่ดีพอ หากผมทำอู่ต่อจากพ่อก็คงเหมือนแปะมือเปลี่ยนคนทำงานในขณะที่รายได้เท่าเดิมซึ่งค่อนข้างตึงพอสมควร เทอมสุดท้ายผมจึงมีความตั้งว่าจะเรียนวิศวะต่อเพราะในตอนนั้นคิดว่าเป็นอาชีพที่รายได้เยอะประมาณหนึ่ง จนผมติดได้เรียนวิศวะสมใจ เทอมแรกผมเปิดที่เกรด 2.73 รู้สึกท้อ เหนื่อย คิดถึงบ้าน ความรู้ม.ปลายของผมเท่ากับศูนย์ แต่ก็พยายามคิดถึงเป้าหมายที่ตัวเองตั้งไว้แต่แรก ตะเกียกตะกายรอดมาถึงปี 4 จบที่เกียรตินิยมอันดับ 2 จนวันที่ผมได้งานทำ ผมรู้สึกว่าไฟผมที่เคยมุ่งมั่นมันหมดไป ไม่อยากตื่นไปทำงาน ไม่ค่อยอินกับงานที่ตัวเองทำ เหมือนทำงานไปวันๆ ซึ่งผมรู้สึกไม่โอเคกับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ เหมือนคนไม่มีเป้าหมายในชีวิต มองดูตัวเองแล้วไม่มีพัฒนาการอะไรเท่าไหร่ในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา งานที่บริษัทผมเองก็รับผิดชอบได้ตามที่ได้รับมอบหมายแต่พอเลิกงานมาผมก็อยู่หน้าจอคอมดู ซีรีย์ youtube etc.  เพื่อให้ถึงเวลานอนและตื่นไปทำงานในวันรุ่งขึ้น ซึ่งสำหรับผมเองมันค่อนข้างน่าเบื่อและดูไม่พัฒนาตนเองหมือนสมัยเรียน ผมอยากปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้นกว่านี้อย่างน้อยก็ขอให้มีไฟทำงานได้เหมือนตอนเรียน อยากถาท พี่ๆที่เคยมีประสบการณ์หรือความรู้สึกคล้ายๆ ผมมีคำแนะนำอะไรบ้างไหมครับ ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออกว่าผมพลาดตรงไหนที่ทำให้ตัวเองหมดไฟหรือขี้เกียจ.
         ปัจจุบันผมส่งค่างวดรถต่อจากที่บ้านเดือนละ 5 พันกว่าบาท ยอดหนี้เกือบแสนวางแผนว่าจะปิดภายในปลายปีหน้า แต่ตอนนี้ก็รู้สึกว่าตัวผมยังทำได้ไม่ดีพอตามที่ตั้งเป้าไว้แต่แรก.