เราอายุ20+แล้ว แต่ไม่กล้าทำอะไรเลย เรารู้สึกกลัวไปหมด เราเคยเปิดใจลองไปทำงานครั้งนึงแต่ก็แค่วันเดียว เราทนคำด่าทนสายตาทุกคนที่มองมาไม่ได้ สายตาหลายสิบคู่ พอขึ้นรถปุ๊ปปล่อยโหเลย หลังจากวันน้นเราเลยไม่ไปอีก(ตอนนั้นเล่าให้ใครฟังก็โดนด่าไปอีก เห้ออ)

ไม่ใช่แค่เรื่องไม่กล้าทำงาน ขับมอเตอร์ไซค์เรายังไม่กล้าเลย เหมือนชีวิตนี้ทำไรไม่ได้ ไม่เป็นเลยสักอย่าง ไม่กล้าออกไปกินข้าวคนเดียวหรือไปไหนคนเดียว กลัวทำตัวไม่ถูก เราเหมือนกลัวสายตาคนด้วยยังไงไม่รู้ ถ้าไม่มีเพื่อนหรือไม่มีคนคอยอยู่ด้วยก็เหมือนไม่มีแขนไม่มีขา เราคิดสั้นอยู่บ่อยๆเพราะแบบนี้ด้วยนะ ถ้าใครมาเห็นกระทู้ของเรา อย่าด่าเราซ้ำเลย แค่นี้ก็ช้ำพอแล้ว เราแค่อยากระบาย เราอยากเก่งและทำได้ ใครๆก็อยากใช้ชีวิตปกติทั้งนั้น

ปัจจุบันเราหาเงินได้นิดดดหน่อยแบบมากๆ มันไม่พอใช้เท่าไหร่แค่พอมีกินแต่ไม่มีเก็บ เราพยายามหาไรทำเพิ่ม แต่คิดไม่ออกเพราะทุนไม่มีอีก อยากทำงานที่ไม่ต้องเป็นลูกน้องใคร ไม่ได้มองว่าไม่ดีแต่แค่เราฝังใจกับเรื่องนั้น เราไม่อยากโดนด่า

ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจว่าทำไมเราแย่ขนาดนี้ คนรอบข้างก็พูดให้เราอย่างงั้นอย่างงี้ คำแต่ละคำมันเป็นคำดูถูก เราพูดอะไรไม่ได้ มันก็จริงอย่างที่เขาว่า เลยคิดลบกับตัวเองไปอีก พ่อแม่เอาไปเปรียบเทียบ ญาติๆก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานตัวเอง ว่าแม่เราเลี้ยงลูกไม่เป็นเอง เออ เอาเข้าไป ตอนนี้คือประจานตัวเองไปอีก ว่าเราห่วยแค่ไหน อันนี้เรียกโรคมั้ย ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์ป่าว555 กระทู้ก่อนหน้านี้ ลงระบายเรื่องคิดสั้น เอะอะก็ว่าตัวเองป่วย เห้อออ ก็เคยได้ยินมาว่าก็เป็นอาการนึงนะ แต่รู้สึกเหมือนตีวเองหลายอาการเกิน มั่วไปอีกกกก

สุดท้ายนี้ใครแนะนำไรได้แนะนำเลยค่ะ ได้ทุกอย่างเลย ช่วยคิดหน่อยว่าเราควรหาทำอะไรเสริมดี อิอิ