แค่อยากระบายครับจริงๆมีอีกเยอะแต่ไม่อยากให้ทุกคนลายตานานๆ

(ใครอ่านแล้วลายตาก็ขออภัยเรื่องมันยาว)

ตอนนั้นมันมีเรื่องที่แม่ผมเข้าใจผิดอยู่เรื่องนึงแล้วทีนี้ผมหาเหตุผลมาอธิบายให้เข้าใจและผมก็ย้อนแม่ผมว่านี่มันนิสัยตัวเองชัดๆนี่มันสิ่งที่ตัวเองทำชัดๆแล้วผมก็บอกว่าคิดว่านิสัยคนอื่นเหมือนตัวเองเนี้ยนะเท่านั้นแหละแม่ผมก็บอกหูปปากไม่ต้องพูดแล้วก็ด่าผมไปเรื่อยแล้วแม่ผมก็บอก (กูไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิดมาด้วยซํ้า) ผมก็มีน้องชายอีก 2 คนมีคนเล็กคนกลางผมคนโตคือผมไม่ค่อยถูกกับน้องชายคนเล็กแม่ผมบอกว่า ทั้ง 2 คนแม่ตั้งใจทำให้เกิดมาแต่ไอตัวซวยนี้ไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิดมาเลยแล้วก็บอกอีกว่าจะเรียกก็สงสารหมาเพราะหมามันฉลาดกว่าอีกอะไรแบบนี้ตอนนั้นผมคิดว่าโดนว่าอยู่ฝ่ายเดียวน่าหงุดหงิดชะมัดสงสัยจะรับความจริงไม่ได้เลยบอกให้หยุดพูดคือแม่ผมคิดว่าตัวเองถูกเสมอในเรื่องที่ผมไม่ได้ทำแม่ชอบเข้าใจผิดผมตลอดจนผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะผมเห็นแล้วผมทนไม่ได้ในตอนนั้นผมคิดอยู่ว่าเข้าข้างตัวเองมากไปป่าวผมก็หาเหตุผลมาอธิบายว่าที่คิดอยู่เข้าใจผิดนะมันไม่ใช่นะผมไม่ได้ทำสักหน่อยและก็โดนบอกให้หยุดพูดตลอดเลยแม่ผมชอบมองผมในแง่ร้ายผมทำดีแค่ไหนแม่ก็ไม่เห็นเลยยกตัวอย่างเช่น ผมพูดไม่มีหางเสียงก็หาว่าผมชั่ว พอพูดมีหางเสียงพูดดีพูดเพราะก็หาว่าสร้างภาพนุ่นนี่นั้นขนาดน้องชาย 2 คนของผมไม่ทำอะไรยังได้กินข้าวอยู่เลยแต่พอผมไม่ทำอะไรสัก 1 อย่างก็ไม่ได้กินไปจนถึง 1 ทุ่มผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยซึ่งผมเกลียดความไม่ยุติธรรมมากพอผมรู้สึกแบบนั้นผมก็เลยพูดออกไปและก็เป็นเหมือนเดิมบอกให้ผมหยุดพูดคือแม่ไม่ฟังผมอธิบายจนมันเป็นแบบนี้เรื่อยๆผมพยายามอธิบายให้เลิกความคิดแบบนี้แต่แม่ผมก็ไม่ฟังเลยผมรู้สึกอยากโตไวๆและหาเงินได้เพื่อออกห่างจากแม่แบบนี้ส่วนพ่อไม่เป็นแบบนั้นกับผมเลยสักนิดพ่อผมรู้และเข้าใจผมว่าผมช่วยแม่ทำงานบ้านมากกว่าและพ่อผมก็ซื้อของให้ผมอย่างเช่นของกินอะไรแบบนี้แล้วทีนี้ก็มีเจ้ากรรมนายเวรที่จะมาแย่งผมนั้นก็คือไอคนสุดท้องคนกลางไม่เท่าไหร่พอไม่แบ่งก็นั้นแหละใครมีน้องจะเข้าใจผมอยากรู้ว่ามีใครเคยโดนคล้ายๆผมไหมผมเชื่อว่าน่าจะมีแหละบางคนอาจจะบอกก็เงียบไปไม่ต้องเถียงคือผมทนไม่ได้อ่ะบางทีผมไม่เถียงเลยแม่ผมก็ทำแบบนี้ต่อไปเพื่อให้ผมช่วยทำงานบ้านถ้าไม่ทำก็ไม่ให้กินข้าวผมโครตไม่ชอบสุดเลย