เราได้ข้อคิดจากคำถามนี้ด้วยตัวเองแล้วว่าทำไม? ถ้าผู้ใหญ่หรือคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายเป็นคนมีเหตุมีผล มีความยุติธรรม เด็กๆจะไม่กล้าเถียงหรือดื้อ ลูกไม่กล้าเถียงหรือดื้อกับเรา แต่กล้าเถียงยาย ซึ่งเราจะเคารพไม่กล้าเถียงพ่อ แต่แม่ไม่เหลือ ก็รู้นะว่าบาป และเราก็พยายามห้ามที่จะไม่พูดไม่ได้ คือเราไม่ผิดแล้วแกก็พูดไม่หยุด...บางครั้งมันก็มีอารมณ์อยากอธิบายว่า..เราไม่ผิดนะ...แม่เราเป็นคนขี้โวยวาย เสียงดัง ชอบคิดเองเออเองไปก่อน คงเป็นนิสัยของผู้หญิงทั่วไปหน่ะแหละ...เจอทุกวันก็ปวดหัวเหมือนกัน ใครเคยเจอแบบนี้บ้างค่ะ แล้วคุณมีวิธีหลบเลี่ยงยังไง?