สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือพ่อเราเป็นคนเจ้าอารมณ์มาก ขี้โวยวายเสียงดัง เราโตมากับพ่อแบบเจองี้มาตลอดจนเราโตขึ้นถึงกล้าขึ้นเสียงกลับและเขาหยุด หลังจากนั้นเวลาพ่อโวยวายไม่มีเหตุผล เรามักขึ้นเสียงกลับว่า "ปัญหาคืออะไร หงุดหงิดทำไม ไหนพูดมาหน่อย" อะไรประมาณนี้ ไม่เคยมีคำหยาบเลย ที่ใช้เสียงเพราะเรารู้ว่าถ้าเราพูดด้วยน้ำเสียงปกติพ่อจะไม่ฟังและไม่หยุดโวยวาย ล่าสุดแฟนเราเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็นว่าเราไม่น่ารักกับพ่อแม่ ซึ่งเรารู้ค่ะว่าไม่ควรแต่นั่นเป็นทางเดียวที่พ่อจะหยุดและฟังบ้าง แฟนดูรับไม่ได้เนื่องจากบ้านเขาพูดกันแบบไม่เสียงดังแต่บ้านเราเสียงดัง (ไม่หยาบคาย) หลังจากที่เราขึ้นเสียงอะไรกับพ่อ หลังจบเรื่องบ้านเราก็คุยกันปกติไม่เคยโกรธกันเลยค่ะ เราก็ให้เหตุผลกับแฟนไปตรงๆว่าที่เราต้องเสียงดังเพราะพ่อเป็นคนไม่ฟังอะไรเวลาโวยวาย ซึ่งนั่นเป็นทางเดียวที่ทำให้เขาหยุดและฟัง แต่แฟนไม่เข้าใจเลยค่ะ เราเลยบอกว่า "เธอจะไม่มีวันเข้าใจว่าทำไมเราต้องทำเพราะพ่อเธอไม่เหมือนพ่อเราแล้วพ่อเราก็คงไม่ตวาดโวยวายใส่เธอจนเธอได้เห็นหรือรู้จักตัวตนพ่อดีแบบเรา" 

หลังจากอธิบายอะไรไปแล้ว เราก็ไม่ได้รั้งแฟนถ้าเขาจะไปนะคะเพราะเข้าใจได้ถ้าศีลไม่เสมอกันก็ไม่รอด แต่เขาก็ไม่ได้ไปแต่ต้องการให้เราเปลี่ยน แต่เราก็บอกว่าเราเปลี่ยนยากเพราะพ่อเป็นคนไม่ฟังถ้าไม่เจอคนเสียงดังกว่า พ่อชอบความอลังการ เราอึดอัดใจไม่รู้จะยังไงดีหรือไม่ควรพาแฟนไปเจอพ่ออีกหรือพ่อโวยวายแล้วเดินหนีเลย ถ้าตามพุทธศาสนาเรารู้ว่าบาปค่ะแต่ก็อยากให้ปัญหามันจบเลยต้องถามพ่อตอนนั้นเดี๋ยวนั้นว่าปัญหาคืออะไรยังไง เฮ้อ คิดไม่ตกค่ะ ทำยังไงดี ลำบากใจในส่วนของแฟน ลำบากใจในส่วนของพ่อด้วย ไม่ได้อยากเสียงดังสู้แต่แกขี้หงุดหงิดไม่มีเหตุผลเกินไปบางที ิอยากขอคำแนะนำในการรับมือทั้งกับคนรักและพ่อเลยค่ะ

ปล.เรากับพ่อไม่ได้ตวาดใส่กันตลอดเวลานะคะ นานๆครั้งและไม่เคยมีคำหยาบหลุดจากปากเราสักครั้งเลย